Η 15η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού. Το λευκό μπαστούνι είναι το σύμβολο της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας των ατόμων με οπτική αναπηρία, που τους επιτρέπει να μετακινούνται ελεύθερα. Η ιστορία του ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του 1920 στηνΑγγλία. Ο φωτογράφος James Biggs χάνει την όραση του σε ένα ατύχημα κι αποφασίζει να βάψει το μπαστούνι βάδισης του λευκό, ώστε να γίνεται πιο εύκολα αντιληπτό από τους οδηγούς των οχημάτων. Δέκα χρόνια αργότερα, η Γαλλίδα μουσικός και συγγραφέας Guilly d’Herbemont προτείνει να εξοπλιστούν οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης με ένα λευκό μπαστούνι ως σύμβολο προστασίας και αναγνώρισης. Η ιδέα της γίνεται πραγματικότητα το 1931. Την ίδια περίοδο ξεκινά και στην Αμερική ένα πρόγραμμα προώθησης της χρήσης του λευκού μπαστουνιού, ενώ προς το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το πολύτιμο αυτό τεχνικό βοήθημα βελτιώνεται και παίρνει τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα από τον ειδικό αποκατάστασης βετεράνων πολέμου Richard E. Hoover, ο οποίος έβαλε και τις βάσεις για την εκπαίδευση στην κινητικότητα και τον προσανατολισμό. Το 1964, η 15η Οκτωβρίου ανακηρύχθηκε, μέσω νόμου στις ΗΠΑ, ως Ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού (White Cane Safety Day). Έκτοτε διαδόθηκε και σε πολλές άλλες χώρες, ανάμεσα τους και η Ελλάδα (αρχές της 10ετίας του 1990). (Πηγή: ERT.GR)
Στο νηπιαγωγείο μας συνάδελφος εκπαιδευτικός μίλησε στα παιδιά για τα άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης, για τις ανάγκες, τα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα τους. Έδειξε πως χρησιμοποιείται το λευκό μπαστούνι και τόνισε πόσο σημαντικό είναι για τα άτομα με οπτική αναπηρία. Ακολουθώντας τις οδηγίες του φορέσαμε μάσκες και προσπαθήσαμε να κινηθούμε στην τάξη μας, που είχε μεταμορφωθεί σε ένα λαβύρινθο, χρησιμοποιώντας μόνο το λευκό μπαστούνι.
Μάθαμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε ένα άτομο με προβλήματα όρασης, να κινηθεί στο χώρο κρατώντας το από τον ώμο.
Παίξαμε παιχνίδια όπου έπρεπε να εντοπίσουμε ήχους με κλειστά μάτια
και να αναγνωρίσουμε τους φίλους μας, αφού τους εντοπίσουμε από ήχους που προκαλούσαν (μαράκα), μόνο αγγίζοντάς τους.
Αυτή η εμπειρία μας έδειξε πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ανοικτοί και να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα των άλλων.
