Η ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΜΑΣ ΚΤΙΡΙΟΥ

Το 7^ο Δημοτικό Σχολείο Νεάπολης, στεγάζεται στο κτίριο όπου λειτουργούσε το   κλωστοϋφαντουργείο “Ήλιος”, το οποίο το 1931 από τον κ. Κωνσταντινίδη, που είχε έλθει από την Προύσα της Μ. Ασίας, ως πρόσφυγας. Το μεταξοϋφαντουργείο αποτελούνταν από βαφείο, υφαντουργείο με 28 μηχανοκίνητους ιστούς και φινιριστήριο. Στην εποχή του υπήρξε το πρώτο  βιομηχανικό οργανωμένο μεταξοϋφαντουργείο στη Μακεδονία στο οποίο χρησιμοποιούνταν ονομαστά κουκούλια από την Έδεσσα, το Σουφλί και το Διδυμότειχο, την Ορεστιάδα, την Αξιούπολη , τον Τύρναβο και την Ελασσόνα.

Ορόσημο στην επιχείρηση αποτέλεσε το έτος 1937, όταν στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου στην οδό Λαγκαδά προστέθηκε τμήμα ύφανσης βελούδων.

Στην κατοχή το εργοστάσιο με στρατιωτική διαταγή τέθηκε σε ακινησία και κατασχέθηκαν τα προϊόντα του.

Το 1960 ο κ. Κωνσταντινίδης πέθανε και τον διαδέχτηκε ο γιος του, ο οποίος κατάφερε να εξελίξει την επιχείρηση, ιδρύοντας και νέες μονάδες. Η επιχείρηση μεταφέρθηκε σε νέες εγκαταστάσεις στο Ωραιόκαστρο.  Δραστηριοποιήθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1980, ενώ το 1991 το συγκρότημα επί της οδού Λαγκαδά χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο .

Το συγκρότημα του Μεταξοϋφαντουργείου κρίνεται ως μοναδικό δείγμα της εκσυγχρονισμένης βιομηχανίας για την παραγωγή υφασμάτων.  Τα διάφορα τμήματα του συγκροτήματος εκφράζουν την  τεχνολογική εξέλιξη στον τομέα της κατασκευής βιομηχανικών χώρων για την περίοδο του μεσοπολέμου με γενική και πολλαπλή χρήση του οπλισμένου σκυροδέματος.

Στη σημερινή του μορφή το βιομηχανικό συγκρότημα περιλαμβάνει  πέντε κύριους όγκους κτισμάτων που καλύπτουν 3.180 τ.μ. . Τα κτίρια του συγκροτήματος ανήκουν σε τρεις κύριες οικοδομικές φάσεις.

Τα κτίρια είναι κατασκευασμένα από οπλισμένο σκυρόδεμα , με τοίχους πλήρωσης από πλινθοδομή . Το κτίριο της πρώτης οικοδομικής φάσης – πρώτο υφαντουργείο-  καλύπτεται με τυπική «οδοντωτή» στέγη , την οποία διαμορφώνουν  τριγωνικά πλαίσια από οπλισμένο σκυρόδεμα , που επιτρέπουν τη δημιουργία φωτιστικών ανοιγμάτων. Το κτίριο του βαφείου της δεύτερης φάσης καλύπτονταν με δίρριχη κεραμοσκεπή , που κατέληγε σε κλιμακωτά αετώματα. Τα τμήματα της τρίτης φάσης επί της Αυστραλίας, του τμήματος βελούδων, είναι κατασκευασμένα με σκελετό από σκυρόδεμα , εμφανίζουν μεγάλα ανοίγματα , διατεταγμένα σε ισοϋψείς ζώνες διακεκριμένες , τα οποία κλείνουν με μεταλλικά κουφώματα.

Ο Δήμος Νεάπολης με εισηγήσεις του πρότεινε ήδη από το 1986 την ένταξη στον χώρο του παλιού  εργοστασίου χρήσης του σχολικού συγκροτήματος του 7^ου Δημ. Σχ. Νεάπολης , η οποία εγκρίθηκε  από τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης  με ΦΕΚ 768/86. Τον Απρίλιο του 1991 η 4^η Εφορεία Νεώτερων Μνημείων πρότεινε τον χαρακτηρισμό του συγκροτήματος ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου και τον Μάιο του 91 το Δημοτικό  Συμβούλιο Νεάπολης αποφάσισε θετικά για τον χαρακτηρισμό και την επανάχρησή του.