Ο Βαγγέλης, ένας συμμαθητής του Λευτέρη είχε φέρει στο σχολείο τσιχλόφουσκες. Αλλά σαν παιδί, έδειχνε τις τσίχλες του σε όλους για να ζηλέψουν. Ο Λευτέρης μέσα στο μάθημα, δεν έπαιρνε τα μάτια του από την τσιχλόφουσκα. Ακόμη κι οι παρατηρήσεις δεν τον ένοιαζαν. Το αποφάσισε στο πρώτο διάλειμμα ή στο μεγάλο διάλειμμα όπως το έλεγε, θα έπαιρνε χρήματα ώστε αντί για σταφιδόψωμο θα έπαιρνε τσίχλες από τον κυρ Σπύρο. Αλλά στα χέρια του κρατούσε και τα λεφτά των άλλων παιδιών, αφού είχε υποσχεθεί υποσχεθεί και σε αυτούς μια τσίχλα. Έτσι ντριν-ντριν έκανε το κουδούνι και ο Λευτέρης είδε την πόρτα ανοιχτή. Με λίγα λόγια βγήκε έξω, πήρε τις τσίχλες και… μετά τον κυρίευσε το άγχος. Για καλή του τύχη η πόρτα ήταν ανοιχτή και ευτυχώς δεν έχασε το μάθημα. Έδωσε τις τσίχλες στους φίλους του και άρχισαν να τις μασάνε την ώρα του μαθήματος. Ώσπου ο Λευτέρης έκανε μια μεγάλη φούσκα και μπαμ… έσκασε.Τότε τι;Για να μην τα πολυλογώ παραδέχτηκε το λάθος του κι έγινε αληθινό αντράκι.

Μαρία Τζανοδασκαλάκη