Η Λία (Vashti στο πρωτότυπο) άφησε το χαρτί της άδειο στο μάθημα της ζωγραφικής. Η δασκάλα της την πλησίασε και της είπε: “Α! Μια πολική αρκούδα σε χιονοθύελλα”. Καθόλου δεν της άρεσε της Λίας το αστείο καθώς με πάθος ισχυριζόταν πως δεν ξέρει να ζωγραφίζει. “Έλα, φτιάξε κάτι. Μια γραμμή, μια τελεία έστω… Κάνε με θάρρος την αρχή και ο,τι βγει”, την παραότρυνε η δασκάλα της. Θυμωμένη μάλλον, η Λία άρπαξε τον μαρκαδόρο και τον κάρφωσε με μανία το χαρτί. Είχε κάνει μια τελεία. “Τώρα βάλε και την υπογραφή σου”, συνέχισε η δασκάλα. Σ’ αυτό η Λία δε δυσκολεύτηκε καθόλου αφού ήξερε να γράφει ολόσωστα το όνομά της. Στο μάθημα της επόμενης εβδομάδας, η Λία αντίκρισε την τελεία της σε μια σκαλιστή χρυσή κορνίζα. Ένοωσε περήφανη. Θα προσπαθούσε να κάνει καλύτερες τελείες από αυτήν τη βιαστική και θυμωμένη που είχε κάνει.
Από τότε στρώθηκε στη δουλειά. Ανακάτευε χρώματα, μάθαινε τις μίξεις και έφτιαχνε υπέροχες… τελείες. Τις πιο υπέροχες όμως! Κι όταν ένα αγοράκι ισχυρίστηκε πως δε μπορούσε να ζωγραφίσει, η Λία ήξερε πια τι έπρεπε να κάνει. Μα ο,τι και η δασκάλα της κάποτε…
Πρόκειται για ένα από τα παγκόσμια αριστουργήματα που θα (ίσως και να έχετε ήδη) διαβάσετε στη ζωή σας. Ένα από τα 20-30 κορυφαία βιβλία που έχουν γραφτεί παγκοσμίως (και πολλά από αυτά έχουμε ήδη παρουσιάσει στο elniplex). Ένα βιβλίο που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σε διδάσκει την ομορφιά, την καλοσύνη, την ενσυναίσθηση, την κατανόηση, τη μέγιστη αξία του ρόλου του δασκάλου μέσα από το προσωπικό παράδειγμα κι όχι μέσω κατήχησης και υψωμένου δαχτύλου. Γιατί αυτό το ελάχιστο, ταπεινό σημάδι μας στον κόσμο, η τελεία, η απλή αυτή κουκίδα με τα πολλά ονόματα (τελεία, κουκίδα, βούλα, στίγμα) είναι η πρώτη αρχή να νιώσεις ότι μπορείς να αποτυπώσεις κάτι, να δημιουργήσεις, να αισθανθείς βιωματικά πως μπορείς να τα καταφέρεις, να πιστέψεις σε σένα. Αρκεί ασφαλώς να υπάρχει πλάι σου ένας δάσκαλος, ένας άνθρωπος να κάνει το όχι και τόσο αυτονόητο τελικά: να σου δώσει το χώρο και τη δύναμη να πιστέψεις ότι αυτό που κάνεις είναι κάτι, ότι δεν είναι για πέταμα και για τη λησμονιά του κόσμου.
Η Διεθνής Ημέρα της Τελείας γιορτάζεται στις 15 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο, τέσσερις μόλις μέρες μετά τον αγιασμό στα σχολεία. Τι πιο υπέροχη αρχή από το να είναι το πρώτο δημιούργημα των παιδιών μια τελεία με τις δικές τους δυνατότητες, τα χρώματά τους;
Το παραμύθι του Π. Ρέινολντς μεταφέρθηκε και στην Ελλάδα πριν δύο χρόνια στη σκηνή του θεάτρου Skrow από μια ομάδα νέων ηθοποιών σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μπογδάνου με τους Εύη Δόβελου, Ναταλία Καλημερατζή, Αγγελική Μαρίνου και Γιώργο Φλωράτο.