Άνοιξε και φέτος το τριώδιο και στολίσαμε το σχολείο μας με κλόουν – ακροβάτες 

την Τσικνοπέμπτη ο σύλλογος γονέων του 2ου Δημοτικού σχολείου Κιάτου μας κέρασε πολύ νόστιμα σουβλάκια

κατασκευάσαμε μάσκα – κλόουν και χαρταετούς

γνωρίσαμε τους σαλντιμπάγκους και τους αρλεκίνους του Πικάσο και τους κάναμε παζλ

πλάσαμε μάσκες με πηλό

Συνθέσαμε το δικό μας “Τραπέζι της Σαρακοστής” εμπνευσμένοι από τον πίνακα του Σπύρου Βασιλείου

Παίξαμε παιχνίδι στόχου

και την τελευταία μέρα βαφτήκαμε ,ντυθήκαμε με τις στολές μας και αναπαραστήσαμε τους ήρωες μας

παίξαμε στην αυλή του σχολείου μας ακούγοντας μουσική αποκριάτικη

φάγαμε κεράσματα από το Σύλλογο γονέων του 2ου Δημοτικού σχολείου Κιάτου και στο τέλος χορέψαμε με πολλή όρεξη 

Σας ευχόμαστε καλές απόκριες και του χρόνου!!!

Τέλη Ιανουαρίου ολοκληρώθηκε το 2ο εργαστήριο δεξιοτήτων.

Θεματική ενότητα: Ζω καλύτερα – Ευ Ζην , Υποθεματική : Αυτομέριμνα – Ψυχική Υγεία

Τίτλος: “Το παπάκι πάει” , ένα πρόγραμμα ευαισθητοποίησης παιδιών σε θέματα εξαφανίσεων και αρπαγών από το Χαμόγελο του παιδιού και υλοποιημένο από τις εκπαιδευτικούς του σχολείου μας.

Έξω από το σχολείο μας ένα πρωί βρήκαμε ένα πουλάκι που το πήραμε στην τάξη μας για να το φροντίσουμε και να το βοηθήσουμε να βρει τη μαμά του.

Το ονομάσαμε Αμάντα και φτιάξαμε  από έναν βοηθό για να μπορούμε πιο εύκολα να το βοηθήσουμε.

παίξαμε στο κουκλοθέατρο με την Αμάντα και τον βοηθό

είδαμε βίντεο για το Χαμόγελο του παιδιού, μάθαμε την ιστορία του Ανδρέα , εμπνευστή της οργάνωσης και ζωγραφίσαμε το λογότυπό του

Διαβάσαμε τις ιστορίες : 1. “Στο δρόμο για το σπίτι” και “το παπάκι παέι” τις ζωγραφίσαμε και γράψαμε τα τηλέφωνα που πρέπει να γνωρίζουμε σε περίπτωση εξαφάνισης

κατασκευάσαμε κύβους με εικόνες από τα παραμύθια και δημιουργήσαμε τις δικές μας μικρές ιστορίες

βρήκαμε τις σωστές και τις λάθος απαντήσεις στις παραπάνω ιστορίες παρακολουθώντας τα φύλλα εργασίας από το Χαμόγελο του παιδιού

τραγουδήσαμε και χορέψαμε το τραγούδι : “Πέντε παπάκια”

 παίξαμε με κούκλες την ιστορία : “Στο δρόμο γα το σπίτι”

  και στο τέλος βρήκαμε και τη μαμά της Αμάντας την φιλοξενήσαμε για λίγες μέρες στο σχολείο μας και μετά τις αποχαιρετήσαμε 

 .