Καλημέρα παιδιά! Σήμερα είναι Τρίτη 5 Μαίου
Ο καιρός έχει ήλιο.
Σήμερα θα διαβάσουμε μια πολύ όμορφη ιστορία με ήρωες δύο πανέμορφα λουλούδια του Μάη την μαργαρίτα και την παπαρούνα.
Ας διαβάσουμε:Το χαρούμενο λιβάδι της Φιλλιώς Νικολούδη.
Κάποτε, λίγο πιο μακριά από το μέρος που μένουμε, υπήρχε ένα λιβάδι. Όλοι έλεγαν πως ήταν το ωραιότερο λιβάδι, που είχαν δει ποτέ. Ήταν γεμάτο κάτασπρες μαργαρίτες.
Οι μαργαρίτες ήταν πολύ αγαπημένες και περνούσαν όμορφα μαζί. Ώσπου μια μέρα μια παπαρούνα φύτρωσε δίπλα τους. Σε λιγάκι μαζεύτηκαν όλες οι μαργαρίτες γύρω από το καινούργιο φυτό. Άλλες το κοίταζαν με περιέργεια, άλλες με θαυμασμό κι άλλες του γύριζαν την πλάτη, γιατί δεν το ήθελαν στο λιβάδι τους.
Αυτή είναι κατακόκκινη κι εμείς ολόασπρες, είπε μια ψηλομύτα μαργαρίτα. Κοίτα πώς διαφέρει από εμάς! Κοιτάξτε τα φύλλα της πόσο άγρια είναι! Και το κοτσάνι της είναι όλο αγκάθια! Μας χαλάει την ομορφιά του λιβαδιού. Αδύνατο να ανεχτώ εγώ, μια άσπρη, κάτασπρη μαργαρίτα, να μείνω μαζί της. Δε θέλω ένα τέτοιο λουλούδι δίπλα μου.
– Τι είναι αυτά που λέτε; είπε η γιαγιά μαργαρίτα, που τη φώναζαν Γιαγιά Μαργαριτένια και που όλες οι μαργαρίτες άκουγαν τη γνώμη της γιατί ήταν σοφή. Ο παππούς σας, που είχε πολλούς φίλους, μου έλεγε πως υπάρχουν κι αλλού λιβάδια που έχουν μαργαρίτες και παπαρούνες μαζί. Αυτός και οι φίλοι του περνούσαν πολύ ωραία εκεί, γιατί και οι παπαρούνες είναι λουλούδια σαν κι εμάς. Γι’ αυτό εγώ σας λέω να την αφήσουμε να μείνει μαζί μας. Δεν πρόκειται να μας κάνει κανένα κακό.
– Τι λες; έκανε θυμωμένα μια άλλη μαργαρίτα. Κι αν δίπλα σ’ αυτή την παπαρούνα ξεφυτρώσει κι άλλη και κάνουν παπαρουνάκια, τότε θα γεμίσει το λιβάδι μας με παπαρουνοπαιδάκια. Δε θέλω τα μαργαριτάκια μου να παίζουν μαζί τους.
– Αυτή διαφέρει από εμάς. Πώς μπορούμε να ταιριάξουμε;
– Κι εμείς οι μαργαρίτες διαφέρουμε μεταξύ μας κι όμως ταιριάξαμε, είπε η Μαργαρίτα-Ρίτα, μια άλλη μαργαρίτα που από την αρχή κοίταζε με συμπάθεια την παπαρούνα.
– Πώς διαφέρουμε μεταξύ μας, αφού είμαστε όλες άσπρες; απόρησαν οι υπόλοιπες μαργαρίτες.
Κι άρχισαν να μετρούν τα φύλλα τους, τα κοτσάνια τους και τις ρίζες τους. Κατάλαβαν ότι είχαν αρκετές διαφορές.
Έτσι, με τον καιρό, άρχισαν να γίνονται φίλες με την παπαρούνα. Περνούσαν πολύ καλά όλες παρέα. Η παπαρούνα είχε γίνει μέλος της ομάδας τους, κι ας ήταν κόκκινη. Κατάλαβαν πως ούτε το φαγητό τούς τρώει, ούτε τον ήλιο τούς παίρνει. Έφταναν όλα για όλους. Είχαν ακούσει μάλιστα τους ανθρώπους να λένε πως τώρα που το λιβάδι ήταν ασπροκόκκινο τους άρεσε περισσότερο.
ΠΗΓΗ:Γλώσσα Γ΄ τάξης(διασκευασμένο απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο των εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα)
Ας αφήσουμε την ίδια την συγγραφέα και τους φίλους της να μας αφηγηθούν την ιστορία.Μπορούμε να την παρακολουθήσουμε στην διεύθυνση:
Προσπαθούμε να αφηγηθούμε την ιστορία ,συζητάμε με τους γονείς μας και απαντάμε στις ερωτήσεις.
Ποιοί είναι οι ήρωες της ιστορίας;Πού βρίσκονται;
Ποιό πρόβλημα αντιμετωπίζουν;
Πώς ένοιωθαν οι μαργαρίτες βλέποντας την παπαρούνα;
Αν ήσασταν εσείς στη θέση των μαργαριτών τι θα κάνατε;
Πώς αισθανόταν η παπαρούνα;
Αν ήσασταν, στη θέση της παπαρούνας θα σας άρεσε να σας φέρονταν με τέτοιο τρόπο;
Πώς λύθηκε το πρόβλημα;Τί έγινε στο τέλος;
Μαργαρίτες ,παπαρούνες διαφορετικές, όμως όλες χωράνε στο λιβάδι της αγάπης και της φιλίας.
Είμαστε όλοι ίδιοι;
Εμείς είμαστε οι καλύτεροι;
Πώς αντιδρούμε εμείς, όταν κάποιος διαφορετικός από εμάς τολμά να συνυπάρξει δίπλα μας;
Κάθε άνθρωπος δεν είναι εντελώς ίδιος με κάποιον άλλο.
Είμαστε διαφορετικοί.
Ο καθένας μας έχει κάτι μοναδικό ,που τον κάνει να ξεχωρίζει.
Είναι μοναδικός,σπουδαίος και σημαντικός όσο και όλοι οι άλλοι.
Πόσο όμορφοι είμαστε όλοι και ας είμαστε διαφορετικοί ……… πόσο άσχημο και βαρετό θα ήταν αλήθεια, να είμαστε όλοι ίδιοι !!!
Ακούμε όμορφα τραγούδια για την παπαρούνα και την μαργαρίτα ,κλείνουμε τα μάτια μας και φανταζόμαστε πόσο όμορφο έγινε το λιβάδι στο τέλος!!!!
Πατήστε στις διευθύνσεις:
Ας γίνουμε ζωγράφοι και ας ζωγραφίσουμε αυτό το όμορφο λιβάδι.Το λιβάδι της αγάπης και της φιλίας!
Με μια παλιά οδοντόβουρτσα και τέμπερες φτιάχνουμε το χορτάρι.
Αφήνουμε να στεγνώσει και με το δαχτυλάκι μας ,βουτώντας το στις δακτυλομπογιές σχηματίζουμε μαργαρίτες και παπαρούνες.
Εάν δεν έχουμε δακτυλομπογιές χρησιμοποιούμε μαρκαδόρους.
Τελικά μπορεί σε κάποια πράγματα να είμαστε διαφορετικοί ,σε κάποια άλλα να είμαστε ίδιοι όμως όλοι αξίζουμε την αγάπη και την φιλία και όπως ακούσαμε και από την συγγραφέα της ιστορίας :
«Όπως τα λουλούδια έχουν διαφορετικά χρώματα αλλά μυρίζουν όμορφα, έτσι κι εμείς είμαστε διαφορετικοί κι ελπίζουμε να αγαπηθούμε».
Και με αυτό το ωραίο σύνθημα τελειώνουμε για σήμερα.
Μας λείπετε,σας αγαπάμε!!!!
Πολλά φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά!!!
Πατήστε στην διεύθυνση:Πολύχρωμη αγάπη
