Είμαι του ήλιου η θυγατέρα

Η πιο απ’ όλες χαϊδευτή,

Χρόνια η αγάπη του πατέρα

Σ’αυτόν τον κόσμο με κρατεί.

Όσο να γύρω νεκρωμένη

Αυτόν το μάτι μου ζητεί.

Ειμ’ η ελιά η τιμημένη.

Όπού κι αν λάχω κατοικία

Δε μ’απολείπουν οι καρποί,

ως τα βαθειά μου γηρατειά

Δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή….