Συμμετοχή του σχολείου μας στο Διεθνές Δίκτυο Εκπαίδευσης Από τη Μυθολογία στο Διάστημα (Myth2space).
Μεθοδολογία Υλοποίησης
- Δήλωση θέματος με το οποίο θα ασχοληθεί κάθε εκπαιδευτικός (σχετικό με τη θεματολογία του δικτύου)
- Δημιουργία ζευγαριών ανά τμήμα σχολείου – κριτήριο συνεργασίας: αστικά κέντρα – περιφέρεια
- Επικοινωνία συνεργαζόμενων εκπαιδευτικών
- Πραγματοποίηση κατ’ ελάχιστον 4 τηλεδιασκέψεις συνεργασίας
- Οι συνεργαζόμενοι εκπαιδευτικοί είναι αυτόνομοι στον σχεδιασμό και την υλοποίηση του προγράμματος.
- Σχεδιασμός εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων με γνώμονα τα προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματα.
- Ενεργή συμμετοχή μαθητών
- Οι δράσεις να προέρχονται από τους μαθητές και να απευθύνονται στους μαθητές. (απλές καθημερινές) – ευκαιρία για αυτενέργεια
- Ομαδική εργασία μαθητών – διερευνητική – ανακαλυπτική μάθηση
- Αποτίμηση της συνεργασίας
ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ: https://myth2space.arsakeio.gr/
ΤΜΗΜΑ Ε1
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΡΑΣΕΩΝ
1)Την Παρασκευή 5 Απριλίου “συναντήθηκαν” διαδικτυακά για πρώτη φορά οι μαθητές και οι μαθήτριες του Ε1 του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ιωαννίνων με τις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές τους από το ΣΤ1 του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ιωνίας.
Το πείραμα του Ερατοσθένη 2024
Πηγή:https://ekfe.reth.sch.gr/moodle/course/view.php?id=3
ΤΜΗΜΑ Ε2
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΡΑΣΕΩΝ
1)Την Πέμπτη 4 Απριλίου “συναντήθηκαν” διαδικτυακά για πρώτη φορά οι μαθητές και οι μαθήτριες του Ε2 του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ιωαννίνων με τις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές τους από το ΣΤ2 του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ιωνίας.
2)Την Πέμπτη 18 Απριλίου υλοποιήθηκε η 2η Διαδικτυακή Συνάντηση
3) Την Πέμπτη 16 Μαΐου υλοποιήθηκε η 3η Διαδικτυακή Συνάντηση
4) Την Πέμπτη 23 Μαΐου υλοποιήθηκε η 4η Διαδικτυακή Συνάντηση
5) Την Πέμπτη 13 Ιουνίου υλοποιήθηκε η 5η Διαδικτυακή Συνάντηση
Η Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) είναι κοσμολογική θεωρία σύμφωνα με την οποία το σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση, πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης δημιουργήθηκαν ο χρόνος, ο χώρος, η ύλη και η ακτινοβολία. Η θεωρία αυτή για τη δημιουργία του σύμπαντος είναι η πιο διαδεδομένη αυτή τη στιγμή στην επιστημονική κοινότητα.
Τη στιγμή της δημιουργίας, όλη η ύλη που παρατηρούμε σήμερα ? μέχρι τους πιο απόμακρους γαλαξίες που μπορούμε να δούμε ? βρισκόταν μέσα σε ένα χώρο μικρότερο κι από ένα πορτοκάλι. Στο πρώτο δευτερόλεπτο αμέσως μετά τη δημιουργία του Σύμπαντος, η θερμοκρασία του περιβάλλοντος ήταν περίπου 5,5 δισεκατομμύρια βαθμοί Κελσίου, σύμφωνα με τη NASA. Το Σύμπαν αποτελούνταν από μια μεγάλη σειρά θεμελιωδών σωματιδίων, όπως νετρόνια, ηλεκτρόνια και πρωτόνια. Μετά από 380.000 χρόνια το Σύμπαν αρχίζει την “ιστορική” του πορεία μια και η ζωή του είναι πλέον απευθείας παρατηρήσιμη. Η θερμοκρασία του έχει πέσει κάτω από 4000Κ και τα ελεύθερα ηλεκτρόνια ενώνονται με τα ιόντα κι έτσι η ιονισμένη ύλη μετατρέπεται σε ηλεκτρικά ουδέτερη. Από εδώ και πέρα η ύλη διαχωρίζεται από την ακτινοβολία και εξελίσσεται ανεξάρτητα.
Μετά την ηλεκτρική ουδετεροποίηση της ύλης σχηματίζονται πλέον στο ομοιογενές σύμπαν μικρές ανομοιογένειες στην κατανομή της ύλης, οι οποίες υπό την επίδραση της βαρύτητας συστέλλονται και δημιουργούν τους πρωτογαλαξίες. Το σύμπαν σήμερα είναι 1400 φορές μεγαλύτερο απ’ ότι ήταν τη στιγμή t=380.000 έτη, άρα και η θερμοκρασία της ακτινοβολίας (φωτονίων) θα πρέπει να έχει ελαττωθεί κατά 1400 φορές και να έχει φτάσει τους 3Κ.
Από τους πρωτογαλαξίες σχηματίστηκαν οι γαλαξίες και οι αστέρες. Στο σύμπαν υπάρχουν πάνω από 100 δις γαλαξίες με τους αρχαιότερους από αυτούς να δημιουργήθηκαν 200-300 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Ο δικός μας γαλαξίας έχει ηλικία μεταξύ 10,7 και 12,1 δισ. χρόνια, ενώ το δικό μας ηλιακό σύστημα δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια και από τότε εξελίσσεται διαρκώς. ‘Ενας μικρομεσαίου μεγέθους γαλαξίας, όπως ο δικός μας, έχει περίπου 250 δις αστέρια ενώ ένας μεγάλος (όπως της Ανδρομέδας) πάνω από 1 τρις αστέρια. Κατά προσέγγιση ο συνολικός αριθμός άστρων στο σύμπαν είναι 1022.
Η ιστορία του Σύμπαντος μπορεί να υποδιαιρεθεί σε τέσσερις περιόδους: α) Την περίοδο των αδρονίων (ή βαρέων σωματιδίων) β) Την περίοδο των λεπτονίων (ή ελαφρών σωματιδίων) γ) Την περίοδο του πλάσματος και δ) Την περίοδο της ύλης. Οι περίοδοι (α), (β) και (γ) συνιστούν την εποχή της ακτινοβολίας, ενώ η (δ) την εποχή της ύλης. Κατά την εποχή της ακτινοβολίας το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας του Σύμπαντος βρίσκεται στα φωτόνια. Αντίθετα, την εποχή της ύλης η ενέργεια βρίσκεται κυρίως σε υλική μορφή. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των φάσεων της κοσμικής ιστορίας είναι η διαστολή του Σύμπαντος που ακολούθησε τη Μεγάλη Έκρηξη.
Μεγάλο μέρος του σύμπαντος είναι αόρατο. Το 4% του σύμπαντος αποτελείται από συνηθισμένη ύλη, 22% από μαύρη ύλη και 74% από σκοτεινή ενέργεια.
Αν και οι αστρονόμοι καταλαβαίνουν με τι έμοιαζε ο Κόσμος λίγα δευτερόλεπτα μετά από τη Μεγάλη Έκρηξη, κανένας δεν ξέρει ακόμα τι συνέβη στη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, στον χρόνο μηδέν ? ή τι υπήρχε πριν. Τι την τροφοδότησε; Από πού προήλθε όλη η ουσία στον Κόσμο αρχικά; Με τί έμοιαζε ο Κόσμος αμέσως πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη; Οι επιστήμονες έχουν αναπτύξει διάφορες νέες ιδέες για αυτό που μπορεί να έχει τροφοδοτήσει τη Μεγάλη Έκρηξη. Δημιουργούν επίσης νέες τολμηρές διαστημικές αποστολές για να εξετάσουν αυτές τις ιδέες.
ΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ
Στην Αστρονομία γενικά αστέρας ή απλανής (σε αντιδιαστολή με τον πλανήτη), ονομάζεται κάθε ουράνιο σώμα που διατηρεί όλες εκείνες τις ιδιότητες του δικού μας Ηλίου πέριξ του οποίου περιστρέφεται η Γη. Συνεπώς όλοι οι αστέρες είναι Ήλιοι, εκ των οποίων και παρατηρείται κατάστικτος ο ουράνιος θόλος.
Κατά την Αστροφυσική, ο κάθε αστέρας είναι ένα λαμπερό αέριο ουράνιο σώμα που παράγει ενέργεια από πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης που συμβαίνουν στον πυρήνα του. Όταν η μάζα του σώματός του είναι μικρότερη από 0.08 φορές της μάζας του ήλιου οι πιέσεις και οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στο κέντρο του, δεν επαρκούν προκειμένου να αρχίσουν οι πυρηνικές συντήξεις. Επομένως η μάζα όλων των αστέρων είναι μεγαλύτερη από την ανωτέρω ποσότητα.
Οι αστέρες γεννιούνται σε νεφελώματα, όταν μία περιοχή καταρρεύσει από το βάρος της, υπό την επίδραση της βαρύτητας. Όταν το νεφέλωμα είναι αρκετά πυκνό, αρχίζουν οι πυρηνικές αντιδράσεις, καθώς το υδρογόνο μετατρέπεται σε ήλιο μέσω της πυρηνικής σύντηξης. Όσο το άστρο εκτελεί αυτή τη διαδικασία, βρίσκεται στην κύρια ακολουθία. Η εσωτερική πίεση αποτρέπει το άστρο από την κατάρρευση. Όταν τελειώσει αυτή η φάση, αστέρες με μάζα τουλάχιστον 0,4 φορές όσο η ηλιακή μετατρέπονται σε ερυθρούς γίγαντες και συντήκουν βαρύτερα στοιχεία. Στη συνέχεια, αστέρες σαν τον ήλιο απομακρύνουν την ατμόσφαιρά τους και μετατρέπονται σε λευκούς νάνους. Αστέρια δέκα ή περισσότερες φορές από τον ήλιο συντήκουν όλο και βαρύτερα στοιχεία, μέχρι σχηματιστεί σίδηρος. Τότε εκρήγνυνται ως υπερκαινοφανείς αστέρες και το αντικείμενο που μένει είναι απίστευτα συμπυκνωμένο. Αυτά τα αντικείμενα είναι οι αστέρες νετρονίων και οι μαύρες τρύπες.
Παρατηρώντας κυρίως τη νύκτα στον Ουράνιο θόλο, τους αστέρες, διαπιστώνεται ότι αυτοί δεν κατανέμονται ομοιόμορφα σ΄ αυτόν, ενώ παρουσιάζουν κάποια ευδιάκριτα συμπλέγματα τα οποία και ονομάζονται αστερισμοί. Οι αστέρες βρίσκονται καταχωρημένοι σε καταλόγους. Από την παρατήρηση των αστέρων αυτοί διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:
- Αειφανείς αστέρες, που παρατηρούνται όλο το 24ωρο, πάνω από τον ορίζοντα.
- Αφανείς αστέρες, που παραμένουν όλο το 24ωρο υπό τον ορίζοντα και η παρατήρησή τους δεν είναι εφικτή.
- Αμφιφανείς αστέρες, που άλλοτε παρατηρούνται υπέρ τον ορίζοντα και άλλοτε όχι.
- Η διάκριση αυτή είναι πολύ σημαντική για την Αστρονομική ναυτιλία.
ΟΙ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ
Οι αστερισμοί είναι περιοχές του ουρανού στις οποίες ανήκουν κάθε είδους ουράνια σώματα (π.χ. κοντινοί ή μακρινοί αστέρες, σμήνη αστέρων, νεφελώματα, γαλαξίες, σμήνη γαλαξιών κ.λπ.) και όχι ομάδες αστέρων. Μέσα στις περιοχές αυτές, με λίγη φαντασία, οι πρόγονοί μας είδαν, συνδέοντας με νοητές γραμμές τους πιο λαμπρούς αστέρες, τη μορφή ενός ήρωα, ενός ζώου ή ενός αντικειμένου που έχει σχέση, κυρίως με την ελληνική μυθολογία και αναλόγως ονομάτισαν κάθε αστερισμό.
Οι πιο γνωστοί αστέρες κάθε αστερισμού συμβολίζονται με ένα γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου. Ο πιο λαμπρός αστέρας κάθε αστερισμού φέρει διεθνώς, συνήθως, το γράμμα α, ο δεύτερος λαμπρός το γράμμα β, κ.ο.κ. Στη συνέχεια χρησιμοποιούνται τα κεφαλαία γράμματα της λατινικής αλφαβήτου και οι συνδυασμοί τους ανά δύο, αλλά και αριθμοί.
Μερικά, όμως, πολύ λαμπρά αστέρια έχουν και άλλα ονόματα. Για παράδειγμα, ο α του Ταύρου λέγεται και Λαμπαδίας, ο α της Λύρας λέγεται και Βέγας, ο α του Λέοντα λέγεται και Βασιλίσκος, ο α του Μεγάλου Σκύλου λέγεται και Σείριος κ.λπ.
Τα όρια των αστερισμών είναι ευθείες γραμμές, κάθετες και παράλληλες προς τον ουράνιο ισημερινό, χωρίς περιορισμό στο πλήθος τους. Κάθε αστέρας ανήκει σε έναν μόνο αστερισμό και, επομένως, κανένας αστέρας δεν βρίσκεται εκτός αστερισμού. Επειδή υπήρχε μεγάλη σύγχυση ανάμεσα στα ονόματα και στα όρια των αστερισμών, το 1928, με απόφαση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης, όλοι οι αστέρες της ουράνιας σφαίρας κατανέμονται σε 88 επίσημα αναγνωρισμένους αστερισμούς.
Στη χώρα μας, από τους 88 αστερισμούς οι 6 φαίνονται πάντοτε καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και λέγονται αειφανείς. Οι 14 δεν φαίνονται ποτέ και λέγονται αφανείς. Οι υπόλοιποι 68 ανατέλλουν και δύουν και, αναλόγως των εποχών, είναι θεατοί ή αθέατοι κατά τη διάρκεια της νύχτας, και λέγονται αμφιφανείς.
Από τους 68 αμφιφανείς, οι 13 λέγονται ζωδιακοί αστερισμοί, γιατί οι περισσότεροι έχουν ονόματα ζώων. Μέσα από τους ζωδιακούς αστερισμούς διέρχεται η φαινόμενη ετήσια τροχιά του Ήλιου, δηλαδή το επίπεδο της εκλειπτικής και οι τροχιές όλων των πλανητών και της Σελήνης.
Οι αειφανείς αστερισμοί στη χώρα μας είναι η Μεγάλη Άρκτος, η Μικρή Άρκτος, η Κασσιόπη, ο Κηφέας, ο Δράκοντας και η Καμηλοπάρδαλη.
ΠΗΓΗ: https://astronomia.org.gr/category/ekpedeutiko-yliko/chrisima-archia/asterismi/
ΠΗΓΗ: https://astro.planitario.gr/stoixeia-astronomias-erotisi-49/
ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82