Ο Μάρτης παραπάτησε,

στο γκρίζο μέσα πέφτει

σπάνε κομμάτια οι μέρες του

γυαλί από καθρέπτη.

Τον πήρε το παράπονο

φυσάει, χιονίζει, βρέχει,

στην τσέπη του ένα σύννεφο

για συντροφιά του έχει.

Παίρνει ο ουρανός άσπρη κλωστή

με κόκκινη τη δένει,

βραχιόλι στην τριανταφυλλιά

κρέμασε και προσμένει.

Το γκρίζο ο Μάρτης να σκορπά,

στ’ ανέμου το κατάρτι

κόκκινα κι άσπρα να φοράει

να μην τον λένε “γδάρτη”.

                              Μαριάνθη Πλειώνη