Στο πλαίσιο του e Twinning προγράμματος : “Παραμύθια μια συνήθεια…”
Αξίες αναλλοίωτες στο χρόνο η αγάπη και η φιλία, όπως αυτή της αμυγδαλιάς και του φεγγαριού!!!
Η Μυγδαλιά και το φεγγάρι!!! Το παραμύθι που μας ενέπνευσε αρχικά αλλά και στη συνέχεια
το ποίημα και ο πίνακας ζωγραφικής της Μεταξίας Φωτίου για να δημιουργήσουμε τους δικούς μας πίνακες ζωγραφικής!!!
ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ ΚΑΙ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ
Στης αμυγδαλιάς τα κλώνια,
άνθη ανάκατα με χιόνι.
Στου Φλεβάρη το περβόλι
πώς κρυώνει, πώς παγώνει!
_Ανυπόμονη όπως πάντα,
βιαστική και φαντασμένη!
Μα όποιος βιάζεται, σκοντάφτει,
μυγδαλίτσα μου καημένη!
Την περιγελούν τα δέντρα
του περιβολιού και κλαίει.
Μα χιονάνθρωπος σιμά της
λόγια τρυφερά της λέει:
_ Μη φοβάσαι μυγδαλιά μου
κι η άνοιξη κοντοζυγώνει!
Ο Φλεβάρης σαν φλεβίσει
λιώνει ο πάγος και το χιόνι!
Τ’ άκουσε η μυγδαλίτσα
κι αναθάρρεψε η καρδιά της.
Τον χιονάνθρωπο στολίζει
με τα χιονολούλουδά της.
Κι έλιωσε από αγάπη
ο χιονάνθρωπος για κείνη
και στη θέση του μονάχα
το σκουφί του έχει μείνει.
Μάταια πια τώρα εκείνη
στο περβόλι τον γυρεύει.
Ένα τόσο συννεφάκι
έγινε , που ταξιδεύει.
Μεταξία Φωτίου
Πηγή έμπνευσης το ποιήμα αλλά και ο πίνακας ζωγραφικής της Μεταξίας Φωτίου