Πολλές φορές οι γονείς βλέπουν τις καρτέλες που αναρτούμε στην τάξη και τους αρέσει η ιδέα να είχαν κάτι παρόμοιο για το σπίτι, όταν προσπαθούν να θέσουν κανόνες ή να πείσουν τα παιδιά για τις καθημερινές ρουτίνες. Και είναι αλήθεια ότι οι εικόνες πάντα βοηθάνε τα παιδιά μικρής ηλικίας να κατανοήσουν, να μιμηθούν, να ακολουθήσουν μια σειρά από ενέργειες. Για το λόγο αυτό οι παρακάτω καρτέλες μπορούν να αναρτηθούν στο σπίτι και να βοηθήσουν τους γονείς στην καθημερινότητά τους. Η καθημερινότητα μπορεί πολλές φορές να δυσκολεύει από τη γκρίνια, την άρνηση ή την κακοδιαθεσία των μικρών παιδιών να ακολουθήσουν τις παρακινήσεις των γονιών τους.

«Είναι πρωί. Έχουμε ξυπνήσει και παλεύουμε να ξυπνήσουμε το μικρό μας ή τα μικρά μας. Αφού μετά από αρκετή ώρα καταφέρνει και ανοίγει τα μάτια αρχίζει η γκρίνια… Και η ώρα περνάει… Και εμείς βιαζόμαστε να ετοιμαστούμε να πάμε στη δουλειά, στις υποχρεώσεις , το ίδιο το παιδί στο σχολείο, εκείνο όμως αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί… Στην αρχή το παρακινούμε με γλυκόλογα και αγκαλιές. Με το ένα χέρι ντυνόμαστε, με το άλλο φτιάχνουμε το γάλα του και ταυτόχρονα το έχουμε κρεμασμένο επάνω μας να αρνείται να ντυθεί-πλυθεί-πιει το γάλα του-ετοιμαστεί για το σχολείο… Και κάπου εκεί τα νεύρα χτυπάνε κόκκινο και είναι μόνο 7, 7μισι το πρωί… Τότε αρχίζουμε την άλλη προσέγγιση, στην αρχή απειλούμε, στη συνέχεια μάλλον φωνάζουμε και στο τέλος καταλήγουμε να είμαστε όλοι μουτρωμένοι, το παιδί μας να πηγαίνει στο σχολείο με κακή διάθεση και μάλλον κόκκινα μάτια κι εμείς ήδη εξαντλημένοι πηγαίνουμε στη δουλειά μας για μια μέρα που μόλις ξεκίνησε…» Το δύσκολο είναι ότι μπορεί να επιστρέψουμε στο σπίτι και να έχουμε πάλι γκρίνια και κλάματα… Κι αυτό μας αποκαρδιώνει. Και τότε νιώθουμε ενοχές… Κι αναρωτιόμαστε τι κάνουμε λάθος…

Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάτι κάνουμε λάθος, απλά μπορούμε να αλλάξουμε κάποια μικρά – αλλά πολύ σημαντικά – πράγματα στην καθημερινότητα μας που μπορούν όμως να φέρουν μεγάλα αποτελέσματα. Πολλοί γονείς αναρωτιούνται πως γίνεται το παιδί του να γίνεται άλλο παιδί στον παιδικό σταθμό ή το νηπιαγωγείο. Πως γίνεται εκεί να ακολουθεί τους κανόνες και τις ρουτίνες ενώ στο σπίτι όχι. Οι παράγοντες που παίζουν ρόλο σε αυτό είναι πολλοί, παρακάτω θα βρείτε κάποιες ιδέες που εφαρμόζουμε στο νηπιαγωγείο προσαρμοσμένους για το σπίτι, ώστε να κάνετε τη ζωή σας και τη ζωή του παιδιού σας πιο εύκολη.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ:

Όσο πιο οργανωμένη κρατάμε τη ζωή του μικρού μας τόσο πιο εύκολο θα είναι να προσαρμοστεί και να ακολουθεί τις καθημερινές ρουτίνες. Τα ρούχα, καλό είναι να τα αποφασίζουμε από το προηγούμενο βράδυ και να μην έχουμε γκρίνια γι’ αυτό το πρωί. Επίσης, είναι σημαντικό να κρατάμε τις ώρες του παιδιού όσον το δυνατόν πιο σταθερές, πχ να τρώει περίπου την ίδια ώρα κάθε μέρα, να κοιμάται την ίδια ώρα, να έχει καθημερινά ώρα για παιχνίδι κλπ. Όσο πιο «οργανωμένη κρατάμε την καθημερινότητα του παιδιού τόσο πιο εύκολα θα προσαρμοστεί θα αποδεχθεί και θα ακολουθεί το καθημερινό πρόγραμμα. Κι επειδή οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές, όταν λέμε οργάνωση δεν εννοούμε «στρατιωτικό νόμο» αλλά μια καθημερινότητα με πρόγραμμα που θα μπορεί να «σπάει» σε ειδικές περιπτώσεις κατά χρονικά διαστήματα.

 ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Είναι κουραστική, είναι βαρετή… Κι όμως είναι αυτή που θα μας εξασφαλίσει το αποτέλεσμα. Το να επαναλαμβάνουμε με σταθερή φωνή σε καθημερινή βάση αυτά που επιθυμούμε από το παιδί μας να κάνει είναι βασικό. Στο νηπιαγωγείο επαναλαμβάνουμε (ειδικά το πρώτο διάστημα) συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Μ’ αυτόν τον τρόπο εντυπώνονται στο μυαλό των παιδιών και από ένα σημείο και μετά τα ακολουθούν χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε τίποτα. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν επαναλαμβάνουμε κάτι με νεύρα, φωνές ή πάνω στη διαφωνία μας με το παιδί, αλλά με ήρεμη φωνή συζητώντας με το παιδί και αν είναι δυνατόν με τα ίδια λόγια κάθε φορά. Το παιδί πρέπει να νιώθει ότι αυτά που του επαναλαμβάνουμε δεν είναι ποινές ή τιμωρίες, αλλά πράγματα που του ζητάμε ευγενικά να κάνει αλλά και που δεν δεχόμαστε αντίρρηση σε αυτά.

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Τα παιδιά λειτουργούν καλύτερα μέσα από παραμύθια και ιστορίες. Αν για παράδειγμα το παιδί μας δεν θέλει να πλύνει τα δόντια του μπορούμε να του διαβάσουμε ένα παραμύθι που πραγματεύεται το συγκεκριμένο θέμα και να το βοηθήσουμε μέσα από τους ήρωές του να αλλάξει τη γνώμη του. Για το παιδί είναι πιο εύκολο να ταυτιστεί με έναν ήρωα από μια ιστορία παρά να ακολουθήσει απλά αυτό που του ζητάμε. Το ίδιο μπορούμε να εφαρμόσουμε με τη διατροφή, τα ρούχα, το παιχνίδι κλπ. Τα παιδικά βιβλία πλέον καλύπτουν μια πολύ μεγάλη θεματολογία, οπότε δε θα δυσκολευτούμε να βρούμε αυτό που μας απασχολεί.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Πολλές φορές ό,τι αδυνατούν να κάνουν τα λόγια και οι παραινέσεις το κάνουν οι εικόνες. Ειδικά για τα παιδιά μικρής ηλικίας η εικόνα όντως αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Σχηματοποιούμε λοιπόν αυτά που λέμε με λόγια και θα δούμε σύντομα πως το παιδί θα είναι σε θέση να τα κατανοεί αλλά και να τα ακολουθεί πιο εύκολα.

Για το λόγο αυτό έχουν δημιουργηθεί οι παρακάτω καρτέλες. Μπορείτε να τις εκτυπώσετε να τις πλαστικοποιήσετε και να τις αναρτήσετε στο δωμάτιο του παιδιού. Αυτό εκτός ότι θα του θυμίσει κάτι από το νηπιαγωγείο, θα το βοηθήσει να κοιτάει εκεί κάθε φορά που ξεχνάει ή που δεν θέλει να κάνει κάτι.

Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΡΤΕΛΩΝ:

Αφού τις ετοιμάσουμε καθόμαστε με το παιδί σε μια στιγμή που και αυτό και εμείς είμαστε ήρεμοι. Συζητάμε μαζί του τις εικόνες και του εξηγούμε ότι αυτά περιμένουμε από αυτό. Αν ξεχνάει κάτι θα μπορεί να βλέπει τις εικόνες και να ακολουθεί τη σειρά τους. Αποφασίζουμε μαζί που θα το αναρτήσουμε και συμφωνούμε για την αμοιβή που θα έχει (αρχικά) όταν τηρεί αυτά που δείχνουν οι εικόνες.

Αν επιθυμούμε ένα πιο συστηματοποιημένο τρόπο, που να εμπεριέχει και αμοιβή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τον πίνακα «Κάθε μέρα όλη μέρα». Αν το παιδί μας κάνει ό,τι πρέπει να κάνει στο τέλος της ημέρας θα παίρνει ένα αυτοκόλλητο. Αν στο τέλος της εβδομάδας συγκεντρώσει 7 αυτοκόλλητα θα παίρνει ένα μικρό δωράκι. Το σύστημα αυτό με την αμοιβή μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε κυρίως στην αρχή μέχρι να συνηθίσει το παιδί τις καθημερινές ρουτίνες. Στη συνέχεια θα το ακολουθεί χωρίς αμοιβή, αφού πια θα είναι συνήθεια και όχι κάτι υποχρεωτικό.