Είδαμε την υδρόγειο σφαίρα και εντοπίσαμε την Ελλάδα μας. Με ένα φακό(ήλιο) φωτίσαμε τη γη. Η γη μας γυρίζει γύρω από τον εαυτό της και γύρω από τον ήλιο. Όταν ο φακός(ήλιος) φωτίζει την Ελλάδα, είναι μέρα. Όταν δε τη φωτίζει, είναι νύχτα. Ο χρόνος κυλάει, η μέρα διαδέχεται τη νύχτα και η νύχτα τη μέρα.

Συζητήσαμε πώς περνάμε την ημέρα μας..

Παρατηρήσαμε “το άρμα του Ήλιου ” που το έσερναν τέσσερα φτερωτά άλογα. Συζητήσαμε για το ταξίδι του..και το σχεδιάσαμε. Κάθε πρωί ανατέλλει από την Ανατολή. Όσο η μέρα προχωράει, ο ήλιος ανεβαίνει στον ουρανό. Το μεσημέρι έχει φτάσει στο ψηλότερο σημείο του ουρανού. Το απόγευμα  αρχίζει να κατεβαίνει και δύει, χάνεται στη Δύση.

Ποιος με χρώμα ρόδινο βάφει τον ουρανό, φέρνει τον ήλιο ολόχρυσο και φωτεινό;

Ο μύθος της Αυγής, της αδερφής του Ήλιου και της Σελήνης, έδωσε την απάντηση στο αίνιγμα. Ο πίνακας του Μονέ “η Ανατολή” μάς έδωσε την έμπνευση!