Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας προσεγγίσαμε το θέμα χρησιμοποιώντας το βιβλίο «Φένια, η αγαπημένη των ήχων».
Συναντήσαμε, λοιπόν, τη Φένια στις σελίδες του βιβλίου. Η Φένια είναι ένα τυφλό κορίτσι που στο σχολείο της αντιμετωπίζει δυσκολίες με τους συμμαθητές της, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται την κατάστασή της.
Συζητήσαμε με τα παιδιά για το πώς ένιωθε η Φένια που δεν έβλεπε, για το εάν είναι δύσκολο ή εύκολο να κινείται κανείς χωρίς να βλέπει και για τη συμπεριφορά των συμμαθητών της .
Τα παιδιά σχολίασαν αρνητικά την μη αποδεκτική στάση των συμμαθητών της Φένιας και εξέφρασαν τη στεναχώρια τους για αυτή την στάση.
Στην ερώτηση των εκπαιδευτικών εάν είναι εύκολο να περπατά κανείς χωρίς να βλέπει τα παιδιά αρχικά απάντησαν ότι θα ήταν εύκολο και έτσι αποφασίσαμε να το δοκιμάσουμε…
Πρώτα κλείσαμε τα μάτια των παιδιών και τους δόθηκε η οδηγία να πάνε σε ένα συγκεκριμένο κοντινό μέρος (π.χ. στο τραπεζάκι της ομάδας τους). Προσπάθησαν μόνα τους να προσανατολιστούν και να πάνε, αλλά συνειδητοποίησαν ότι τελικά δεν ήταν όσο εύκολο νόμιζαν, διότι υπήρχαν εμπόδια..
Έτσι, στην αρχή χρησιμοποίησαν ένα αντικείμενο σαν ένα μπαστούνι και μπόρεσαν κάπως καλύτερα να αποφύγουν τα εμπόδια.. Στη συνέχεια, συζητήσαμε ότι οι άνθρωποι με τη συγκεκριμένη αναπηρία πολύ συχνά έχουν μαζί τους κάποιον σύνοδο, ο οποίος τους βοηθά ή ακόμη και έναν σκύλο-σύνοδο!
Τα παιδιά έγιναν ζευγάρια και ο/η σύνοδος πρόσεχε τα εμπόδια και έδινε οδηγίες στο παιδί με τα κλειστά μάτια τι να προσέξει και που να περπατήσει.
Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα τα παιδιά ένιωσαν ασφάλεια και συνειδητοποίησαν πόσο σημαντικό είναι όταν μας βοηθά κάποιος που εμπιστευόμαστε.
Στη συνέχεια, κρατήσαμε λίγο ακόμη τα μάτια κλειστά και τα παιδιά αυτή τη φορά κλήθηκαν μέσω της αφής να αναγνωρίσουν διάφορα αντικείμενα της τάξης που βρίσκονταν μέσα σε ένα σάκο.
Κάποιοι τα βρήκαν σχετικά γρήγορα, ενώ κάποιοι άλλοι χρειάστηκαν λίγο χρόνο παραπάνω για να επεξεργαστούν το αντικείμενο.
Έπειτα από αυτά τα παιχνίδια ενεργοποίησης και άλλων αισθήσεων, μιλήσαμε για την γραφή Braille, την οποία χρησιμοποιούν οι τυφλοί. Αρχικά, δώσαμε στα παιδιά καπάκια από μπουκάλια, για να αντιληφθούν μέσω της αφής τις ανάγλυφες τελείες. Ύστερα, προσπαθήσαμε να γράψουμε το όνομα της Φένιας με την Braille.
Η πάνω σειρά δείχνει τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου με πεζά γράμματα και η κάτω σειρά το αντίστοιχο γράμμα στην Braille.
Τα παιδιά έπρεπε να βρουν πρώτα τα γράμματα του ονόματος της Φένιας και στη συνέχεια να επιλέξουν τα γράμματα της κάτω σειράς. Η διαδικασία στέφθηκε με επιτυχία!
Πριν ολοκληρώσουμε το θέμα της ημέρας παραρακολουθήσαμε ένα βίντεο κινούμενων σχεδίων στο διαδίκτυο, το οποίο πραγματεύεται την κινητική αναπηρία και θίγει τη σημασία της αποδοχής και της φιλίας, με έναν συμβολικό τρόπο.
Συζητήσαμε για την πρωταγωνίστρια του βίντεο, τη Μαρία, η οποία εξαρχής έδειξε σεβασμό, αποδοχή και αγάπη προς τον συμμαθητή της. Με αφορμή τη στάση της Μαρίας τονίστηκε ότι καμία αναπηρία δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη σχέση μας με τους συνανθρώπους μας.
Τέλος, έγινε αναφορά και στην κώφωση και προβάλλαμε ένα δελτίο ειδήσεων στην Νοηματική γλώσσα, ενώ μάθαμε και εμείς δύο λέξεις στη νοηματική με τη βοήθεια της κα Σταυρούλας, το “καλημέρα” και “καληνύχτα” .
Μέσα από τις παραπάνω δράσεις μπορέσαμε στον ελάχιστο βαθμό να μπούμε “στα παπούτσια του άλλου” και να συνειδητοποίησουμε ότι η αγάπη για τον συνάνθρωπο, η ενσυναίσθηση, η αποδοχή και ο σεβασμός μας φέρνει πιο κοντά και “γκρεμίζει” τυχόν εμπόδια.
