Στα πλαίσια του προγράμματος Συνεκπαίδευση με το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο, υλοποιήσαμε την πρώτη μας δράση εν όψη Χριστουγέννων.                                Σκοπός του προγράμματος αυτού είναι:

• Η προώθηση της ένταξης και των ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση
• Η ευαισθητοποίηση των μαθητών/τριών των σχολείων Γενικής και Ειδικής Εκπαίδευσης σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καλλιέργειας σεβασμού στη διαφορετικότητα
• Η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης στους μαθητές/τριες και των δύο σχολικών μονάδων.

Παιδιά και εκπαιδευτικοί και των δυο σχολείων τραγουδήσαμε όλοι μαζί τα Κάλαντα , χριστουγεννιάτικα τραγούδια και ανταλλάξαμε δώρα.

“Η εκπαίδευση του μυαλού, χωρίς την εκπαίδευση της καρδιάς, δεν είναι εκπαίδευση!” – Αριστοτέλης.

Το σχολείο μας μύρισε σοκολάτα!!!

Τα παιδιά μέσα από το εκπαιδευτικό – βιωματικό πρόγραμμα ” Από τον κόκκο του κακάο στη σοκολάτα”, είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την προέλευση του κακάο και της σοκολάτας από την καλλιέργεια ως το τελευταίο στάδιο επεξεργασίας κακαόσπορων.

Να γνωρίσουν τα είδη της καθώς και τα οφέλη της για την υγεία μας στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής.

Και φυσικά “οι μικροί ζαχαροπλάστες” σήκωσαν τα μανίκια, φόρεσαν την ποδιά τους και το σκούφο τους και δημιούργησαν σοκολατολιχουδιές……..όλο γλύκα!!!

Καλή απόλαυση!!!

Στα πλαίσια του προγράμματος το παλιό και νέο σχολείο επισκεφτήκαμε το Μουσείο Σχολικής Ζωής. Εκεί τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά παλιά αντικείμενα  και φωτογραφίες, να μάθουν για τις συνθήκες και τον τρόπο ζωής των μαθητών στα σχολεία, να γνωρίσουν τη Λόλα, το Μίμη και την Άννα από τα παλιά Ανθολόγια, να γίνουν μαθητές μιας άλλης εποχής φορώντας ποδιές, να κάτσουν στα ξύλινα  θρανία, να αγγίξουν τις σάκες, τις πλάκες και τα αριθμητήρια που χρησιμοποιούσαν οι μαθητές τότε, να ζωγραφίσουν τη δική τους Λόλα και Μίμη  και να  μοιράσουν το δικό τους συσσίτιο. 

Τα άτομα με αναπηρία είναι ένα θέμα που ευαισθητοποιεί μικρούς και μεγάλους. Φαίνεται τόσο μακρινό αλλά ταυτόχρονα και τόσο οικείο αφού  τους ανθρώπους αυτούς με τις ιδιαίτερες ικανότητες τους συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή (στις βόλτες, στα πάρκα, στα ψώνια, στα σχολεία κ.α.). Αυτό όμως που μπορεί να μην συνειδητοποιούμε είναι πως οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο διαφορετικοί μα και τόσο ίδιοι με εμάς που το μόνο που χρειάζονται είναι αποδοχή και αγάπη.

Την ευαισθητοποίηση, την αποδοχή και την αγάπη για τα άτομα αυτά θελήσαμε να καλλιεργήσουμε στα παιδιά μέσα από διάφορες δραστηριότητες όπως παραμύθια, βιωματικά παιχνίδια, βίντεο και κατασκευές.

Άτομα με κινητικά προβλήματα

Η αφορμή δόθηκε με τη βοήθεια “της Μόζας της γάτας και της μάγισσας Αμπουλίνας” ,ένα παραμύθι της Ιωάννας Σταματοπούλου. Αφού συζητήσαμε για τα όσα είδε η Μόζα, στη συνέχεια θελήσαμε με βιωματικό τρόπο να μπούμε στη θέση αυτών των ανθρώπων και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν στην αρχή προσπαθώντας να ντυθούμε, να ξαπλώσουμε, να κατέβουμε και να ανέβουμε από το αμαξίδιο κ.α.

Όμως θελήσαμε να βιώσουμε και όλα αυτά που μπορούν να καταφέρουν, όπως να αθλούνται, να χορεύουν, να ζωγραφίζουν είτε με το στόμα είτε με τα πόδια κ.α.

Στη συνέχεια καταγράψαμε όλα όσα μάθαμε σε χαρτόνια και τα ζωγραφίσαμε φτιάχνοντας δυο αφίσες για την τάξη μας. Η πρώτη ήταν για όλα όσα μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα και η δεύτερη για όλα όσα μπορούμε να κάνουμε εμείς για να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους και η ζωή τους να γίνει ευκολότερη.

Τέλος, γνωρίσαμε τη ζωή και το έργο της Frida kahlo. Μεξικανή ζωγράφος η οποία αντιμετώπιζε από νεαρή ηλικία κινητικά προβλήματα με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια της ζωής της να βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι. Ενώ συζητήσαμε για κάποιους πίνακές της στο τέλος φτιάξαμε το πορτρέτο της.

Άτομα με προβλήματα όρασης

Τα παιδιά κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του παραμυθιού “Η λευκή Μόλι” της Ιωάννας Στασινοπούλου, προβληματίστηκαν ως προς τον τρόπο που οι άνθρωποι με προβλήματα ακοής μπορούν και επικοινωνούν. Έμαθαν για τη νοηματική γλώσσα, τον τρόπο που μπορούν να την χρησιμοποιήσουν όλοι οι άνθρωποι και θέλησαν τόσο να γράψουν το όνομά τους στη νοηματική όσο και να επικοινωνήσουν μεταξύ τους στη νοηματική προσπαθώντας να δείξουν με τα δάχτυλά τους κάποιες λέξεις που ήθελαν να πουν.

Δε θα μπορούσαμε βέβαια να μη μιλήσουμε και για τον μεγαλύτερο συνθέτη, τον Beethoven, ο οποίος στα 25 του χρόνια έχασε τελείως την ακοή του αλλά δε τον εμπόδισε σε τίποτα αυτό να γράψει τις “εννέα συμφωνίες” που αποτελούν το σπουδαιότερο έργο του. Ακούσαμε κάποιες συνθέσεις τους και στη συνέχεια φτιάξαμε το πορτρέτο του φτιάχνοντας πάνω νότες.

Άτομα με προβλήματα όρασης

Ήταν πιο εύκολο στο σημείο αυτό για τα παιδιά να αντιληφθούν τις δυσκολίες των ατόμων με προβλήματα όρασης. Αρχικά κλείσανε τα μάτια τους με μαντήλια, πήραν μπαστουνάκια και προσπάθησαν να κινηθούν στο χώρο χωρίς να σκοντάψουν ο ένας πάνω στον άλλο και στα έπιπλα. Έπειτα χωρίστηκαν σε ζευγάρια και το ένα από τα δυο παιδιά που είχε ανοιχτά τα μάτια προσπαθούσε να καθοδηγήσει το άλλο δίνοντάς του οδηγίες.

Μιλήσαμε για τη γραφή Braille και για τον άνθρωπο που την εφηύρε. Εξηγήσαμε τον τρόπο που μπορεί κανείς να τη διαβάσει ενώ γράψαμε και το όνομά μας με τον τρόπο αυτό.

Ολοκληρώνοντας το πρόγραμμα αυτό αναφέραμε όλα όσα μπορούμε να κάνουμε μαζί με τα άτομα με αναπηρίες και διαπιστώσαμε πως δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί γιατί όλοι είμαστε ίσοι και έχουμε τα ίδια δικαιώματα στη ζωή.

“Δεν υπάρχει δεν μπορώ παρά μόνο προσπαθώ”

Τα ζώα γενικά αποτελούν ένα αγαπημένο γνωστικό αντικείμενο των παιδιών. Πόσο μάλλον εκείνων που  δεν υπάρχουν πια.

Το πρόγραμμα μας ξεκίνησε με ένα ζώο που έχει εξαφανιστεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια και δεν είναι άλλο από τους δεινόσαυρους. Τα παιδιά με ενθουσιασμό ανέφεραν όλα όσα γνώριζαν γι΄αυτούς ( τις ονομασίες τους, τα γενικά χαρακτηριστικά τους κ.α.) ενώ κάποια από τα παιδιά την επόμενη μέρα μας έφεραν στο σχολείο ότι σχετικό είχαν στο σπίτι τους με δεινόσαυρους π.χ. παιχνίδια, βιβλία κ.α. και το ταξίδι μας ξεκίνησε.

Αφού συγκεντρώσαμε όλα όσα θέλαμε να μάθουμε για τους δεινόσαυρους αρχίσαμε να τους κατηγοριοποιούμε ανάλογα με το πόσα πόδια είχαν, αν είχαν κέρατα ή όχι, ποιοι ήταν σαρκοφάγοι και ποιοι φυτοφάγοι, το ύψος και το βάρος τους, τα αποτυπώματά τους κ.α.

Το ερώτημα όμως που τέθηκε για το “πώς γνωρίζουμε τόσα πολλά πράγματα για τους δεινόσαυρους αφού δεν υπάρχουν?” μας οδήγησε να ανακαλύψουμε το επάγγελμα του παλαιοντολόγου. 

Τα παιδιά μέσα από το παιχνίδι  κατανόησαν τον τρόπο που οι παλαιοντολόγοι συνέλεξαν όλες αυτές τις πληροφορίες για τους δεινόσαυρους π.χ. συσχετίζοντας τα αποτυπώματά τους με το ύψος τους και το βάρος τους ενώ στη συνέχεια θέλησαν να συγκρίνουν το ύψος τους και το αποτύπωμά τους σε σχέση με των δεινοσαύρων και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

Ένα άλλο ερώτημα που τέθηκε ήταν “γιατί εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι?”. Οι απαντήσεις ήταν πολλές και τα ερωτήματα μεγάλα. Ενώ παρακολουθήσαμε κάποια βίντεο και διαβάσαμε κάποια βιβλία καταλήξαμε σε τρεις λόγους που μπορεί να εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι και θελήσαμε να τους αποτυπώσουμε σ΄ένα χαρτί μέτρου για να στολίσει την τάξη μας.

Το ταξίδι στην εποχή των δεινοσαύρων ολοκληρώθηκε με παιχνίδι και κατασκευές.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ : JOAN MIRO” Το ημερολόγιο του κόκκινου ήλιου ” Φεβρουάριος- Μάιος 2022 

ΜΕΡΟΣ Α΄’

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με την παρουσίαση του βιβλίου :Τέχνη για παιδιά,Joan Miro ,To ημερολόγιο του κόκκινου ήλιου Εκδ Οδυσσέας.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παραμύθι βασισμένο σε πίνακες του ζωγράφου Miro’που θα επεξεργαστούμε μαζί με τα παιδιά αφού γνωρίσουμε την ζωή και τα έργα του Miro, παρακολουθήσουμε video κι animation και δοκιμάσουμε να ζωγραφίσουμε κι εμείς σαν μικροί ζωγράφοι χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά.

1.ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΖΩΓΡΑΦΟ JOAN MIRO

Joan Miró – theartstory.org

Η αφορμή δόθηκε από μια αφίσα.  Τα παιδιά άρχισαν να περιγράφουν ότι τους ήταν γνώριμο και να το ονομάζουν (σήματα -φανάρια).   Τα παιδιά  έμαθαν για τη σκοπιμότητα των φαναριών, στη συνέχεια τραγούδησαν τους φωτεινούς σηματοδότες  https://video.link/w/CAzad , έπαιξαν τα φανάρια και τους οδηγούς και στο τέλος κατασκεύασαν τα δικά τους φανάρια.

Η ερώτηση λοιπόν δεν άργησε να τεθεί: “Και αν δεν ξέρει κάποιος τι λένε τα φανάρια και τα σήματα?” Την απάντηση μας την έδωσε το παραμύθι του κύριου Κ.Ο.Κ. που ενώ τον γνωρίσαμε, μάθαμε τι σημαίνουν τα αρχικά του, μιλήσαμε για την σπουδαιότητά του  και για το τι συμβαίνει αν δεν τον τηρούμε ενώ δεν παραλείψαμε να τον ζωγραφίσουμε και να γράψουμε το όνομά του.

Σειρά είχαν μετά οι πεζοί , το φανάρι και η διάβαση πεζών. Διαβάσαμε το παραμύθι “Ο Πρασίδας και η Ροδούλα”, μιλήσαμε για το Σταμάτη και τον Γρηγόρη, μάθαμε τους πέντε κανόνες των πεζών, παίξαμε τους πεζούς που διασχίζουν μια διάβαση και στο τέλος κατασκευάσαμε τα φανάρια των πεζών  και τους κανόνες που πρέπει να τηρούμε όταν θέλουμε να περάσουμε το δρόμο.

Επόμενο θέμα μας ήταν οι ποδηλάτες και το ποδήλατο. Διαβάσαμε το παραμύθι “Ο φίλος μου ο Ποδηλατάκιας”, μιλήσαμε για τα μέρη του ποδηλάτου, τον εξοπλισμό που πρέπει να διαθέτουν οι ποδηλάτες αλλά και τους κανόνες που πρέπει να τηρούν. Τέλος, κατασκευάσαμε το δικό μας ποδήλατο, αφού πρώτα φωτογραφηθήκαμε με τα κράνη μας.

Σειρά τώρα είχαν τα σήματα, ο διαχωρισμός  και η αναγνώρισή τους. Αφού τα διαχωρίσαμε αρχικά ως προς το χρώμα στη συνέχεια τα διαχωρίσαμε ως προς το σχήμα και μάθαμε τη σημασία τους ενώ φτιάξαμε και έναν πίνακα διπλής εισόδου.                                              Κόκκινο απαγορεύεται, μπλε επιτρέπεται- τρίγωνο πρόσεχε!

Αναφερθήκαμε επίσης στο ρόλο του τροχονόμου, αφού γίναμε και εμείς τροχονόμοι, στο τι πρέπει και δεν πρέπει να κάνουμε ως συνεπιβάτες στο αυτοκίνητο αλλά και στο τι πρέπει και δεν πρέπει να κάνουν οι οδηγοί.

Για το τέλος αφήσαμε την κατασκευή μιας πόλης σε μακέτα. Φτιάξαμε αυτοκίνητα από ανακυκλώσιμα υλικά, ζωγραφίσαμε δρόμους, σπίτια, δέντρα, πεζοδρόμια, φανάρια και σήματα.

Καλύτερος τρόπος για να κλείσει το θέμα μας δεν ήταν άλλος από το παιχνίδι, τα γέλια και τη διασκέδαση με την ομάδα junior academy. Τα παιδιά σε ρόλο οδηγών και τροχονόμων, οδήγησαν τζιπάκια, έκαναν σήματα στους οδηγούς και διέσχισαν διαβάσεις με μεγάλη επιτυχία!