Τα άτομα με αναπηρία είναι ένα θέμα που ευαισθητοποιεί μικρούς και μεγάλους. Φαίνεται τόσο μακρινό αλλά ταυτόχρονα και τόσο οικείο αφού  τους ανθρώπους αυτούς με τις ιδιαίτερες ικανότητες τους συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή (στις βόλτες, στα πάρκα, στα ψώνια, στα σχολεία κ.α.). Αυτό όμως που μπορεί να μην συνειδητοποιούμε είναι πως οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο διαφορετικοί μα και τόσο ίδιοι με εμάς που το μόνο που χρειάζονται είναι αποδοχή και αγάπη.

Την ευαισθητοποίηση, την αποδοχή και την αγάπη για τα άτομα αυτά θελήσαμε να καλλιεργήσουμε στα παιδιά μέσα από διάφορες δραστηριότητες όπως παραμύθια, βιωματικά παιχνίδια, βίντεο και κατασκευές.

Άτομα με κινητικά προβλήματα

Η αφορμή δόθηκε με τη βοήθεια “της Μόζας της γάτας και της μάγισσας Αμπουλίνας” ,ένα παραμύθι της Ιωάννας Σταματοπούλου. Αφού συζητήσαμε για τα όσα είδε η Μόζα, στη συνέχεια θελήσαμε με βιωματικό τρόπο να μπούμε στη θέση αυτών των ανθρώπων και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν στην αρχή προσπαθώντας να ντυθούμε, να ξαπλώσουμε, να κατέβουμε και να ανέβουμε από το αμαξίδιο κ.α.

Όμως θελήσαμε να βιώσουμε και όλα αυτά που μπορούν να καταφέρουν, όπως να αθλούνται, να χορεύουν, να ζωγραφίζουν είτε με το στόμα είτε με τα πόδια κ.α.

Στη συνέχεια καταγράψαμε όλα όσα μάθαμε σε χαρτόνια και τα ζωγραφίσαμε φτιάχνοντας δυο αφίσες για την τάξη μας. Η πρώτη ήταν για όλα όσα μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα και η δεύτερη για όλα όσα μπορούμε να κάνουμε εμείς για να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους και η ζωή τους να γίνει ευκολότερη.

Τέλος, γνωρίσαμε τη ζωή και το έργο της Frida kahlo. Μεξικανή ζωγράφος η οποία αντιμετώπιζε από νεαρή ηλικία κινητικά προβλήματα με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια της ζωής της να βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι. Ενώ συζητήσαμε για κάποιους πίνακές της στο τέλος φτιάξαμε το πορτρέτο της.

Άτομα με προβλήματα όρασης

Τα παιδιά κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του παραμυθιού “Η λευκή Μόλι” της Ιωάννας Στασινοπούλου, προβληματίστηκαν ως προς τον τρόπο που οι άνθρωποι με προβλήματα ακοής μπορούν και επικοινωνούν. Έμαθαν για τη νοηματική γλώσσα, τον τρόπο που μπορούν να την χρησιμοποιήσουν όλοι οι άνθρωποι και θέλησαν τόσο να γράψουν το όνομά τους στη νοηματική όσο και να επικοινωνήσουν μεταξύ τους στη νοηματική προσπαθώντας να δείξουν με τα δάχτυλά τους κάποιες λέξεις που ήθελαν να πουν.

Δε θα μπορούσαμε βέβαια να μη μιλήσουμε και για τον μεγαλύτερο συνθέτη, τον Beethoven, ο οποίος στα 25 του χρόνια έχασε τελείως την ακοή του αλλά δε τον εμπόδισε σε τίποτα αυτό να γράψει τις “εννέα συμφωνίες” που αποτελούν το σπουδαιότερο έργο του. Ακούσαμε κάποιες συνθέσεις τους και στη συνέχεια φτιάξαμε το πορτρέτο του φτιάχνοντας πάνω νότες.

Άτομα με προβλήματα όρασης

Ήταν πιο εύκολο στο σημείο αυτό για τα παιδιά να αντιληφθούν τις δυσκολίες των ατόμων με προβλήματα όρασης. Αρχικά κλείσανε τα μάτια τους με μαντήλια, πήραν μπαστουνάκια και προσπάθησαν να κινηθούν στο χώρο χωρίς να σκοντάψουν ο ένας πάνω στον άλλο και στα έπιπλα. Έπειτα χωρίστηκαν σε ζευγάρια και το ένα από τα δυο παιδιά που είχε ανοιχτά τα μάτια προσπαθούσε να καθοδηγήσει το άλλο δίνοντάς του οδηγίες.

 

Μιλήσαμε για τη γραφή Braille και για τον άνθρωπο που την εφηύρε. Εξηγήσαμε τον τρόπο που μπορεί κανείς να τη διαβάσει ενώ γράψαμε και το όνομά μας με τον τρόπο αυτό.

Ολοκληρώνοντας το πρόγραμμα αυτό αναφέραμε όλα όσα μπορούμε να κάνουμε μαζί με τα άτομα με αναπηρίες και διαπιστώσαμε πως δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί γιατί όλοι είμαστε ίσοι και έχουμε τα ίδια δικαιώματα στη ζωή.

“Δεν υπάρχει δεν μπορώ παρά μόνο προσπαθώ”