Μέσα από ποιήματα και τραγούδια γιορτάσαμε την ημέρα εκείνη μαζί με τα παιδιά το έπος του ’40, τη σημαία μας και την ειρήνη. Για να κατανοήσουν μάλιστα τα παιδιά την αξία του ΟΧΙ που είπαν οι Έλληνες στους Ιταλούς δραματοποιήσαμε την ιστορία του γίγαντα με το νάνο. Όμως, επειδή ήμασταν πολλοί χωριστήκαμε στη χώρα των Γιγάντων και στη χώρα των Νάνων.

Δυο γειτονικές χώρες  ζούσαν ευτυχισμένες, μέχρι τη στιγμή που οι γίγαντες αποφάσισαν να περάσουν το ποτάμι που τους χώριζε, να πάρουν τα ρόπαλα στα χέρια και να πάνε να ζητήσουν από τους νάνους τα σπίτια τους. Οι νάνοι ενώ στην αρχή τρόμαξαν μετά από σκέψη αποφάσισαν να απαντήσουν ένα μεγάλο ΟΧΙ στους γίγαντες και να τους αντιμετωπίσουν με τις σφεντόνες τους. Οι γίγαντες  δεν περίμεναν  την αντίδραση αυτή και τράπηκαν σε φυγή. Έτσι το πάθημα τους έγινε μάθημα και από τότε ζούνε όλοι μαζί αγαπημένοι και μονιασμένοι. 

Μετά τη δραματοποίηση ακολούθησε παρέλαση στον αύλειο χώρο του σχολείου με τα σημαιάκια να ανεμίζουν στα χέρια των παιδιών. Η γιορτή μας ολοκληρώθηκε με το άκουσμα του εθνικού μας ύμνου τόσο από  παιδιά και εκπαιδευτικούς όσο και από γονείς. 

“ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΠΟΛΕΜΟΣ , ΜΟΝΟ ΕΙΡΗΝΗ”