ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ
Ο όρος σχολική βία αναφέρεται σε διάφορες μορφές επιθετικής συμπεριφοράς που ασκεί ένα ή περισσότερα παιδιά σε βάρος ενός ή περισσότερων παιδιών σκόπιμα και συστηματικά. Η σχολική βία μπορεί να είναι σωματική, λεκτική ή μη λεκτική , έχει πάντα όμως ψυχολογικό αντίκτυπο.
Οι συνηθέστεροι χώροι που εκδηλώνεται είναι το προαύλιο, η τάξη, οι τουαλέτες, οι σχολικοί διάδρομοι, η διαδρομή από ή προς το σχολείο. Μορφές σχολικής βίας είναι η συνεχής κοροϊδία, η καζούρα, οι γκριμάτσες, τα καψώνια, οι κλωτσιές, οι τρικλοποδιές, οι σπρωξιές, τα χτυπήματα, το φτύσιμο, τα μαλλιοτραβήγματα, τα δαγκώματα, η στέρηση φίλων, η απομόνωση, ο αποκλεισμός, η διάδοση φημών, οι συκοφαντίες, η φωτογράφιση και η βιντεοσκόπηση χωρίς συγκατάθεση.
Τα παιδιά που υφίστανται σχολική βία είναι ευαίσθητα, συνεσταλμένα, αυτά που προκαλούν εντάσεις , παιδιά που εισπράττουν και ασκούν βία.
Το παιδί που είναι μάρτυρας της σχολικής βίας νιώθει ταραγμένο, έχει ενοχές, φοβάται να αναφέρει το περιστατικό μήπως και εισπράξει αντίποινα, νιώθει ανήμπορο, αγχωμένο και λυπημένο.
Κάποιοι λόγοι που οδηγούν ένα παιδί να ασκήσει σχολική βία είναι το ότι υπάρχει βία στο σπίτι, υπάρχει χαοτικό περιβάλλον, υπάρχει δυστυχία ή σύγκριση στο σπίτι. Επίσης οι γονείς του παιδιού μπορεί να το αμελούν και να μη του θέτουν όρια.
Καταλαβαίνουμε ότι ένα παιδί υφίσταται σχολική βία αν αποφεύγει τις τουαλέτες και δε θέλει να βγει στο διάλειμμα. Ακόμα μπορεί να μη θέλει να έρθει στο σχολείο ή να αργεί να έρθει. Η οικογένειά του μπορεί να το κατάλάβει αν έχει σχισμένα ρούχα και κατεστραμμένα σχολικά είδη.
Για την αντιματώπιση της σχολικής βίας θα πρέπει οι δάσκαλοι, ο διευθυντής, οι μαθητες και γενικότερα η κοινότητα να συνεργαστούν για να εξαφανιστεί ή τουλάχιστον να ελαττωθεί αυτό το φαινόμαινο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΟΥΓΚΟΣ
ΣΤ 2
