Η Μάχη της Κρήτης είναι μια σελίδα της ελληνικής ιστορίας που γράφτηκε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ελληνικός λαός στην Κρήτη, εγκαταλελειμμένος από την ηγεσία του, με τη πλειοψηφία των ανδρών του να είναι αποκομμένοι στην κυρίως Ελλάδα, έδωσε ένα αγώνα έξω από κάθε λογική. Ο Κρητικός λαός δεν παραδίδεται αμαχητί μετά την παράδοση της χώρας στους Γερμανούς.
Περιμένει το ναζιστικό θεριό με γκράδες και τσουγκράνες και συνεχίζει, αμείωτη σε όλο το διάστημα της γερμανικής κατοχής, την αντίσταση , μέχρι την συντριβή των δυνάμεων του άξονα . Η αντίσταση αυτή του άμαχου πληθυσμού, που συναντάται για πρώτη φορά στον ευρωπαϊκό χώρο επιφέρει πολλά πλήγματα και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στον κατακτητή.
«Στη Κρήτη μόνο οι πέτρες δεν σηκώνονταν μοναχές τους να μας κτυπήσουν. Κάθε έμψυχο μας πολεμούσε και μας πολεμά μέχρι την ύστατη στιγμή, κάνοντας έτσι τη μάχη αυτή μια από τις πιο παράδοξες και ένδοξες της ιστορίας», θα γράψει αργότερα στις σημειώσεις του ένας Γερμανός αξιωματικός.
Πρέπει να θυμηθούμε σε αυτό το σημείο η θυσία των στρατευμένων της Αγγλίας και ακόμη περισσότερο των άγνωστων αγωνιστών των αποικιών της Μ. Βρετανίας που υπεράσπιζαν εκείνη τη στιγμή το νησί.
Οι Γερμανοί μετά τη κατάληψη του Νησιού, δεν μπορούν να συγχωρήσουν τη συμμετοχή του Κρητικού λαού σε μια τόσο οδυνηρή γι’ αυτούς αντίσταση. Αρχίζει μία νέα περίοδος με αιματηρές θυσίες και σκληρά αντίποινα σε βάρος του. Στρατόπεδα συγκέντρωσης, ομαδικές εκτελέσεις, πυρπολήσεις χωριών, φόνοι ανεξάρτητα από ηλικία, συμπληρώνουν το έργο των βομβαρδισμών.
Η γερμανική κατοχή παίρνει τέλος στις 9 Μαΐου 1945, με την υπογραφή της συνθήκης παράδοσης των Γερμανοιταλικών δυνάμεων στους εκπροσώπους των Κυβερνήσεων Ελλάδας και Αγγλίας.
Το τίμημα σε αίμα που πληρώνει η Κρήτη από την εισβολή και κατοχή των Γερμανών είναι 6.593 άνδρες, 1.113 γυναίκες και 869 παιδιά.
