Γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα, 2 χρόνια μετά την καταστροφή της Σμύρνης.Η μητέρα της ήταν Γαλλίδα από τη Σενεγάλη και ο πατέρας της από το Αϊβαλί. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Ελλάδα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Πριν ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές της, άρχισε ο πόλεμος του 1940.

Στη διάρκεια του πολέμου η Ζωρζ Σαρή συμμετείχε στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ. Περιγράφοντας εκείνα τα χρόνια η ίδια λέει: «Τα χρόνια της Κατοχής ήταν χρόνια χαράς και ελευθερίας». «Από δυστυχισμένοι γίναμε ευτυχισμένοι. Και αυτό γιατί διαλέξαμε το δρόμο της ζωής και ας υπήρχε θάνατος μέσα. Θρηνούσαμε και χαιρόμασταν όλοι μαζί. Δε φοβόμασταν όμως. Υπήρχε ένας στόχος, η απελευθέρωση».

Άρχισε από πολύ μικρή να ασχολείται με το θέατρο, με δάσκαλο το Βασίλη Ρώτα. Μεγαλύτερη, στα χρόνια της Κατοχής, και αφού τελείωσε το σχολείο, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Τα χρόνια εκείνα απέκτησε πολλές εμπειρίες, οι οποίες αποτέλεσαν αργότερα βασικό θέμα ορισμένων βιβλίων της.

Το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διαδέχθηκε ο Εμφύλιος, κατά τη διάρκεια του οποίου η Ζωρζ Σαρή πληγώθηκε στο χέρι και στο πόδι από οβίδα και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο «Αγία Όλγα». Αργότερα, το 1947, αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη για το Παρίσι. Εκεί δούλεψε σε διάφορες δουλειές, ενώ συγχρόνως φοιτούσε στη σχολή του Σαρλ Ντιλέν. Στο Παρίσι γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους, όπως ο Κώστας Αξελός, η Μελίνα Μερκούρη, ο Άδωνις Κύρου, ο Μαρσέλ Μαρσό και πολλοί άλλοι. Εκείνα τα χρόνια συνάντησε και τον Αιγυπτιώτη χειρούργο Μαρσέλ Καρακώστα, με τον οποίο παντρεύτηκε και έκαναν δύο παιδιά.

Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο δίπλα σε γνωστά ονόματα ηθοποιών. Η περίοδος αυτή κράτησε μέχρι την εποχή της Δικτατορίας, όταν η Ζωρζ Σαρή και ορισμένοι φίλοι της ηθοποιοί αποφάσισαν να κάνουν παθητική αντίσταση και να μην ξαναπαίξουν στο θέατρο. «Δε φανταζόμασταν ότι θα κρατούσε τόσα χρόνια η Δικτατορία… Λέγαμε επτά μήνες, όχι επτά χρόνια!». Το καλοκαίρι εκείνο, στερημένη από κάποια μορφή έκφρασης, άρχισε να γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα. Ο Θησαυρός της Βαγίας ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα παιδιά που είχε γύρω της, όπως ομολογεί και η ίδια. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1969 και είχε μεγάλη επιτυχία, ενώ αργότερα μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση.

Το γεγονός αυτό στάθηκε καθοριστικό για τη Ζωρζ Σαρή, αφού από τότε αποφάσισε να στραφεί στο γράψιμο. Την προσωπική αυτή επιλογή δικαιολογεί η ίδια σε μια συνέντευξή της: «Στο γράψιμο βρήκα ό,τι δεν μπορούσα να βρω στο θέατρο, ίσως γιατί δεν ήμουν πρωταγωνίστρια και ίσως γιατί δεν ήμουν σε θέση να διαλέξω τους ρόλους που ο θιασάρχης ή ο σκηνοθέτης διάλεγαν για μένα. Τώρα φέρω ακέραιη την ευθύνη των βιβλίων μου. Κάνω αυτό που θέλω, αυτό που μπορώ».

Συνέχισε γράφοντας πολλά βιβλία κυρίως για μικρά παιδιά και νέους, όπως επίσης και θεατρικά έργα. Η θεματολογία της αρκετές φορές περιστρέφεται γύρω από σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας, όπως το δίπτυχο Όταν ο Ήλιος… και Οι Νικητές, που αναφέρονται στην Κατοχή και τον Εμφύλιο, ή το μυθιστόρημα Τα γενέθλια, που εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια της Χούντας. Μαζί με την Άλκη Ζέη καθιέρωσε ένα νέο στυλ στο νεανικό μυθιστόρημα, τόσο από την άποψη του ζωντανού, αυτοβιογραφικού ύφους όσο και της εισαγωγής του πολιτικού, κοινωνικού και ιστορικού στοιχείου στο είδος.

Ωστόσο, η Ζωρζ Σαρή δεν έμεινε μόνο στη συγγραφή βιβλίων παιδικής λογοτεχνίας. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να διαδώσει το παιδικό βιβλίο και να κρατήσει ζωντανή και άμεση επαφή με το κοινό της. Έτσι, άρχισε να πηγαίνει σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα και να κάνει ομιλίες. Κατά καιρούς, μέσα από κάποια άρθρα της και με τη συμμετοχή της σε λογοτεχνικές συζητήσεις, έλαβε ενεργό μέρος σε θέματα που αφορούσαν την παιδική λογοτεχνία, όπως τα κόμικς, η θεματολογία του παιδικού βιβλίου και η θέση της γυναίκας σε αυτό.

Το 1994 βραβεύτηκε με το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το μυθιστόρημα Νινέτ. Το 1995 και το 1999 βραβεύτηκε από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 1988 προτάθηκε για το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Ως ηθοποιός έχει βραβευτεί το 1960 με το βραβείο Β’ Γυναικείου ρόλου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Η Ζωρζ Σαρή πέθανε πρόσφατα, στις 9 Ιουνίου σε ηλικία 87 ετών.

Ο ιδρυτής του Facebook, Mark Zuckerberg, μπορεί πρόσφατα να έχασε δισεκατομμύρια δολάρια, ωστόσο ο λιγότερο γνωστός Ρώσος ομόλογός του, είναι το ίδιο πρόθυμος στο να… πετάει τα λεφτά του. Ο εκατομμυριούχος Pavel Durov – ιδρυτής του δημοφιλέστερου κοινωνικού δικτύου της Ρωσίας, ονόματι VKontakte – απαθανατίστηκε από το φωτογραφικό φακό να φτιάχνει σαΐτες από χαρτονομίσματα και να τα πετάει από το παράθυρο του γραφείου του . Όπως ήταν αναμενόμενο, ένα μεγάλο πλήθος πολιτών συγκεντρώθηκε κάτω από το κτίριο της εταιρίας, στην Αγία Πετρούπολη. Οι συνάδελφοι του 27χρονου παρακολουθούσαν χαμογελαστοί την αντίδραση του κόσμου, ωστόσο το αρχικά ακίνδυνο περιστατικό μετετράπη σε δημόσιο μακελειό. Καθώς περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούσαν τι συνέβαινε, τόσο περισσότεροι προσπαθούσαν να πιάσουν τα δωρεάν χρήματα, με αποτέλεσμα να προκληθούν αρκετοί καυγάδες στο δρόμο.

«Ξαφνικά οι άνθρωποι αντέδρασαν σαν ζώα. Χτυπούσε ο ένας τον άλλον, έσπασαν μύτες και ανέβαιναν ακόμα και πάνω στα φανάρια – Ακριβώς όπως οι πίθηκοι» , δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας.Συνολικά, υπολογίζεται ότι ο Durov ξόδεψε πάνω 1.600 ευρώ για την «διασκέδαση» του. Ο ίδιος δήλωσε ότι απλά ήθελε να δημιουργήσει μια εορταστική ατμόσφαιρα στη πόλη.

Ο Pavel Durov είναι ο δημιουργός και κάτοχος του κοινωνικού δικτύου Vkontakte, το οποίο διαθέτει περίπου 120 εκατομμύρια χρήστες. Η περιουσία του 27χρονου υπολογίζεται στα 195 εκατομμύρια ευρώ.

Πηγή: Tragiko

Μιούζικαλ αμερικάνικης παραγωγής του 2007 με πάρα πολλούς γνωστούς ηθοποιούς (Nikki Blonsky, John Travolta, Jac Efron, Michelle Pfelffer, Christopher Walken, Amanda Bymes, James Marsden, Queen Latifah, Brittany Snow, Elizan Kelly, Allison Janney, Jerry Stiller, Paul Dooley, Taylor Parks & Jayne Eastwood).

Πλοκή

Βρισκόμαστε στην δεκαετία των 60΄ς. Οι λευκοί κοροϊδεύουν και εκμεταλλεύονται τους (στην ταινία λέγονται <<νέγροι>>, αλλά επειδή στις μέρες μας όμως είναι βρισιά θα τους λέω) έγχρωμους. Η τηλεόραση είναι η αγαπημένη συσκευή των ανθρώπων, οι οποίοι αναπνέουν περισσότερο αεροζόλ παρά οξυγόνο.

Μια εύσωμη κοπέλα, η Τρέισι, πρόκειται να γνωρίσει την μεγαλύτερη αλλαγή στη ζωή της, αλλά αυτό θα σας το πω αργότερα. Ο πατέρας της έχει ένα μαγαζί όπου πουλάει υλικά για φάρσες και μαγικά κόλπα, ενώ η μητέρα της έχει την δικιά της επιχείρηση που πλένει τα ρούχα των πελατών της. Επίσης δηλώνει πως έχει να βγει από το σπίτι από το 1951.

Στις 3 Μαΐου το 1962 αρχίζει η ιστορία μας. Ξεκινά στην Βαλτιμούρη, Αμερική με την καλημέρα της Τρέισι.

Όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά, η Τρέισι έχει κι εκείνη την αγαπημένη εκπομπή. Πιο συγκεκριμένα το “Κόρνι Κόλλινς Σόου”, στο οποίο χορεύουν συνομήλικοί της. Αυτή η εκπομπή έχει μια στο τόσο την ημέρα των (ζητώ συγνώμη που τους λέω έτσι) νέγρων, ενώ αρχίζει με το που η Τρέισι τελειώνει το σχολείο. Για προλάβει να την δει τρέχει σαν τρελή με την φίλη της την Πένι στο σπίτι τη για να τη δουν.

Μια από τις χορεύτριες αυτής της εκπομπής θα λείπει για 9 μήνες, οπότε πρέπει κάποια άλλη κοπέλα να διεκδικήσει τη θέση της. Για αυτόν τον λόγο γίνονται κάποιες οντισιόν. Η Τρέισι θα λάβει μέρος σε αυτήν την οντισιόν. Εμπόδιό της, όμως, θα είναι η “Μις Καβούρια Βαλτιμούρης” ή αλλιώς η διευθύντρια του καναλιού και υπεύθυνη των χορευτικών της εκπομπής, η οποία θα την κρίνει για τις κατά του ρατσισμού ιδέες της. Επίσης είναι η μητέρα της υπερήφανης χορεύτριας Άμμπερ.

Προς το τέλος του παραπάνω βίντεο θα είδατε την καθηγήτρια (γεωγραφίας) να είναι έτοιμη να κατσαδιάσει την Τρέισι. Για την ακρίβεια, της έδωσε τιμωρία. Ακόμη και σήμερα οι τιμωρίες στην Αμερική είναι να πηγαίνεις μια συγκεκριμένη μέρα και ώρα σε μια αίθουσα και να κάθεσαι. Αυτό έπαθε και η Τρέισι, μα εκεί συνάντησε κάποιος έγχρωμους ανθρώπους. Τότε αλλάζει η ζωή της. Γνωρίζει νέες χορευτικές φιγούρες και χορούς, αλλά κάνει και νέους φίλους. Προς το τέλος της ώρας, ο Λινκ, αυτόν τον οποίον έχει ερωτευτεί η Τρέισι, την βλέπει και της συστήνει να βρεθεί στον διαγωνισμό χορού που δεν αργεί και πολύ. Τότε είναι που η Τρέισι τρελαίνεται από αγάπη…

Όπως σας είπα πιο πάνω, ο Κόρνι Κόλλινς, ο παρουσιαστής της αγαπημένης εκπομπής της Τρέισι, κάνει τον διαγωνισμό για την διεκδίκηση της θέσης στην εκπομπή. Η αλήθεια είναι πως η Τρέισι είναι αυτή που επιλέχθηκε και τώρα ετοιμάζεται για τον διαγωνισμό “Μις Σπρέυ Μαλλιών”.

Αφού η Τρέισι μπήκε στην εκπομπή ξεκινά η μέρα των (συγνώμη και πάλι) νέγρων. Εκείνη την εβδομάδα περίπου, η Τρέισι γνωρίζει στην Πένι τον καινούργιο έγχρωμο φίλο της. Μια καινούργια αγάπη γεννιέται… Το παρακάτω είναι το τραγούδι που τραγουδάει η μικρή μπάντα των έγχρωμων και χορεύει η μεγάλη χορευτική τους ομάδα.

Μετά τη φήμη και την δόξα της Τρέισι, το “Καταφύγιο για παχουλούλες του κύριου Πίνσκι” (ένα κατάστημα με ρούχα δηλαδή), ζητά από την Τρέισι να γίνει η αντιπρόσωπός του. Τότε η Τρέισι αποφασίζει να <<προσλάβει>> για μάνατζερ την μητέρα της, η οποία πρέπει να περάσει έναν Γολγοθά για να βγει από το σπίτι, αφού έχει να βγει από ‘κει από το ’52.

Την επόμενη μέρα, η Άμμπερ έχει μια κοινή ώρα με την Τρέισι. Η Άμμπερ βρίσκει τον τρόπο να κάνει τον καθηγητή να δώσει στην Τρέισι τιμωρία. Ο Λινκ, για να την υπερασπιστεί, καταφέρνει κι ο ίδιος τον καθηγητή να του δώσει τιμωρία. Εκεί κανονίζεται να φύγουν από το σχολείο και να πάνε στο πάρτι της μητέρας του Σι-ουίντ, του έγχρωμου φίλου της Τρέισι. Στο πάρτι δεν γιορτάζεται κάτι τόσο χαρούμενο, αλλά η οροστική παύση της ημέρας των νέγρων. Στο μεταξύ η διευθύντρια του καναλιού βρίσκει τρόπους για να προκαλέσει οικογενειακά προβλήματα στην οικογένεια της Τρέισι με τον τρόπο της, έτσι ώστε η μητέρα της Τρέισι να της απαγορεύσει την είσοδό της στο στούντιο. Ο πατέρας της Τρέισι (που παρεμπιπτόντως είναι και ο πατέρας της Anjelina Jolie), όμως, ζητάει συγνώμη και σε κλάσματα δευτερολέπτων έχει συγχωρεθεί…

Αφού ο τηλεοπτικός σταθμός WYZT έκοψε την ημέρα των νέγρων, αποφασίστηκε να γίνει διαμαρτυρία. Η Τρέισι, χωρίς την άδεια των γονιών της, λαμβάνει μέρος. Το κανάλι 5, κάμερες και αστυνομικοί βρίσκονται εκεί, βλέποντας μια λευκή ανάμεσα σε τόσους έγχρωμους. Η μητέρα της την εντοπίζει και της λέει πως πρέπει να φύγουν. Μα είναι πολύ αργά πλέον. Η Τρέισι άθελά της χτύπησε κατά λάθος ένα αστυνομικό. Οι περισσότεροι είπαν πως τον χτυπούσε μέχρι εκείνος να πέσει κάτω, μα αυτός ούτε σταγόνα αίματος δεν έβγαλε. Η Πένι που βοήθησε την Τρέισι να κρυφτεί, τιμωρήθηκε από την μητέρα της. Για την ακρίβεια, η μητέρα της, την κλείδωσε σε ένα δωμάτιο την έδεσε με σχοινιά στο κρεβάτι της και έφυγε. Σύντομα όμως όλα αλλάζουν. Όλοι οι ερωτευμένοι της μεγάλης παρέας κάνουν το καθήκον τους και … τραγουδούν!

Η τεράστια παρέα μικτών ηλικιών και χρωμάτων καταστρώνουν ένα σχέδιο για το πως μπορεί η Τρέισι να χορέψει στον διαγωνισμό “Μις Σπρέυ Μαλλιών” που πραγματοποιείται την επόμενη μέρα. Δεν μπορώ να σας το περιγράψω, αλλά θα σας πω πως πέτυχε. Ένας βασικός στόχος του σχεδίου ήταν να κλειστούν οι αστυνομικοί με την διευθύντρια του WYZT, η οποία αλλάζει τους ψήφους των τηλεθεατών με το όνομα της κόρης της. Από τη στιγμή που κλειδώθηκε δεν μπορούσε να αλλάζει τους ψήφους. Έτσι όλο και περισσότεροι άνθρωποι ψηφίζουν όποιον χορεύει, κι ας μην είναι διαγωνιζόμενος…Τελικά ποιος θα κερδίσει; Η Λου-Ανν, η Άμμπερ, η Μαρίν, η Τρέισι ή κάποια άλλη;;; Απλά δείτε στο παρακάτω βίντεο ποια φοράει τελικά το στέμμα.

Και αφού κέρδισε η μικρή Ινέζ (όπως οι περισσότεροι θα είδατε στο παραπάνω βίντεο) οι εκπομπές έγιναν μικτές, δηλαδή έγχρωμοι και λευκοί χορεύουν πια μαζί. Κι έτσι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς (με λιγότερο αεροζόλ, φυσικά) καλύτερα! Ελπίζω να δείτε αυτήν την καταπληκτική ταινία, γιατί αν καταλάβατε σας την συστήνω ανεπιφύλακτα!!!

Λίγο πριν την Κυριακή του Πάσχα κυκλοφόρησαν λίγες ραδιοφωνικές διαφημίσεις (5) της αλυσίδας των γνωστών καταστημάτων με παιχνίδια ” Jymbo”. Σε όλες τις διαφημίσεις υπήρχε ένα ειρωνικό, αισχρό για κάποιους ή τέλος πάντων αρκετά κακό περιεχόμενο. Θα σας εξηγήσω: η κάθε διαφήμιση ξεκινά με την φράση ”Toy alert, toy alert!”, κάτι σαν το ανθρώπινο Amber & Silver alert. Ακούστε τες:

Τι θα γινόταν εάν κάποιος συγγενής των αγνοούμενων – που παρεμπιπτόντως δεν ήταν (και είναι ακόμη) λίγοι – άκουγε αυτή τη διαφήμιση; Η αλήθεια είναι πως θα έκλαιγε. Υπάρχουν, όμως, πιθανότητες να γελούσε για λίγο, γιατί παρ΄ όλα αυτά είναι λιγουλάκι αστείες. Ελπίζω τις επόμενες χρονιές να σκεφτούν καλύτερες διαφημίσεις να δημοσιεύσουν… Εσείς τι νομίζετε;

Πρέπει να ΄ταν το 2000 περίπου όταν γυρίστηκε η θαυμάσια ταινία CHOCOLAT. Η ταινία πρόκειται για μια γυναίκα, την Βιάν Ρόχερ (Juliette Binoche), μια εμπειρογνώμονα σοκολατοποιό, που έχει παρασύρει ολόκληρη την Ευρώπη με την κόρη της Ανιούκ (Victoire Thivisol).

Πλοκή

Το χειμώνα του 1959, που ταξιδεύουν σε ένα ήσυχο γαλλικό χωριό που εμμένει στενά με την παράδοση, υπεύθηνος για αυτό είναι ο δήμαρχος του χωριού, ο Κόμης ντε Πάουλ Ρεονάντ (Alfred Molina). Η Βιάν ανοίγει μια Chocolaterie, καθώς οι χωρικοί αρχίζουν να νηστεύουν λόγω της Σαρακοστής. Η Βιάν, η οποία φοράει μια προκλητική ενδυμασία, δεν πηγαίνει στην εκκλησία μαζί με το παράνομο παιδί της, επειδή είναι άθεοι. Επίσης δεν ταιριάζει καλά με τους ανθρώπους της πόλης, αλλά είναι ωστόσο αισιόδοξος για την επιχείρησή της. Ο φιλικός και ελκυστικός χαρακτήρας της, ξεκινά να κερδίζει τους χωρικούς ένα προς ένα, προκαλώντας τον Κόμη να μιλήσει ανοιχτά εναντίον της για τα αρνητικά της στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια ενός χρόνου της αποχής και της αυταπάρνησης.Ένας από τους πρώτους που έπεσαν κάτω από τη γοητεία της Βιάν και της ζαχαροπλαστικής της είναι η Αρμάντε (Judi Dench), μια ηλικιωμένη, εκκεντρική σπιτονοικοκυρά. Η Αρμάντε θρηνεί ότι η κρύα και ευλαβικά-ευσεβή κόρη της Καρολίν (Carrie-Anne Moss), δεν θα την αφήσει να δει τον εγγονό της, Λουκ επειδή είναι «κακής επιρροής». Η Βιάν φροντίζει για τον Λουκ και τη γιαγιά του, να δει ο ένας τον άλλον στη Chocolaterie, όπου αναπτύσσουν στενούς δεσμούς. Η Κάρολιν αποκαλύπτει αργότερα στη Βιάν ότι η μητέρα της είναι μια σοβαρή διαβητική. Αν η Αρμάντε συνεχίσει να επιδίδεται στην σοκολάτα, παρά την κατάστασή της, μπορεί και να πεθάνει.Η Βιάν αναπτύσσει επίσης μια φιλία με μια διαταραγμένη γυναίκα, την Ζοζεφίν (Lena Olin), η οποία είναι θύμα των βάναυσων ξυλοδαρμών από τον αλκοολικό σύζυγό της Σερζ (Peter Stromare). Μετά από ΄ena ιδιαίτερo  χτύπημα στο κεφάλι, η Ζοζεφίν αφήνει τον άντρα της και κινείται με την Βιάν  και την Ανιούκ. Καθώς αρχίζει να λειτουργεί στη Chocolaterie και η Βιάν της διδάσκει τέχνη της, η Ζοζεφίν αποκτά αυτοπεποίθηση. Υπό τις οδηγίες του Κόμη, ο Σερζ αλλάζει φαινομενικά σε ένα καλύτερο άνθρωπο και ζητά από την Ζοζεφίν να επιστρέψει σ ‘αυτόν. Τέλος, ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη, η Ζοζεφίν αρνείται. Ένας μεθυσμένος Σερζ στη Chocolaterie αργότερα εκείνο το βράδυ και προσπαθεί να επιτεθεί στις δύο γυναίκες. Η Ζοζεφίν με σκοπό να αμυνθεί, τον χτυπά με ένα τηγάνι.Δεδομένου ότι η αντιπαλότητα μεταξύ της Βιάν και του Κόμη επιδεινώνεται. Μια μπάντα του ποταμού τσιγγάνων από στρατόπεδο στα περίχωρα του χωριού, εμφανίζεται. Ενώ τα περισσότερα από τα αντικείμενα της πόλης με την παρουσία τους, η Βιάν τους αγκαλιάζει. Μια αμοιβαία έλξη θα εμφανιστεί με την τσιγγάνο Ρούξ (Johnny Depp). Μαζί οργανώνουν ένα πάρτι γενεθλίων για την Αρμάντε με άλλους κάτοικους του χωριού και των τσιγγάνων με το σκάφος του . Όταν η Καρολίν βλέπει τον Λουκ, που πάει κρυφά από αυτήν για το πάρτι, χορεύοντας με τη γιαγιά του, αρχίζει να βλέπει πώς αυτή είναι άκαμπτη με το γιο της και ότι η επιρροή της γιαγιάς του στη ζωή του δεν μπορεί να είναι ένα κακό πράγμα.Μετά το πάρτι, η Βιάν, η Ζοζεφίν και η Ανιούκ, κοιμούνται στις βάρκες των τσιγγάνων. Αργά τη νύχτα, Σερζ θέτει το σκάφος, όπου η Ζοζεφίν και η Ανιούκ κοιμούνται, στις φλόγες. Τόσο διαφεύγει αλώβητη, αλλά η πιστή Βιάν στο χωριό έχει κλονιστεί. Επίσης εκείνο το βράδυ, ο Λουκ επιστρέφει στο σαλόνι της γιαγιάς του για να δει ότι έχει τελικά πέθανε από επιπλοκές του διαβήτη, τόσο καταστροφικές για αυτόν και τη μητέρα του. Μετά την πυρκαγιά, ο Ρουξ πακετάρει και φεύγει μαζί με την ομάδα του και η Βιάν λυπάται.Η απόφαση αυτή δεν συγκινεί τον Κόμη ή τις αυστηρές παραδόσεις της πόλης. Η Βιάν αποφασίζει να μετακινηθει σε άλλο τόπο. Λίγο πριν το κάνει αυτό, πηγαίνει στην κουζίνα της και βλέπει πολλούς κάτοικους της πόλης, οι οποίοι έχουν έρθει γιατί την αγαπάνε για τον τρόπο που άλλαξε τη ζωή τους, κάνοντας για μια σοκολάτα για τη Βιάν, για το φεστιβάλ που είχε προγραμματιστεί για την Κυριακή του Πάσχα. Παρά τη σημαντική αλλαγή στην πόλη, ο Κόμης παραμένει πιστός στην αποχή του από απολαύσεις όπως η σοκολάτα. Από το βράδυ του Σαββάτου πριν από το Πάσχα, ανοίγει την τζαμαρία της Chocolaterie και καταστρέφει τα διάφορα γλυκά με ένα μαχαίρι. Όταν ένα μικρό κομμάτι σοκολάτας προσγειώνεται στο χείλος του, δίνει στην αποπλάνηση και τρώει τη σοκολάτα πριν καταρρεύσει σε δάκρυα και τελικά κοιμηθεί. Την επόμενη μέρα, η Βιάν του υπόσχεται πως δε θα αποκαλύψει τι συνέβη, και πως ο αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ τους είναι εγκατεστημένος. Ο Ρουξ επιστρέφει το καλοκαίρι για να είναι μαζί της και, παρά τη συνεχή ανάγκη της για μετακόμιση, η Βιάν αποφασίζει να μείνει, αφού βρήκε ένα σπίτι για τον εαυτό της και την κόρη της στο χωριό.

Soundtracks της ταινίας:

1.Minor Swing

2.Main Titles

3.The Story of Grandmere

4.Vianne Sets Up Shop

5.Three Woman

6.Vianne Conforts the Comte

7.Other Possibilities

8.Guillaume΄s Confession

9.Passage of Time

10.Boycott Immoality

11.Party Preparations

12.Chocolate Sauce

13.Fire

14.Vianne Gazes at the River

15.Mayan Bowl Breaks

16.Taste of Chocolat

17.Ashes to the Wind/Roux Returns

18.Caravan

Γεια!

Δεν είμαι ούτε δημόσιος υπάλληλος, ούτε κλέφτρα. Δεν πίνω ούζο, σπάω πιάτα ή λέω «Όπα» στην καθημερινότητα μου. Δεν ξέρω τον Γιώργο, το Γιάννη ή το Νίκο από την Ελλάδα αν και είμαι σίγουρη πως είναι πολύ καλοί. Η χώρα μου είναι δημοκρατική, εξάλλου αυτή εμπνεύστηκε τη δημοκρατία. Μιλάω ελληνικά και άλλες πέντε γλώσσες. Οι περισσότεροι στη χώρα μου μιλούν πολλές ξένες γλώσσες. Θα μπορούσα να «ράψω» τη σημαία της χώρας μου στην τσάντα μου αλλά η κληρονομιά της χώρας μου δεν έχει γεωγραφικά όρια. Δημιούργησε τη Δύση. Πιστεύω στον ελληνισμό…Όλος ο κόσμος εμπνεύστηκε από τα ιδανικά του. Και αν οφείλω σε κάποιους χρήματα σήμερα – και δεν είμαι η μόνη που οφείλει – είναι επειδή εγώ εμπνεύστηκα την ιδέα της ελεύθερης αγοράς. Και αν με κρίνεις σήμερα είναι επειδή εγώ εμπνεύστηκα την ιδέα της κριτικής. Πιστεύω στην ελευθερία και αν χρειαστεί θα διαδηλώσω. Πιστεύω στην απόλαυση της ζωής. Έχω το δικαίωμα να το κάνω. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό. Μπορώ να κολυμπήσω στις θάλασσες πάνω από 6000 νησιών. Η χώρα μου έχει εξαιρετική ομορφιά και παράδοση. Και η οικογένεια μου είναι ένας ιερός θεσμός. Με λέτε Γραικιά (Greek) αλλά είναι Ελληνίδα (Heline)Όχι Γραικιά, Ελληνίδα! Το όνομα μου είναι Κατερίνα… Και είμαι Ελληνίδα.

Με αυτά τα λόγια, η Κατερίνα Μουτσάτσου, λέει πως είναι Ελληνίδα. Μιλάει

για τον ελληνισμό και την Ελλάδα. Σίγουρα δεν προσπαθεί να προσελκύσει

τουρίστες μα να εξηγεί τα καλά της Ελλάδας. Καλή διασκέδαση!

Στο σινεμά πριν αρχίσει κάποια ταινία, συνήθως προβάλλονται άλλες ταινίες μικρού μήκους που βγάζουν πολύ γέλιο! Παρακάτω θα δείτε τέτοιου είδους ταινίες και ένα αστείο τραίηλερ. Καλή διασκέδαση!