Από σήμερα και για μερικές ημέρες, αρχίζουμε μια σειρά δημοσιεύσεων με εργασίες μαθητών της  Β΄ Τάξης.

Οι εργασίες  έγιναν στα πλαίσια  του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας υπό την επίβλεψη της φιλολόγου κ. Γεωργίας Μιχοπούλου.

Μόλις ολοκληρωθεί η δημοσίευση των εργασιών στο Μαθητικό Ιστολόγιο θα ακολουθήσει και η δημοσίευσή τους σαν σύνολο και στο Σχολικό μας Ιστότοπο.

Θέμα Εργασίας:

Συνεχίστε το διήγημα  της Έλλης Αλεξίου «Όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν» ή γράψτε ένα άλλο, περιγράφοντας τα επόμενα Χριστούγεννα των παιδιών. Μπορείτε να επιλέξετε είτε την επιστροφή του πατέρα είτε όχι.

Το δικό μου τέλος…

Πέρασαν μήνες αλλά ο μπαμπάς τους δεν είχε φανεί. Έφτασαν πάλι  Χριστούγεννα και η μητέρα αναγκάστηκε να πάει πάλι στην οδό Αιόλου για να μαζέψει  τα απαραίτητα χρήματα.

–        Μαμά αύριο θα μπορέσω να πάω με την  Αγγελική να χαζέψουμε το σιδερόδρομο που θα μας  πάρει  ο μπαμπάς , έ δεν θα μας τον πάρει;

–        Ναι , ναι… Πέτρο μου να πάτε και ο μπαμπάς θα έρθει και θα σου πάρει ότι επιθυμεί η καρδιά σου.

–        Και εμένα μαμά θα μου πάρει την κούκλα που κάθεται  στη γωνία του μαγαζιού;

–        Ναι , ναι… Αγγελικούλα μου θα σου την πάρει. Θα δεις, θα τον αφήσουν οι κακοί άνθρωποι, είπε η μαμά, έσκυψε  το κεφάλι της και ένα δάκρυ κύλησε  από τα μάτια  της. Το επόμενο πρωινό ξύπνησαν νωρίς – νωρίς με το πρώτο λάλημα του πετεινού. Ξεκίνησαν αμέσως για την οδό Αιόλου και λίγες ώρες μετά έφτασαν.

–        Μαμά εμείς πάμε να δούμε το σιδερόδρομο.

–        Ναι παιδάκι μου να πάτε, όμως  να γυρίσετε νωρίς.

–        Ναι, ναι μαμά!

Εμπρός από την βιτρίνα του σιδερόδρομου είχαν και φέτος μαζευτεί πολλά παιδιά, ανάμεσα τους και αυτά που ήταν και την περσινή χρονιά. Πάλι ήλπιζαν να αποκτήσουν αυτόν τον  πολυπόθητο σιδερόδρομο. Το ένα από τον θείο του, το άλλο από τους γονείς και πήγαινε λέγοντας. Αυτή  τη φορά όμως ο Πέτρος δεν είπε τίποτα, λαλιά δεν έβγαλε από το στόμα του.

–        Πέτρο τι έχεις; Τον ρώτησε η Αγγελικούλα.

–        Άστα Αγγελικούλα ο μπαμπάς δεν θα έρθει, δεν θα τον αφήσουν οι κακοί άνθρωποι· γιατί να ελπίζουμε τζάμπα;

–        Όχι Πέτρο θα έρθει, μας το είπε η μαμά.

–        Αυτά μας λέει κάθε χρόνο αλλά δεν έρχεται….

Τα παιδιά γύρισαν γρήγορα πίσω σκεπτικά, όμως η μητέρα τους δεν ρώτησε τίποτα  και ας αναρωτιόταν. Το βράδυ στο σπίτι τα παιδιά κάθισαν στο τραπέζι στενοχωρημένα.

– Παιδιά τι πάθατε και είστε έτσι από την ώρα που γυρίσατε; ρώτησε η μαμά αφού είχε αρχίσει να ανησυχεί.

– Τίποτα δεν έχουμε, ρε μαμά, μια χαρά είμαστε.

– Ναι , ναι βλέπω. Μα πείτε μου, τι πάθατε παραμονή Χριστουγέννων;

– Τι να πούμε μαμά, κάθε χρόνο μας λες ότι οι κακοί  θα αφήσουν τον μπαμπά  και μετά δεν έρχεται. Πάει δεν θα έρθει ποτέ….

Και με αυτά τα λόγια έληξε το τραπέζι αφού ο Πέτρος έτρεξε στο δωμάτιο του και η Αγγελικούλα έτρεξε κλαίγοντας στην αγκαλιά της μητέρας της.

Το επόμενο πρωί πήγαν ξανά στην οδό Αιόλου, τα παιδιά πήγαν πάλι να θαυμάσουν  τη βιτρίνα μα, ο σιδερόδρομος δεν ήταν εκεί. Ένα δάκρυ κύλησε τότε στο μάγουλο του, μα αυτός το σκούπισε γρήγορα και είπε :

–   Μα έτσι και αλλιώς δεν θα ερχόταν, δεν θα μου τον έπαιρνε.

Η Αγγελικούλα τον παρηγόρησε και του είπε :

–   Μην ανησυχείς, κάποια μέρα θα έρθει .

Τα Χριστούγεννα πέρασαν και ήρθε η πρωτοχρονιά, μα πάλι μόνοι τους στο φτωχικό σπιτάκι τους. Όμως εκεί που καθόντουσαν άρχισαν να ακούγονται δυνατές φωνές από έξω. Και να, μία ομάδα εξόριστων μόλις είχε καταφτάσει  με ένα μεγάλο λεωφορείο. Κατέβαιναν ένας- ένας μα ο πατέρας τους δεν  φαινόταν. Είχαν κατέβει όλοι, μα ο πατέρας τους όχι. «Εε», φώναξε  ένας, «έχουν μείνει άλλοι δύο, μην φεύγεις». Και ναι, αυτή τη φορά ο πατέρας τους κατέβηκε. Τα παιδιά έτρεξαν κατευθείαν στην αγκαλιά του . Εκείνος τους έδωσε στον καθένα από ένα δώρο, Όμως δεν τους ένοιαζε, το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να τον πάρουν στην αγκαλιά τους και να τον χαρούν.       Μετά κάθισαν μαζί για φαγητό και αφού χόρτασαν, απόλαυσαν τον πατέρα τους, έτρεξαν κάτω από το μισοστολισμένο  δέντρο που είχε πάρει χαρά και αυτό, και άνοιξαν τα δώρα τους. Ο Πέτρος πήρε ένα γιγάντιο σιδερόδρομο πιο ωραίο και πιο μοναδικό, και η Αγγελικούλα πήρε μία πάρα πολύ ωραία κούκλα, πιο πλούσια ντυμένη και πιο ωραία από κάθε κούκλα όλου του κόσμου. Τα παιδιά πήραν την πιο  μεγάλη χαρά που είχαν πάρει ποτέ. Έτσι όλοι ήταν χαρούμενοι και έζησαν μία χαρούμενη ζωή.

Κάλλι  Γαλώνη , Β1