Σας προσκαλούμε στον Αγιασμό για τη νέα σχολική χρονιά 2023-2024
που θα πραγματοποιηθεί στον προαύλιο χώρο του 47ου Νηπιαγωγείου την
Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2023, ώρα 09:30 π.μ.
Ο Σύλλογος διδασκόντων του σχολείου περιμένει τους
μαθητές και τις μαθήτριες μαζί με τους γονείς για την έναρξη του
σχολικού έτους.
Καλή και δημιουργική σχολική χρονιά σε όλες/ους!
Ο Σύλλογος Διδασκόντων του 47ου Νηπ/γείου Αθηνών
Πώς μιλάμε στα παιδιά μας για την αναπηρία ή/και τον αυτισμό; Ποιος ο ρόλος των τμημάτων ένταξης και των εκπαιδευτικών παράλληλης στήριξης μέσα στην τάξη; Πώς δημιουργούμε ένα σχολείο που να χωράει όλα τα παιδιά με όρους ισότητας και συμπερίληψης; Πώς εντοπίζουμε και διαχειριζόμαστε τις διαφορετικές ανάγκες και ταχύτητες των παιδιών και πώς μπορούμε να δώσουμε σε όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας χώρο για να εκφραστούν; Πώς γίνεται η μετάβαση αυτιστικών παιδιών από το δημοτικό στο γυμνάσιο;
Τι πρέπει να γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς;
Πώς συνυπάρχουμε εν τέλει όλες και όλοι μέσα στην κοινότητα;
Διοργάνωση: Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων των 72ου, 73ου, 76ου Δημοτικών Σχολείων Αθηνών και των 47ου και 49ου Νηπιαγωγείων Αθηνών
Σε συνεργασία με την Παιδαγωγική ομάδα «Το Σκασιαρχείο»
(Οι σημαίες του Νοέμβρη, Όλγα Μαρκοπούλου)
“Τα παιδιά ζωγραφίζουν“, Τάνια Τσανακλίδου (1980) 
Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.
Παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ’ αρέσει.
Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.
Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει
σαν ανθός στο περβάζι.
Ένα σύννεφο είν’ η καρδιά μου
κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.
Σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει
με μικρή πολιτεία
Στην εκδήλωση του σχολείου μας για την 28η Οκτωβρίου τα παιδιά συμμετείχαν σε μουσικο-κινητικές και εικαστικές δράσεις προσεγγίζοντας τις έννοιες της ειρήνης και του πολέμου.
Ποιος θα τολμούσε να οδηγήσει σε δρόμους
που αλλάζουν συνέχεια πορεία;
Να κοιτάξει ένα άγαλμα που ξεκαρδίζεται στα γέλια;
Να στείλει επιστολή σε ένα ταχυδρομείο
που γράφει στα γράμματα ό,τι του κατέβει;
Να μπει σε ένα περίεργο μουσείο;
Ο πόλεμος προσπάθησε, αλλά…
Με αφορμή το παραμύθι “Η Πόλη που έδιωξε τον Πόλεμο” των Α. Παπαθεοδούλου και Μ. Δεληβοριά ταξιδέψαμε σε μία πόλη μαγική, που ιδιότητα της είναι να μετατρέπει το κακό σε καλό, το ψέμα σε αλήθεια, τον πόλεμο σε ειρήνη.
Μπορείτε να ακούσετε το παραμύθι εδώ!
Τα παιδιά έγιναν δρόμοι στριφογυριστοί, αγάλματα που γελούν αληθινά, δέντρα που ψιθυρίζουν παραμύθια, συντριβάνια που χορεύουν, πίνακες που μεταμορφώνονται ανάλογα με τα μάτια που τους κοιτούν, ταχυδρόμοι που παραδίδουν μόνο χαρούμενα γράμματα και έδιωξαν μακριά τον πόλεμο που έφτασε στην Πόλη.
Τραγουδήσαμε δυνατά και είπαμε αν θέλεις μόνο να γκρεμίζεις σπίτι σου ας γυρίσεις και άσε μας εμάς, με τις λέξεις που από κάτι αρχίζουν και ξαναορίζουν όσα πολεμάς!
Ακούστε τα τραγούδια της θεατρικής μας παράστασης και στο σπίτι! (αρχή & επίλογος)
Εμείς τι θα κάναμε για να διώξουμε τον πόλεμο από τη Γη;
Όλοι/ες μαζί χορέψαμε το τραγούδι Αν όλα τα παιδιά της Γης και φτιάξαμε ένα μεγάλο κύκλο που χωράει όλους τους ανθρώπους, τους μικρούς και τους μεγάλους, τα ζώα, τα πουλιά και την φύση όλη!
Παρατηρήσαμε πίνακες ζωγραφικής για τον πόλεμο και την ειρήνη και εστιάσαμε στον πίνακα του P. Picasso Το παιδί και το περιστέρι και αποδώσαμε με τον δικό μας τρόπο τον πίνακα, ζωγραφικά, στήνοντας ένα αληθινό κάδρο όπου τα παιδιά φωτογραφήθηκαν και έγιναν πρωταγωνιστές στον πίνακα, φτιάχνοντας το δικό μας περιστέρι της ειρήνης!
Για το Νηπιαγωγείο:
«Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο. Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
1. Να μοιράζεσαι τα πάντα.
2. Να παίζεις τίμια.
3. Να μη χτυπάς τους άλλους.
4. Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
5. Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
6. Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
7. Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
8. Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
9. Να κοκκινίζεις.
10. Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
11. Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να
ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
12. Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
13. Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να
μένεις μαζί με τους άλλους.
14. Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’αυτό.
15. Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ άλλους: τη λέξη ΚΟΙΤΑ».
Fulghum, R. (1992). Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω τα έμαθα στο νηπιαγωγείο: Ασυνήθιστες σκέψεις για καθημερινά πράγματα. Αθήνα: Λύχνος.
Τα πρώτα έργα των παιδιών στην τάξη μας!
Απόψε στου χρόνου το αλώνι