Η συζήτηση που άνοιξε στην τάξη μας μεγάλη!

Πώς δημιουργήθηκε η στεριά της γης; Πώς άλλαξε το σχήμα της μέσα στα χρόνια;

Πώς δημιουργούνται τα νησιά; Πώς μοιάζει το περίγραμμα των νησιών; Τι μέγεθος έχουν τα νησιά; Υπάρχουν πολύ μεγάλα; Πολύ μικρά; Τόσα δα μικρούλικα; Νησιά μοναχά; Νησιά σε παρέες;

Πώς αλλάζει η περίμετρος ενός νησιού αν αλλάξει το σχήμα του περιγράμματός του; Κάναμε ένα μικρό πείραμα!

Συζητήσαμε και πειραματιστήκαμε με τα ανοιχτά και κλειστά σχήματα.

Πώς μπορούμε να φτιάξουμε ένα δικό μας νησί με ένα κομμάτι νήμα;

Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες. Πώς μπορούμε να συνδυάσουμε τα νησιά μας; Η κάθε ομάδα βρήκε τον δικό της τρόπο να συνεργαστεί και να συν-δημιουργήσει! Είχαμε λοιπόν ομάδα νησιών δίπλα- δίπλα, νησιά που ήρθαν και ενώθηκαν και έγινε ένα μεγαλύτερο νησί και νήματα που άνοιξαν και δημιούργησαν ένα μεγάλο νέο νησί.

Τι θα γίνει όμως αν ενώσουμε όλα τα παιδιά τα νήματά μας;

Δοκιμάσαμε,

πειραματιστήκαμε,

και εδώ είναι το νησί μας! 

Τι έχει αυτό το νησί; Τα βρήκαμε όλα τα υπέροχα πράγματα που κρύβει στην στεριά του και στη θάλασσα γύρω τους!

Να τι έχει λοιπόν: Χώμα, Έρημο με 200 πυραμίδες, μούμιες και Φαραώ, ένα μεγάλο Ποτάμι με καταρράκτη και προβλήτες, Λιμνούλα με βατραχάκια, παπάκια, μανιτάρια και φίδια, Γοργόνες που να είναι και στη λιμνούλα και στη θάλασσα, δελφίνια, φάλαινες, καρχαρίες, μία σπηλιά με Δράκο, μία Πόλη, Δάσος με ελάφια, μονόκερους και δέντρα, θάλασσα για κολύμπι, χρωματιστά ψάρια και ένα ουράνιο τόξο!

Το υπέροχο νησί μας έχει πλέον και επίσημη ονομασία που προέκυψε από ψηφοφορία και κέρδισε ανάμεσα από πολλές ιδέες των παιδιών! Το νησί “Τσουνάμι” μας δίνει έμπνευση για πολλές ακόμα δράσεις! Τις επόμενες ημέρες θα σας ενημερώσουμε για όλα!

Η τάξη μας γέμισε από τα ενθύμια που έφερε το κάθε παιδί από νησιά!

Ποια από αυτά σου θυμίζουν δικές σου αναμνήσεις; Ποια μπορείς να τα αισθανθείς με τις αισθήσεις σου;

Τελικά τι μπορεί να έχει ένα νησί;

Ας φανταστούμε πως η τάξη μας είναι ένα μεγάλο νησί! Τι θα έχει το νησί μας; Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας άλλοι με μηχανές, άλλες με ποδήλατα, άλλα παιδιά με αμάξι και βρήκαμε: Μία παραλία, μία βαθιά θάλασσα με σφουγγάρια, ένα δάσος, βουνά, αεροδρόμιο, ένα χωριό, σχολεία, πανεπιστήμιο, ταβέρνες, μία φάρμα! Πού θα τοποθετήσουμε τα αντικείμενα της συλλογής μας; Τα παιδιά αντιστοιχούν τα αντικείμενα στις γωνιές που είχαμε δημιουργήσει για το νησί μας!

Μέσα από ελεύθερο θεατρικό παιχνίδι περιηγήθηκαν στον χώρο, άγγιξαν, μύρισαν και χρησιμοποιήσαν ενθύμια-αντικείμενα από νησιά της Ελλάδας και του κόσμου!

Πριν ξεκουραστούμε καταγράψαμε το νησί μας σε ένα χαρτί για να μην το ξεχάσουμε ποτέ!

Τέλος, μάθαμε το ολόδικό μας κινητικό τραγούδι “Θα πάω στο νησί μου” !

Το Φθινοπωράκι δροσερό έχει φτάσει.

Μαζί του τα Σαλιγκάρια με τις πρώτες βροχές και την πρωινή υγρασία!

Είδαμε φωτογραφίες από μικρά και μεγάλα σαλιγκάρια. Πώς τρώνε και τι; Πώς κινούνται; Πού κοιμούνται; Γιατί τους αρέσει η βροχή;

Αναζητήσαμε λέξεις που ξεκινούν από το γράμμα Σ, σ και αναφέραμε το ς που μας επισκέπτεται μόνο στο τέλος των λέξεων.

Γράψαμε και το δικό μας λίμερικ για το γράμμα Σ αλλά το κρατάμε έκπληξη για την εφημερίδα μας!

Παρατηρήσαμε την γραμμή σπείρα που σχηματίζεται στο κέλυφος των σαλιγκαριών και τις καμπύλες γραμμές που το κοσμούν.

Φτιάξαμε το δικό μας σαλιγκάρι χρησιμοποιώντας πεσμένα φθινοπωρινά φύλλα!

Σας χαρίζουμε για να μάθετε και εσείς το ποίημα που μάθαμε:

Το Σαλιγκαράκι λέει γελαστό

έχω ένα σπιτάκι, φίνο και ζεστό

και όταν περπατάω και όταν τραγουδώ

πάνω μου το έχω το σπιτάκι αυτό!  

Τι συμβαίνει όταν ένα σημείο αρχίζει και ταξιδεύει; Δημιουργεί διαδρομές, δηλαδή ΓΡΑΜΜΕΣ!

Δοκιμάσαμε διαφορετικές γραμμές όλες/οι μαζί και μετά “γράψαμε” στις πλάτες των φίλων μας. Αλήθεια, πώς νιώθουν το άγγιγμά μας; Πώς μεταφράζουν στο χαρτί τις γραμμές που σχηματίζουμε με το άγγιγμά μας; Με απαλή μουσική υπόκρουση αισθανθήκαμε και αυτοσχεδιάσαμε. Τα χαρτιά μας γέμισαν πολύχρωμες, μπερδεμένες διαδρομές!

Έπειτα στο σχολείο μας έφτασε το βιβλίο της Μαρίας Δασκαλάκη & Μάνου Ταμιωλάκη, “Το ταξίδι της Γραμμής”.

Πολλές μικρές τελείες, στρυμωγμένες και ξάφνου μια, μόνο μία κάτι κάνει! Κινείται, προσπαθεί να τεντωθεί και αλλάζει μέγεθος, φορά, κίνηση, σχήμα…

Γίνεται μια γραμμή!

Κι αλλάζει διαρκώς και γνωρίζει καινούργιους κόσμους, ικανότητες, συναισθήματα, διαδρομές… 

Ταξιδεύει, γνωρίζει, φοβάται, ανεβαίνει, βρέχεται…αντέχει!

Κι ύστερα συναντά το χρώμα, τον ουρανό, το ουράνιο τόξο και σταματά να νιώθει απέραντη μοναξιά ακόμα κι όταν μείνει μόνη ξανά. Είχε μάθει πια πως όταν ξεκινάς ένα ταξίδι θα πρέπει να φτάσεις στον προορισμό σου. Να περάσει δυσκολίες, να δοκιμάσει, να τραβήξει όσο ποιο μακριά μπορεί …τη γραμμή!

Καταγράψαμε ποιες γραμμές μάθαμε. Κάποιες γραμμές μας ήταν γνωστές, άλλες έπρεπε να τις ονομάσουμε. Πώς την λες εσύ; Πώς είναι το όνομά της; Ευθεία- Τεθλασμένη-Καμπύλη! Τρεις γραμμές και πολλές διαφορετικές ασκήσεις!

Ακούγοντας το όνομα φτιάχνω με μαρκαδόρους τη γραμμή!

Σχηματίζουμε με τα σώματά μας τις γραμμές! Περπατάμε σε ευθεία, τεθλασμένη και καμπύλη!

Πώς αλλάζουν τα βήματά μας; 

Ίδιες οδηγίες διαφορετικά έργα τέχνης! Αν σου πω για μια γραμμή οριζόντια ευθεία πώς θα την φανταστείς; Πού  θα γράψεις στο χαρτί σου μια πλάγια καμπύλη και πού μια κάθετη τεθλασμένη; Τα παιδιά εξασκήθηκαν στις ονομασίες των τριών βασικών γραμμών, στις έννοιες οριζόντιο, κάθετο και πλάγιο και στη χρήση μαθηματικών εργαλείων όπως οι χάρακες! Ο συνδυασμός κηρομπογιάς και νερομπογιάς και πάλι μας αντάμειψε με όμορφα έργα τέχνης!

Μαθαίνω να πλάθω γραμμές με την πλαστελίνη! 

Το κουβάρι λέιζερ και τα παιδιά ακροβάτες!  Τα παιδιά κάθισαν σε καρέκλες διασκορπισμένες στο χώρο και το κουβάρι ταξίδεψε από παιδί σε παιδί. Σχηματίστηκε μια περίπλοκη τεθλασμένη γραμμή ή μήπως… ένα περίεργο σχήμα με ευθείες γραμμές; Τα παιδιά έπρεπε να αλλάξουν θέσεις προσπαθώντας να περάσουν πάνω ή κάτω από τις μάλλινες γραμμές χωρίς να τις ακουμπήσουν!

Το Σαλιγκαράκι και οι γραμμές!

Και μη νομίζετε ότι μείναμε μόνο στις τρεις αυτές γραμμές! Όχι βέβαια, δοκιμάσαμε και φτιάξαμε πολλές διαφορετικές! Καταγράψαμε όσες μπορέσαμε και στολίσαμε το καβούκι ενός σαλιγκαριού με αντιστοίχιση χρωμάτων. Κάθε χρώμα και μία γραμμή. Διαλέγω χωρίς να βλέπω το χρώμα από το κουτί, ποιο χρώμα είναι; Σε ποια γραμμή αντιστοιχεί; Θυμάμαι πώς λέγεται; Στολίζω το καβούκι του σαλιγκαριού μας με αυτή!

«Έλα, φτιάξε κάτι! Μια γραμμή, έστω μια τελεία… κι ό,τι βγει…»

Σαν τη Λία στο παραμύθι “Η Τελεία” του Reynolds H. Peter τα παιδιά ξεκίνησαν τις πρώτες τους εργασίες διστακτικά. Τι είναι αυτή η τελεία; Μήπως είναι η βούλα; η κουκίδα; το σημείο; Μήπως μοιάζει με κύκλο; Πώς μπορούμε να την φτιάξουμε και τι μπορούμε να φτιάξουμε με αυτήν;

Εξασκηθήκαμε και πειραματιστήκαμε με ζωγραφιές, εργασίες και παιχνίδια!

Για να θυμηθούμε μια ιδέα… Τι μπορεί να είναι μία μαύρη τελεία;

Τελικά εμπνευστήκαμε από διάσημα έργα τέχνης και φτιάξαμε τις δικές μας εκθέσεις ζωγραφικής!

Τα έργα μας, εμπνευσμένα από τον πίνακα του Wassily Kandinsky “Color Study: Squares with Concentric Circles” (1913):

Μπορούν οι τελείες να καλύψουν τα πάντα γύρω μας; Μαθαίνουμε για τα έργα της εικαστικού Yayoi Kusama (Pumpkin, 2016 και The obliteration room, 2002) και δημιουργούμε τις δικές μας πουά φθινοπωρινές κολοκύθες!

Φτιάχνοντας τις κολοκύθες μας εξασκούμαστε στη χρήση του ψαλιδιού και στις έννοιες μεγάλο, μεσαίο και μικρό.

Στο τέλος- τέλος, αποχαιρετώντας την τελεία βάζουμε τον εαυτό μας σε ένα χώρο γεμάτο πολύχρωμες κουκίδες. Πώς συνεργάζονται τα λαδοπαστέλ με τις νερομπογιές μας;