“Μολυβένιος Στρατιώτης”
Με αφορμή την παράσταση «Μολυβένιος Στρατιώτης» που παρακολούθησε το σχολείο μας στο θέατρο, κάναμε μια σειρά από δραστηριότητες και εργασίες.
Μάθαμε για:
ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Στο θέατρο υιοθετούμε μια ιδιαίτερη συμπεριφορά, έτσι ώστε να διευκολύνουμε τους ηθοποιούς να αποδώσουν καλύτερα κι εμείς οι ίδιοι να απολαύσουμε περισσότερο την παράσταση:
- Βρισκόμαστε στο θέατρο λίγο νωρίτερα, ώστε να τακτοποιηθούμε στις θέσεις μας.
- Δεν κάνουμε οτιδήποτε μας αποσπά την προσοχή (φωτογραφίες, βίντεο, συζητήσεις, θόρυβο).
- Χειροκροτούμε κάθε φορά που πρωτοεμφανίζεται ένας ηθοποιός ή μας αρέσει κάτι ή τελειώνει μια σκηνή.
Εντοπίσαμε:
ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ:
- Το τέλος ήταν διαφορετικό στη θεατρική διασκευή, ήταν happy end, αντί για το θλιβερό τέλος του παραμυθιού του Άντερσεν, (μάλλον για να μη στενοχωρήσει τα παιδιά;).
- Είδαμε και άλλους χαρακτήρες εκτός από αυτούς που κανονικά υπήρχαν στο παραμύθι:
Τα παιδιά στην παράσταση ήταν δύο: Ένα κορίτσι που είχε την μπαλαρίνα κι ένα αγόρι που έπαιζε με τον στρατιώτη, αντί για ένα αγόρι μόνο.
Επιπλέον υπήρχε και μια Στρατιωτίνα, αντί για μόνο άντρες στρατιώτες, που τραγουδούσε πόσο δύσκολη είναι η ζωή σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Ο κακός Τζακ είχε και τη σκιά του, τον Ροκά, δηλαδή έναν πιστό ακόλουθο, που έκανε ό,τι του έλεγε. Στο τέλος όμως ελευθερώθηκε και έγινε καλός.
Υπήρχε κι άλλη μία μπαλαρίνα: Η Μαύρη Μπαλαρίνα ήταν ένα παλιό παιχνίδι, που έδειχνε τις κρυφές σκέψεις των άλλων ηθοποιών.
- Για τις σκηνές που δεν γινόταν να αποδοθούν θεατρικά, υπήρχε προτζέκτορας. Για παράδειγμα στη σκηνή που ο στρατιώτης πέφτει στον υπόνομο, ύστερα στη θάλασσα και τον καταπίνει το ψάρι.
- Γενικά ήταν το έργο πιο προσαρμοσμένο στη σύγχρονη ζωή, με πολλά είδη χορών, από μπαλέτο μέχρι hip hop και πολλά τραγούδια. Τα πιο αγαπημένα μας από αυτά ήταν το «We will rock you” των Queen, και το “Say something” των Α Great Big World, διασκευασμένα στα ελληνικά.
ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ:
Ανακουφιστήκαμε που το τέλος του παραμυθιού ήταν χαρούμενο, κι όχι αυτό που είχε ο Άντερσεν.
Μας άρεσαν πολύ τα τραγούδια που είχαν ελληνικούς στίχους και τα καταλαβαίναμε και μπορέσαμε να τραγουδάμε μαζί.
Σκεφτήκαμε ότι διαφορετικοί είμαστε όλοι μεταξύ μας κι αυτό δεν είναι λόγος να μην συνεργαζόμαστε ή να απομονώνουμε κάποιους από εμάς, γιατί ο καθένας μας μπορεί να κάνει ωραία και σπουδαία πράγματα.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ « ΜΟΛΥΒΕΝΙΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ»
Γίναμε και δημοσιογράφοι διατυπώνοντας ερωτήσεις στους ηθοποιούς και απομαγνητοφωνήσαμε τις απαντήσεις τους:
Ερωτήσεις Σχετικά με τον Ηθοποιό:
- Τι σας συναρπάζει στο θέατρο ως ηθοποιός; N.K.:Η μεταφορά στον ρόλο, η έκφραση αυτών που έχουμε μέσα μας. Β.Κ.: Στη ζωή ακολουθούμε μόνο ένα μονοπάτι, ενώ στο θέατρο έχουμε την δυνατότητα να ζήσουμε κι άλλα πράγματα.
- Με ποια αφορμή ξεκινήσατε την καριέρα σας; Β.Κ.: ΄Ήταν κάτι που ήθελα από 4-5 χρονών, οπότε μόλις παρουσιάστηκε η ευκαιρία, το έκανα. Μ.Κ.: Στα 10 μου χρόνια είδα το musical We Will Rock You στο Λονδίνο.Τότε είπα: «Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου».
- Ποιο επάγγελμα θα προτιμούσατε, αν δεν γινόσαστε ηθοποιός; Α.Φ: Δικηγόρος Ν.Κ: Είναι η φύση μου. Πάλι το ίδιο. Μ.Κ.: Πάλι ηθοποιός, γιατί μπορείς να κάνεις τα πάντα. Β.Κ.: Μάγειρας. Ι.Σ.: Τραγουδιστής.
- Πόσα χρόνια εργάζεστε ως ηθοποιός; Ν.Κ.:Εργάζομαι στο μελόδραμα εδώ και 10 χρόνια. Μ.Κ.: Επαγγελματικά είναι η δεύτερη χρονιά. Β.Κ.: 15 χρόνια
- Ποιο είναι το αγαπημένο έργο/ ρόλος που έχετε παίξει; Ν.Κ.: Αμερικανός Πρόξενος στο «Μαντάμ Μπάτερφλάι».
- Ποιον ρόλο ονειρεύστε να ερμηνεύσετε; Ή ποιο είναι το όνειρό σας στο θέατρο που ακόμα δεν έχει πραγματοποιηθεί; Ν.Κ: Scarpia στην όπερα Tosca. Μ.Κ.: Bonnie από το musical Bonnie & Clyde
- Έχετε γίνει όσο διάσημος θα θέλατε; Εκτός από τη δημοσιότητα και τα χρήματα, έχετε κάποιον άλλο στόχο για τη δουλειά σας; Α.Φ.: Η δημοσιότητα δεν με ενδιαφέρει. Ν.Κ.: Η δημοσιότητα απλά με βοηθά στη δουλειά μου. Μ.Κ.: Με ενδιαφέρει να μου λέει ο κόσμος : «τι όμορφα που περάσαμε!» ή « η παράσταση μας ταξίδεψε αλλού» , όχι η δημοσιότητα. Β.Κ. Δεν έχω γίνει διάσημος, αλλά δεν με ενδιαφέρει κιόλας. Χρήματα θα ήθελα παραπάνω.
- Έχετε συμμετάσχει σε κάποια παράσταση που να είναι ή βιβλίο ή ταινία; Α. Φ.: Αnnie, Fame, Μικρός Πρίγκηπας. Μ.Κ.: Mamma mia, Hensel &Gretel.
- Αν μπορούσατε να πραγματοποιήσετε μια ευχή, ποια θα ήταν αυτή; Α.Φ.: Να κάνω εγώ κι όλοι οι άλλοι κάθε φορά αυτό που νιώθουν. Β.Κ.: Είναι προσωπική η ευχή: Να μιλήσουν τα δύο παιδιά μου.
Ερωτήσεις Σχετικά με την Παράσταση:
- Πόσον καιρό κράτησαν οι πρόβες για το έργο; (μήνες , ημέρες την εβδομάδα, ώρες την ημέρα): 2 μήνες περίπου, από 5 μέρες την εβδομάδα, με 2-5 ώρες την ημέρα.
- Η συνεργασία με τους συναδέλφους σας ήταν αρμονική ή υπήρχαν προβλήματα; Όλοι: Ήταν αρμονική, γελάμε πολύ μεταξύ μας.
- Ποια είναι τα συναισθήματά σας για το έργο; Α. Φ.: Γλύκα, αγάπη. Ν.Κ.: Αγαθά συναισθήματα, καθώς είναι παραμύθι. Συγκίνηση. Μ.Κ.: Συγκίνηση, γιατί ο Μολυβένιος αποδέχεται την διαφορετικότητά του και παρασύρει και τους άλλους σε αυτό, που τον αγαπούν, χωρίς να θεωρούν πια πως έχει κάτι λιγότερο.
- Ποιος άλλος ρόλος σας αρέσει εκτός από τον δικό σας; Όλοι: Ροκάς – Σκιά.
- Τι συμπεράσματα βγάζουμε από την παράσταση; Α.Φ.: Κανείς δεν είναι τέλειος. Μ.Κ.: Ο καθένας λάμπει με αυτό το διαφορετικό με το οποίο είναι φτιαγμένος.
Γενικές Ερωτήσεις:
- Είναι πιο εύκολο το θέατρο, η τηλεόραση ή ο κινηματογράφος; Ν.Κ.: Όλα τα είδη έχουν ιδιαίτερη τεχνική και κάποια δυσκολία.
- Στη διάρκεια κάποιας παράστασης τι είδους προβλήματα έχετε συναντήσει; Α.Φ.: Τραυματισμοί, φασαρία από το κοινό. Μ.Κ.: Τεχνικά προβλήματα, πχ κλειστό μικρόφωνο.
- Τι θα θέλατε να δείτε να αλλάζει σχετικά με το θέατρο στην Ελλάδα; A.Φ. : Να ενδιαφέρεται ο κόσμος περισσότερο για τις παραστάσεις και να έρχεται στο θέατρο. Ι.Σ.: Να υπάρχουν καλύτερες αμοιβές και να πληρώνονται οι πρόβες. Ν.Κ.: Επειδή το θέατρο γεννήθηκε στην Ελλάδα, χαίρομαι που συνεχίζει να εξελίσσεται. Μ.Κ: Να βλέπουν θέατρο όλο και περισσότεροι άνθρωποι, κάτι που πιστεύω πως γίνεται τα τελευταία χρόνια.
Κλείνοντας κρατάμε κάτι που μας συμβούλεψε ο κ. Νικόλας Καραγκιαούρης: Να κάνουμε αυτό που μας αρέσει, κι όχι μόνο για τα χρήματα και πάντα να αναζητάμε τη γνώση.
ΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΜΕ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ « Πάμε για Πρόβα;»:
- Πρώτα πρώτα καταλάβαμε από τις συνεντεύξεις ότι για να βγει ένα τέτοιο αποτέλεσμα, χρειάζονται πολλές πρόβες. Κάναμε όσο γινόταν περισσότερες και διαπιστώσαμε ότι χρειαζόμασταν κι άλλες.
- Προσπαθήσαμε να κάνουμε τους διαλόγους φυσικούς, σαν να μιλάμε στο διάλειμμα μεταξύ μας.
- Στις περισσότερες σκηνές αυτοσχεδιάζαμε και κρατούσαμε από κάθε αυτοσχεδιασμό αυτό που φαινόταν πιο αυθόρμητο ή πιο αστείο.
- Θέλαμε το έργο να έχει ροή και να μην δημιουργούνται παύσεις. Γι’ αυτό είχαμε μάθει καλά τους ρόλους και τη σειρά μας.
- Σημαντικό ήταν να καταπολεμήσουμε και την αγωνία που είχαμε για την εμφάνισή μας μπροστά σε κοινό.
- Καταλάβαμε ότι ορισμένα τεχνικά θέματα, είναι εξίσου σημαντικά με τις πρόβες: Ο σωστός φωτισμός και ο σωστός ήχος.
- Ενσωματώσαμε την παράστασή μας τραγούδια και χορούς, ώστε να είναι πιο πλούσια κι εντυπωσιακή.
Οι μαθητές της ΣΤ τάξης του 41ου Δ. Σχολείου Αθηνών που συμμετείχαν στην εργασία: Εριφύλη Αλεξανδρή, Δώρα Γεωργάρα, Θοδωρής Γκέργκι, Κατερίνα Δοξοπούλου, Αλεξάνδρα Θάνα, Χριστίνα Καραβακύρη, Γιώργος Κατάρας, Αντωνία Κατσάνι, Κατερίνα Μετάι, Λεονόρα Μπάρε, Οδυσσέας Πελεκούδας, Σαουάνα Σάνι, Φωτεινή Στυλιανομανωλάκη, Μπαϊάν Ταγιέχ, Βαλεντίνα Τόσκα, Ένρι Χαϊντεράι, Μάγδα Ψωμάρα.
Οι ηθοποιοί που έδωσαν συνέντευξη: Άννα Φιλιππάκη: Μπαλαρίνα, Νικόλας Καραγκιαούρης: Κακός Τζακ, Μαρία Κοσμάτου: Μαύρη Μπαλαρίνα, Βαγγέλης Κρανιώτης: Στρατιώτης, Ίαν Στρατής: Μολυβένιος Στρατιώτης.
Συντάκτης: Μάρθα Βαφειάδη
