Ατέλειωτα μιλούν τα μάτια των παιδιών…
Ζητούν μόνο ένα όνειρο
ζεστό και καθαρό…Χριστίνα Κόλλια
Η ζωή είναι γεμάτη από παιχνίδι και μόνο τα παιδιά γνωρίζουν τη σημασία του. Αυτός είναι ο λόγος που ξοδεύουν τόσο πολύ από τον χρόνο τους για να παίζουν. Οι μεγάλοι αντίθετα, χρειάζονται βοήθεια για να θυμηθούν πώς το κάνουν.
Κοιτάζοντας στο παρελθόν, θυμάμαι τα σύννεφα που έμοιαζαν με ζώα. Θυμάμαι επίσης το φεγγάρι να με συνοδεύει στον δρόμο για το σπίτι.
Μια φορά στο σχολείο, ζωγράφισα βροχή. Όχι από υγρές σταγόνες, αλλά από ακτίνες του ήλιου. Η δασκάλα μου είπε πως δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, όμως δεν ήξερε. Εγώ περπατούσα ξυπόλυτη μέσα στην ηλιόλουστη βροχή.
Υπήρχαν αναρίθμητα ζώα που το καθένα μπορούσε να μου μιλήσει. Τα λουλούδια έλεγαν τραγούδια και τα πουλιά τα συνόδευαν με το κελάηδισμά τους.
Τα δέντρα ψιθύριζαν στον καθένα που μπορούσε να ακούσει και οι πέτρες κρατούσαν και έλεγαν μυστικά.
Κάθε μέρα υπήρχε ένα πράγμα που θα με έκανε να γελάσω. Συνήθως όμως υπήρχαν πολλά…Flora Colao, κοινωνική λειτουργός
Πηγή: ithaque.gr
