«Η προετοιμασία του ατόμου για μάθηση, μελέτη, είναι πριν απ’ οτιδήποτε άλλο μια ζωτικής σημασίας δραστηριότητα επαναδημιουργίας», Paulo Freire
.
Κάθε απόγευμα μια δεκάχρονη μικρή διαβάζει κι εγώ βράζω από το θυμό μου. Αποστηθίζει λέξεις που δεν κατανοεί χωρίς να ρωτάει την έννοιά τους. Κόβει τον κόσμο και τον καταπίνει αμάσητο. Προφανώς κανείς ποτέ δεν την έμαθε να ρωτάει.
Σκέφτομαι στο σχολείο τη δασκάλα να αγκομαχά να τελειώσει την αδυσώπητη ύλη. Πού χρόνος για ερωτήσεις και απαντήσεις. Αυτά είναι γι΄αυτούς που θέλουν να μάθουν να σκέφτονται. Αποστηθίζει την Ιστορία, τη Γεωγραφία.
Όταν πάει να γράψει μια πιο σύνθετη σκέψη γράφοντας μια πιο σύνθετη πρόταση, μπερδεύεται.
Τη βλέπω να βάζει στη σάκα της τα βιβλία. Ένα από τα έξι της γλώσσας, ένα από τα πέντε των Μαθηματικών, ένα Ιστορίας γραμμένο από κάποιον που μάλλον είχε μισήσει πολύ την Ιστορία ή τα παιδιά που διαβάζουν Ιστορία.
Ένα Θεατρικής Αγωγής που δεν θα το ανοίξουν και πάλι σήμερα γιατί η ύλη δεν θα το επιτρέψει, ένα Φυσικής Αγωγής για τις ασκήσεις που θα μπορούσε μόνη της να κάνει αν είχε ελεύθερο χρόνο.
Τη βλέπω να μαζεύει τα τετράδια της. Αυτά που περιέχουν τα πρώτα της βήματα στη μαγική χώρα του λόγου. Τις λέξεις, τα επιχειρήματα, τις σκέψεις της.
Και θέλω να της ζητήσω συγγνώμη που εξακολουθώ να την αφήνω απροστάτευτη να σκορπίζεται άσκοπα, να μπαίνει κι αυτή σαν ένα μικροσκοπικό λιθαράκι σε μια ιστορία θλιβερής πραγματικότητας που μας σφίγγει όλο και πιο βάρβαρα.
«Eκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός κουβά, αλλά το άναμμα μιας φωτιάς», W. B. Yeats
Να της πω να μην φοβάται να μιλήσει, να διεκδικήσει, να θυμώσει, να αγαπήσει.
Να της πω πως ονειρεύομαι να την δω ν ΄ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της και της καρδιάς της για να δώσει βοήθεια στον αδύναμο, αγάπη στον φίλο της.
Να της πω πως ονειρεύομαι να την δω να αναλαμβάνει ρίσκο για να μπορέσει να περπατήσει σε δρόμους ωραίους και φωτεινούς γιατί οι δρόμοι δεν πάνε πάντα από τα σίγουρα. Να περπατήσει άφοβα σε δρόμους που οι άνθρωποι δοκιμάζουν να συνδεθούν, να δώσουν και να πάρουν.
Πηγή: Εnet.gr
