Από μέσα Ιανουαρίου έως αρχές Μαρτίου στο Νηπιαγωγείο μας ολοκληρώθηκε το 2ο Εργαστήριο Δεξιοτήτων από τη θεματική ενότητα “ΖΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ-ΕΥ ΖΗΝ”, Ψυχική και Συναισθηματική Υγεία-Πρόληψη με διπλό τίτλο “Είμαι εγώ, είμαι μοναδικός, είμαστε ίσοι και διαφορετικοί” και διπλάσιο περιεχόμενο.
Κατά το πρώτο μέρος του εργαστηρίου (Είμαι εγώ, είμαι μοναδικός) γνωρίσαμε κι επεξεργαστήκαμε τα ατομικά μας χαρακτηριστικά, όπως το όνομά μας, το δακτυλικό μας αποτύπωμα, το ύψος, το βάρος, την προσωπική μας υπογραφή, όπως και την προσωπογραφίας μας, δημιουργώντας έναν πίνακα διπλής όψης για όλα τα παιδιά της τάξης και συγκρίνοντας τα προσωπικά μας ευρήματα. Ακόμη μιλήσαμε για τα δικαιώματά μας, ως παιδιών από κάθε Πολιτεία, τα οποία έχουν ψηφιστεί κι αναγνωριστεί διεθνώς!
Στο δεύτερο μέρος του εργαστηρίου (Είμαστε ίσοι και Διαφορετικοί) προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε τη διαφορετικότητα, τόσο σε ό,τι αφορά στο χρώμα του δέρματος και τη φυλή (με αφόρμιση τη Rosa Parks που πρωτοστάτησε στον αγώνα των μαύρων για ισότιμη αντιμετώπιση), στη λειτουργία των αισθητηρίων οργάνων μας, γνωρίζοντας και συζητώντας για αισθητηριακές αναπηρίες (τυφλότητα με μέθοδο γραφής Braille, Hellen Keller, Andrea Boccelli,κα), κωφότητα (με μέθοδο επικοινωνίας τη νοηματική γλώσσα) και κινητική αναπηρία, διαπιστώνοντας και συζητώντας κάθε φορά για την αναγκαιότητα χρήσης κι εξάσκησης των υπόλοιπων αισθήσεων και μελών του σώματός μας, προκειμένου κάθε φορά να καταστεί δυνατή η επικοινωνία κι ένταξη αυτών των ατόμων στην κοινωνία. Ακούσαμε και παρακολουθήσαμε βίντεο για τον τρόπο που ένα κωφό, κινητικά ανάπηρο ή τυφλό άτομο μπορεί να αισθανθεί, ενώ σε μια προσπάθεια να αντιληφθούμε, αλλά και να νιώσουμε τις δυσκολίες αυτών των παιδιών παίξαμε παιχνίδια ενεργοποίησης των αισθήσεών μας (αναγνώριση αντικειμένων αποκλεισιτκά μέσω αφής ή μέσω όσφρησης), αλλά και προσωμοίωσης καταστάσεων κινητικής αναπηρίας (μέσω χρήσης αναπηρικού αμαξιδίου), όπως κι εξάσκησης χρήσης του στόματος για πραγματοποίηση ζωγραφικής με το στόμα στην περίπτωση αδυναμίας χρήσης χεριών. Με αυτά τα παιχνίδια ρόλων προσπαθήσαμε να αντιληφθούμε όχι μόνον τις ανάγκες αυτών των παιδιών από την Πολιτεία, αλλά και τις ανάγκες σεβασμού κι αποδοχής τους από εμάς ως ισότιμων μελών, όπως και τα πραγματικά και αγωνιώδη συναισθήματά τους για έλλειψη οίκτου, παροχή ίσων ευκαιριών για φιλία και ισότιμες κοινωνικές σχέσεις.
Τέλος, γνωρίσαμε τα διεθνή σήματα κάποιων μορφών αναπηρίας, τα ζωγραφίσαμε και δημιουργήσαμε μια αφίσα με σύνηθημα “ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΟΜΑΔΑ ΔΥΝΑΤΗ ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ, ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ!”