Η πρώτη επαφή κάθε παιδιού με ένα νέο περιβάλλον δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα και δυσκολίες στην προσαρμογή του. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για παιδιά εσωστρεφή και επιφυλακτικά που διστάζουν να ανοίξουν τον εαυτό τους στους άλλους.
Το βιβλίο της Χριστίνας Κωνσταντουδάκη “Με μια κουβέρτα … στο διάστημα” μας έδωσε το έναυσμα για να οργανώσουμε ποικίλες δραστηριότητες .
Είναι ένα βιβλίο που αναδίδει αγάπη και τρυφερότητα και αναφέρεται στα “μεταβατικά αντικείμενα”( μπορεί να είναι λούτρινα , κάποιο ύφασμα ή κουβέρτα, κούκλες ή άλλα αντικείμενα) όπου κάποια παιδιά κυρίως τα εσωστρεφή επιλέγουν να κουβαλούν πάντα μαζί τους γιατί αποπνέουν την ασφάλεια του σπιτιού τους και τους δίνουν δύναμη να σταθούν στα πόδια τους , να βγάλουν στην επιφάνεια όλα τα όμορφα που κρύβουν μέσα τους ,να γελάσουν, να τραγουδήσουν και να κάνουν πολλούς νέους και υπέροχους φίλους.
Συζητήσαμε για τα συναισθήματα του ήρωα, πως νιώθει κάθε φορά και γιατί. Μιλήσαμε και για τα δικά μας , τους φόβους , τις ανησυχίες και το άγχος που μπορεί να νιώθουμε στο νέο μας σχολείο αλλά (κυρίως με τα μεγαλύτερα παιδιά ) και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να κάνουμε τους φίλους μας να νιώσουν ασφάλεια και αποδοχή.
Αποφασίσαμε για αρχή να παίξουμε πολλά παιχνίδια να συνεργαστούμε για να τα καταφέρουμε αλλά και μέσα από αυτά να γνωριστούμε καλύτερα και να αρχίσουμε να δενόμαστε σαν ομάδα .
Ένα μεγάλο ύφασμα μετατρέπεται σε κουβερτάκι. Το κρατάμε όλοι μαζί και κινούμαστε στο χώρο με μουσική υπόκρουση.
Μια μπάλα τοποθετείται πάνω στο κουβερτάκι . Περπατάμε ,συνεργαζόμαστε και προσπαθούμε να μην μας πέσει η μπάλα.
Κάθε φορά κάποιο παιδί παίρνει το “μαγικό¨ κουβερτάκι , το φοράει στους ώμους και το μεταμορφώνει σε
πεταλούδα
σε άλογο
σε φίδι
σε ομπρέλα
Ποιος κρύφτηκε κάτω από το κουβερτάκι; Προσπαθούμε να μαντέψουμε
Παρουσιάζουμε το αγαπημένο μας αντικείμενο
Ελεύθερη εικαστική έκφραση ” Εγώ με το αγαπημένο μου κουβερτάκι”
“Με μια κουβέρτα ……” ταξιδέψαμε για να βρεθούμε ανάμεσα στα αστέρια ,εκεί που όλα τα όνειρα των παιδιών χωράνε !
