Ο στόχος του πρώτου εργαστηρίου δεξιοτήτων «Είμαι μοναδικός!» είναι να αναπτύξουν τα παιδιά ικανότητες αυτογνωσίας αλλά και κοινωνικές δεξιότητες. Να κατανοήσουν και να συνειδητοποιήσουν ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί, να μάθουν να σέβονται και να αποδέχονται την ιδιαιτερότητα του άλλου. Η ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων βοηθά το παιδί στην ομαλή προσαρμογή του στην ομαδική ζωή της τάξης και την ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων με τους γύρω του παράλληλα αλλά και η εκπαίδευση της ενσυναίσθησης και της αποδοχής του διαφορετικού οφείλει να γίνει στάση ζωής.

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, συζητώντας το τι κάνει χαρούμενο το κάθε παιδί και τι λυπημένο. Το κίτρινο ανθρωπάκι το αποδώσαμε στη χαρά και το μπλε στη λύπη. Επίσης, φέραμε κάποια τρόφιμα στο σχολείο (π.χ. ζυμαρικά, όσπρια) και τα κολλήσαμε στις εργασίες των παιδιών ανάλογα με το τι από αυτά τους αρέσει γευστικά. Στο τέλος, παρατηρήσαμε ότι κάθε παιδί βιώνει τη χαρά και τη λύπη με κάτι διαφορετικό, όπως ότι δεν αρέσουν σε όλους τα ίδια φαγητά.

Επιπλέον, διαβάσαμε ένα παραμύθι, «Το Κάτι Άλλο». «Το Κάτι Άλλο» προσπαθεί με κάθε τρόπο να μοιάσει με τους άλλους. Αλλά, ό, τι κι αν κάνει, το μόνο που καταφέρνει είναι να δείξει πόσο διαφέρει από αυτούς. Τότε εμφανίζεται το Κατιτί και του ζητάει να γίνουν φίλοι. Αλλά «Το Κάτι Άλλο» δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το Κατιτί τού μοιάζει σε κάτι.

Στόχος εδώ είναι να καταφέρουν τα παιδιά να αντιληφθούν τις έννοιες της μοναδικότητας και της διαφορετικότητας. Να διακρίνουν και να «βιώσουν» τα θετικά συναισθήματα της αποδοχής αλλά και τα αρνητικά της απόρριψης και του αποκλεισμού.