Η επέτειος του “ΟΧΙ” είναι κάτι παραπάνω από μια ημέρα μνήμης, είναι μια υπενθύμιση για αντίσταση σε καθετί που απειλεί την δημοκρατία και τα ιδανικά μας.
Με σόδα και νερό κάναμε μία πάστα και σε λευκό χαρτί γράψαμε με πινέλο τις λέξεις ΟΧΙ και ΑΕΡΑ οι οποίες δεν φαινόταν αρχικά . Στη συνέχεια ανακατέψαμε κουρκουμά με νερό και περάσαμε την επιφάνεια του χαρτιού.
Η επέτειος του “ΟΧΙ” είναι κάτι παραπάνω από μια ημέρα μνήμης, είναι μια υπενθύμιση για αντίσταση σε καθετί που απειλεί την δημοκρατία και τα ιδανικά μας. Σχολιάσαμε τον άνισο αγώνα των Ελλήνων απέναντι στους κατακτητές, το υπέρμετρο θάρρος τους, τον πατριωτισμό τους, την αυτοθυσία τους και πόσο σημαντικό είναι να εκτιμήσουμε το «δώρο» της ειρήνης που σήμερα απολαμβάνουμε.
“Ο σπόρος της ειρήνης”
ένα παραμύθι ζωγραφισμένο από παιδιά του νηπιαγωγείου μας, προηγούμενης χρονιάς.
Διπλή γιορτή με θρησκευτικό και εθνικό περιεχόμενο.
Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε ως η ημέρα του εθνικού ξεσηκωμού, ύστερα από επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρίας, να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική γιορτή ώστε να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.
Ευαγγελισμός, η αρχή της σωτηρίας μας αφού φανερώθηκε σε αγγέλους και ανθρώπους το μυστικό σχέδιο που υπήρχε στον νου του Θεού, για να σώσει τον άνθρωπο. Η ενανθρώπηση του Υιού Του, του δεύτερου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Ιησού Χριστού.
Η κυρία Mary, η δασκάλα των αγγλικών, τους διάβασε το βιβλίο Imagine, συζήτησαν πάνω στις υπέροχες εικόνες του βιβλίου. Χορέψαμε στους ρυθμούς του τραγουδιού, όλοι μαζί, μία παρέα.
Η ελληνική επανάσταση υπήρξε σταθμός στην ιστορία τού νεότερου Ελληνισμού, αφού οδήγησε, μετά από 400 χρόνια, στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, ενέπνευσε και εμψύχωσε τους Έλληνες σε καιρούς δοκιμασίας. Η επέτειος των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση του ’21 αποτελεί άλλη μία σημαντική σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας και του πολιτισμού της Ελλάδας.
Αυτή τη μέρα στο νηπιαγωγείο θα φορούσαμε τις παραδοσιακές μας στολές, θα κρατούσαμε σημαίες, θα λέγαμε τα τραγούδια και τα ποιήματά μας, θα τραγουδούσαμε με καμάρι τον Εθνικό μας Ύμνο.
Όχι όμως φέτος, όπου μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή, ακούσαμε το Θούριο, δείξαμε τις σημαίες και τα τσολαδάκια μας και είπαμε κάποια ποιήματα, θέλοντας να τιμήσουμε τη θυσία των προγόνων μας και να κρατήσουμε τις μνήμες στην καρδιά μας.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα