Την Τετάρτη ήταν 14 Φεβρουαρίου… και η μέρα αυτή δε θα μπορούσε παρά να είναι αφιερωμένη… στην αγάπη! Τι είναι όμως αγάπη; Με ποιον τρόπο πρέπει να δείχνουμε την αγάπη μας και τελικά αρκεί μία μέρα για να εκφράσουμε τα αισθήματα μας στα αγαπημένα μας πρόσωπα; Αυτά ήταν μερικά από τα ερωτήματα που προσπαθήσαμε να απαντήσουμε με το σημερινό μας αφιέρωμα στην αγάπη!

Αρχικά,  εξηγήσαμε τον όρο αγάπη και καταλήξαμε ότι πρόκειται για ένα συναίσθημα που μπορούμε να εκφράσουμε με λόγια και με πράξεις. Σκεφτήκαμε όλα εκείνα που μας κάνουνε να αισθανόμαστε αγάπη και τα γράψαμε πάνω σε χρωματιστές καρδούλες που κόψαμε. Με αυτές φτιάξαμε το δέντρο της αγάπης, το οποίο πλέον διακοσμεί στην τάξη μας και κοιτάζοντας το  καθημερινά θα μας θυμίζει όλα εκείνα που μας κάνουν να αισθανόμαστε ωραία και μας ξυπνούν θετικά συναισθήματα, όπως η αγάπη!

Στη συνέχεια ήρθε ώρα να σκεφτούμε και να ζωγραφίσουμε πρόσωπα που μας αγαπάνε, πρόσωπα που αγαπάμε εμείς, αγαπημένα μας πράγματα αλλά και να αναρωτηθούμε τι χρώμα τελικά θα είχε για τον καθένα μας η αγάπη..! Αγάπη….κόκκινη, μπλε, ροζ ακόμα και πολύχρωμη!!!

Μια τέτοια  μέρα βέβαια δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε να κάνουμε ένα μικρό δωράκι στα αγαπημένα μας πρόσωπα, που δεν ήταν άλλο από μία κάρτα γεμάτη λόγια αγάπης και ευχές!

Τα παιδιά επέλεξαν έναν συμμαθητή ή συμμαθήτρια για να ανταλλάξουν την κάρτα τους, ενώ έφτιαξαν κι άλλες για να τις δώσουν και σε άλλους συμμαθητές ή  αγαπημένα πρόσωπα (γονείς, αδέρφια κλπ).

Δεν μείναμε όμως μόνο εκεί! Μόλις ολοκληρώσαμε τις κατασκευές μας καθίσαμε στα μαξιλαράκια μας και παρακολουθήσαμε σε βίντεο το παραμύθι: «Το δέντρο που έδινε», το οποίο αναφέρεται στη βαθιά φιλία που ένωνε ένα δέντρο με ένα αγόρι από τότε που ήταν μικρό μέχρι τα βαθιά γεράματα του. Σχολιάζοντας τα όσα είδαμε συμπεράναμε ότι τελικά η αληθινή φιλία ή η αληθινή αγάπη δεν εκφράζεται μέσα σε μία μέρα, ούτε με ένα δώρο. Η αληθινή αγάπη είναι ανιδιοτελής, δεν περιμένει ανταλλάγματα και πρέπει να την εκφράζουμε με κάθε ευκαιρία στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Με αυτό τον τρόπο δεν θα αισθανόμαστε μόνο εμείς ωραία, αλλά θα κάνουμε όσους αγαπάμε να ξεχνάνε τα προβλήματα τους και να  γίνονται κι εκείνοι χαρούμενοι!

Και τι συμβαίνει όμως όταν πληγώνουμε άθελα μας τα αγαπημένα μας πρόσωπα; Την απάντηση μας την έδωσε το παραμύθι που διαβάσαμε με τίτλο: «Συγγνώμη» (Συγγραφέας: Norbert Landa). Σε αυτό το παραμύθι δύο αχώριστοι φίλοι ζωάκια καταλήγουν να τσακώνονται και να μην μιλάνε πληγώνοντας ο ένας τον άλλον. Όταν μένουν μόνοι τους όμως συνειδητοποιούν το λάθος τους και ζητάνε συγγνώμη όχι μόνο με τα λόγια, αλλά και με τις πράξεις τους!

Ολοκληρώσαμε αυτό το μικρό αφιέρωμα μας στην αγάπη φυσικά με μουσική! Ακούσαμε το «Αξίζει να αγαπάς» από την παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου (https://www.youtube.com/watch?v=i7UbT58IJk0), σχολιάσαμε τους στίχους και το τραγουδήσαμε και εμείς!

Και μια που μιλήσαμε για αγάπη, η μέρα μας δεν θα μπορούσε να τελειώσει δίχως μια τεράστια αγκαλιά μεταξύ μας!!! Γιατί….όπως λένε και οι στίχοι του τραγουδιού…:

«Αλήθεια αξίζει σ’ αυτή τη ζωή να αγαπάς και να σ’ αγαπάνε»