Συντάκτης: ΤΣΑΚΩΝΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AC

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια χώρα μακρινή όπου δε νύχτωνε ποτέ. Εκεί
ζούσαν οι πιο εργατικοί άνθρωποι του κόσμου. Δούλευαν όλοι συνεχώς κι
ασταμάτητα. Μέρα νύχτα. Ή πιο σωστά μέρα μέρα, αφού σ’ αυτή τη χώρα δε
βασίλευε ο ήλιος και δε σκοτείνιαζε ποτέ. Άγνωστες λέξεις ήταν για όλους το
αστέρι , το ηλιοβασίλεμα, η αυγή , ακόμα κι ο ύπνος. Εκεί ο ήλιος έμενε για πάντα
ζεστός και φωτεινός. Κανείς δεν μπορούσε να κοιμηθεί, κανείς δεν ονειρευόταν.
Έκαναν πάντα τα ίδια και τα ίδια, υποταγμένοι στη μοίρα τους.
Μαζεύτηκαν το λοιπόν οι σοφοί να συζητήσουν τι θα μπορούσε να γίνει για να
έρθει και σε αυτούς η πολυπόθητη νύχτα. Έβλεπαν στον τόπο τους τον ήλιο, να
ξεκινά από την ανατολή, να διαγράφει μια πορεία στον ουρανό, να μη δύει, αλλά
βουστροφηδόν να επιστρέφει στην Ανατολή και πάλι να κάνει την πορεία του, και
πάλι πίσω, και πάλι στροφή, σαν τα βόδια που όργωναν τα χωράφια και η μέρα να
διαδέχεται τη μέρα ασταμάτητα. Δεν ήξεραν τι να κάνουν και αποφάσισαν να
βγάλουν μια ανακοίνωση. «Όποιος πολίτης αυτής της χώρας μπορέσει να δώσει μια
λύση, θα πάρει όσο χρυσάφι θελήσει».
Πέρασε καιρός, αλλά κανείς δεν είχε έστω και μια πρόταση να κάνει, ώσπου μια
μέρα, στο παράθυρο του άρχοντα του τόπου, κάθισε ένας τσαλαπετεινός. Τι
όμορφος που ήταν!! Το πρόσεξε η αρχόντισσα, άνοιξε το παράθυρο κι αυτός ήρθε
και κάθισε απέναντι από τον άρχοντα. Έσκυψε το κεφαλάκι του, χτυπώντας ρυθμικά
το μακρύ του ράμφος στο πάτωμα, άνοιξε σα βεντάλια το λοφίο στο κεφάλι του και
ήταν λες και υποκλινόταν στον βασιλιά. Το πιο παράξενο όμως ήταν πως μιλούσε με
ανθρώπινη φωνή.
-Βασιλιά του είπε. Είμαι πρόθυμος να σε βοηθήσω να βρεις μια λύση στο πρόβλημα
της χώρας. Εγώ ήμουν κάποτε κανονικός πετεινός που ζούσα σε κοτέτσι και κάθε
ανατολή προανήγγειλα στον κόσμο τη μέρα που ξεκινούσε. Όμως ένας έμπορος με
έφερε και με πούλησε σε αυτή τη χώρα όπου δε ξημερώνει ποτέ. Για τον λόγο αυτό
έγινα τσαμπαπετεινός ή τσαλαπετεινός όπως με λένε κάποιοι. Ξέρω όμως πώς θα
κάνω τον ήλιο να συνεχίζει την πορεία του και πώς μπορούμε να έχουμε κι εμείς
λίγη νύχτα που κι αυτή θα τελειώνει, θα ‘ρχεται η μέρα και ΄γω θα αναλάβω ξανά
τον ρόλο για τον οποίο γεννήθηκα. Και μετά πάλι η νύχτα και μετά η μέρα, και μετά
η νύχτα και μετά η μέρα, ….συνέχισε το μικρό πουλί γουρλώνοντας τα μικρά του
μάτια. Όμως θέλω μεγάλη βοήθεια.
Έμειναν όλοι άφωνοι. Ο μεγάλος άρχοντας δεν πίστευε στα αυτιά του. Πλησίασε το
πουλί και του είπε.
-Ό,τι θες από μένα. Θα έχεις όσα χρήματα χρειαστείς.

-Δε θέλω χρήματα, απάντησε ο τσαλαπετεινός. Σκοπός είναι να κόψουμε το σκοινί
που δένει το ζνίχι του ήλιου και που τον αναγκάζει να γυρίσει πίσω. Θέλω να
ανεβάσουν οι υπήκοοί σου την πιο μεγάλη πέτρα του βασιλείου στο ψηλότερο
βουνό που βρίσκεται στη δύση και πάνω της να χτίσουν το πιο λαμπρό παλάτι του
κόσμου. Στον πιο ψηλό πύργο του παλατιού θα στερεώσουν το πιο μακρύ ξύλο που
υπάρχει στον κόσμο για να σταθώ πάνω του και να πλησιάσω όσο μπορώ
περισσότερο τον ήλιο. Θα πετάξω ως εκεί προσέχοντας να μην καούνε τα φτερά
μου. Θα καλέσω τον ήλιο να επισκεφτεί το νεόκτιστο λαμπρό παλάτι κι εκεί με το
τραγούδι μου θα τον αποκοιμίσω και με το ράμφος μου θα κόψω το σκοινί που τον
αναγκάζει να ακολουθεί την ίδια πορεία.
Ο βασιλιάς δεν πολυπίστεψε πως ένα μικρό πουλί μπορεί να αλλάξει την πορεία
του ήλιου, μα δεν είχε να χάσει και τίποτα. Έδωσε διαταγή και χιλιάδες υπήκοοι
άρχισαν να μεταφέρουν εκείνη τη μεγάλη πέτρα που υπήρχε στην άκρη του
βασιλείου κι έμοιαζε με μικρό βουνό. Πάνω της έχτισε ένα μεγαλοπρεπέστατο
παλάτι που όμοιό του δεν υπήρχε πουθενά. Όσο για το μεγαλύτερο ξύλο δεν
άργησε να το βρει και να το στερεώσει όρθιο προς τον ουρανό. Τότε ο βασιλιάς
ρώτησε τον τσαλαπετεινό τι άλλο έπρεπε να κάνει.
-Τίποτα, βασιλιά μου, είπε ο τσαλαπετεινός και χάθηκε προς τη Δύση. Εκεί που
άρχιζε η θάλασσα, στάθηκε σε ένα δέντρο και τραγούδησε γλυκά. Κι ήταν το
τραγούδι του τόσο γλυκό που γαλήνεψε η θάλασσα και φάνηκε ο βυθός της κι ένα
τεράστιο ψάρι έκανε την εμφάνιση του, πήρε τον τσαλαπετεινό στη ράχη του και
τράβηξαν μέχρι εκεί που η γραμμή του ορίζοντα συναντούσε το καινούριο παλάτι.
Κοίταζε ο βασιλιάς με τα κιάλια, αναζητώντας τον, μα δεν έβλεπε τίποτα. Κοίταζε
από δω, κοίταζε από κει, ώσπου για μια στιγμή πετάχτηκε όρθιος. Μια κουκίδα
διακρινόταν στο πάνω μέρος του ψηλού εκείνου ξύλου, στο ολοφώτεινο καινούριο
παλάτι κι αμέσως κατάλαβε ότι ήταν ο φτερωτός του σύμβουλος. Ήταν εκεί ακριβώς
που θα έκανε την αναστροφή του ο ήλιος.
Και ξάφνου ένα σύννεφο έκρυψε το φως. Μπήκε ανάμεσα στον ήλιο και τον
τσαλαπετεινό κι έτσι αυτός χωρίς να καεί, πρόλαβε να προσκαλέσει τον ήλιο στο
παλάτι του λέγοντας πως είναι ο βασιλιάς της Ανατολής, κι ας ήτανε στη Δύση. Ο
ήλιος το πίστεψε, μπήκε στο παλάτι και εκεί ο τσαλαπετεινός τραγούδησε τόσο
γλυκά πάλι που όλη η φύση γαλήνεψε, χρωματίστηκε ο ουρανός με πορτοκαλιές κι
ο ήλιος έκλεισε τα μάτια του κι αποκοιμήθηκε. Γρήγορα ο τσαλαπετεινός έκοψε το
σκοινί, λευτέρωσε τον ήλιο, και έκλεισε την ανατολική πόρτα του παλατιού,
επιτρέποντας στη νύχτα να απλώσει το πέπλο της.
Στην μακρινή εκείνη χώρα, απόψε νύχτωσε. Ο βασιλιάς κουρασμένος
χασμουρήθηκε και πήγε για ύπνο. Το ίδιο έκαναν όλοι, μέχρι την άλλη μέρα το πρωί

που ένας πετεινός πια, τους ξύπνησε και χαρούμενοι και ξεκούραστοι ξεκίνησαν τη
δουλειά τους, ελεύθεροι και χωρίς κανένα σκοινί να δένει το δικό τους ζνίχι.

Γιάννης Αλεξανδρόπουλος

Ένα παραμύθι που γράφτηκε πρώτο όταν άρχισε ο  διαγωνισμός και θεώρησα καλό να το αναρτήσω τελευταίο σαν ένα όμορφο κλείσιμο.

Αύριο 1/6/20 θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα! 

Επαναλειτουργεί από αύριο Δευτέρα το σχολείο μας!!!

Καλή αντάμωση σε όλη την κοινότητα(μαθητές,δασκάλους και γονείς).

Διαγωνισμός Δημιουργικής Φαντασίας
3ου Δημοτικού Σχολείου Φιλιατρών

Λέξεις: σύννεφο, χαμομήλι, τσαλαπετεινός, ζνίχι (τράχηλος), γαλότσα,
Βουστροφηδόν (κίνηση όπως οργώνει το βόδι), ψάρι, ξύλο, πέτρα, πίτα.

Ο Τσαλαπετεινός

Σύννεφο, πέτρα, ξύλο, χαμομήλι βλέπω έξω με τα μάτια
όλη μέρα γυρίζω βουστροφηδόν μες στα δωμάτια
συμπληρώνω ένα χαρτί να βγω, με το ψάρι μου το ίδιο,
τί φταίει κι αυτό, αν είναι το μόνο στο σπίτι κατοικίδιο
κάνω της γειτονιάς μου το τετράγωνο πάλι γύρω-γύρω
και τι δε θα ́δινα όπως παλιά να ́τρωγα πίτα γύρο
σκέφτομαι φίλους να μου λένε «τη μπάλα κλώτσα»
και βλέπω στον ύπνο μου το Μέσι με γαλότσα
είπε ο ποιητής ότι του Έλληνος το ζνίχι ζυγό δεν υποφέρει,
δεν έγραψε όμως με τον ιό πώς θα τα καταφέρει;

Υ.Γ. 1: Ο τίτλος δεν κολλάει με το υπόλοιπο, μπήκε για να συμπληρωθούν όλες οι λέξεις.
Υ.Γ. 2: Ούτε και το υπόλοιπο κείμενο δεν κολλάει μεταξύ του τελικά.
Υ.Γ. 3: Με τέτοιες λέξεις που έβαλαν, περίμεναν κάτι καλύτερο;
Υ.Γ. 4: Πιστεύω ότι πρέπει να πάρω το βραβείο.
Υ.Γ. 5: Τώρα που το ξαναβλέπω δεν λέει για βραβείο, τσάμπα το έγραψα.

Παναγιώτης Μαγγανάς

Μία φορά και έναν καιρό σε ένα κόσμο μαγικό ένας τσαλαπετεινός μες στο δάσος τριγυρνούσε.
Αναζητούσε την τροφή του στις άκρες ενός ποταμού πού ήταν γεμάτες χαμομήλι. Με το κυρτωμένο,μυτερό και μακρύ του ράμφος, έπιανε και τσιμπολογούσε ότι έβρισκε μπροστά του. Μία βουτούσε στη στεριά και μία βουτούσε στα νερά του ποταμού. Με σκυμμένο το ζνίχι του και το ράμφος για  αγκίστρι έβρισκε μες  στον  ποταμό ότι μπορείς να φανταστείς, ένα ξύλο, μία πέτρα, μα και μία τρύπια γαλότσα! Εκείνη την ημέρα συνάντησε ένα ψάρι που κολυμπούσε βουστροφηδόν:<<Ε! Ψαράκι  γιατί κολυμπάς
ανάποδα σε αντίθεση με τα άλλα ψάρια?>>Το μικρό ψαράκι του απάντησε:<< Τα ψόφια ψάρια πάνε με τη ροή του ποταμού ,τα ζωντανά πάνε αντίθετα.>> Τότε ο τσαλαπετεινός ξαφνιάστηκε και σήκωσε το ζνίχι του, τέντωσε το λοφίο του και άνοιξε τις φτερούγες του πετώντας ψηλά στα σύννεφα σκεπτόμενος στα λόγια που του είπε το ψάρι.
Αγνή Παπανικολάου δ΄ δημοτικού

Γεια σας!Μετά από παράκληση συνδρομητών ο διαγωνισμός φανταστικής ιστορίας παρατείνεται ως τα τέλη Μαΐου!

Αρκετοί ενήλικες ζήτησαν να ισχύσει ο διαγωνισμός και γι’αυτούς οπότε δημιουργείται μια δεύτερη κατηγορία από ηλικίες 12+.

“Ancient Forest” από Quick Shot Photos διατίθεται με άδεια χρήσης CC by-nc-sa-2.0

Τους όρους του διαγωνισμού θα τους βρείτε στη Σελίδα-Διαγωνισμοί.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας τσαλαπετεινός που του άρεσε να πετάει
ψηλά. Μια μέρα πέταξε τόσο ψηλά που πέρασε και τα σύννεφα. Από εκεί
έβλεπε τα πάντα, τα δέντρα, τις πέτρες ότι υπήρχε στο ζωικό βασίλειο. Όταν
κατέβηκε απ’ τον ουρανό έπεσε πάνω σε ένα λιβάδι με χαμομήλι. Έπειτα δεν
αναγνώρισε τον τόπο που βρισκόταν και έτσι πήγε προς λάθος κατεύθυνση.
Λίγα λεπτά αργότερα είδε μπροστά του ένα μεγάλο κομμάτι ξύλο καρυδιάς.
Προσπάθησε να το σηκώσει για να περάσει αλλά δεν μπορούσε έβαλε το
κεφάλι του από κάτω και είδε ένα κομμάτι πίτα. Μετά απ’ αυτό το γεγονός
ήθελε ακόμα πιο πολύ να σηκώσει για να φάει τη πίτα. Έπειτα από λίγη ώρα
σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει κάτι μακρύ ως μοχλό για να σηκώσει το ξύλο.
Πήρε ένα κομμάτι σίδηρο που βρήκε λίγο πιο κάτω, προσπάθησε να το
σηκώσει αλλά δεν μπορούσε ξαναπροσπάθησε τίποτα την τέταρτη φορά
επιτέλους το σήκωσε. Έπειτα έφαγε όλη την πίτα και θυμήθηκε πως πήγαινε σε
λάθος κατεύθυνση γιατί μπροστά του είδε μια λιμνούλα με ένα ψάρι να
τσαλαβουτάει. Κατευθείαν γύρισε πλευρά και ξεκίνησε. Έπειτα από λίγο είδε
ένα φίδι και έπρεπε να το περάσει χωρίς να τον δει, έτσι σκέφτηκε ένα σχέδιο,
είχε κρατήσει λίγη πίτα και σκέφτηκε να την πετάξει. Έτσι πήρε την πίτα και
την πέταξε στον πιο κοντινό θάμνο του φιδιού. Το φίδι άκουσε τον ήχο και
πήγε να δει τη ήταν και έτσι όσο αυτό ήταν στον θάμνο αυτός έφυγε. Μετά από
λίγη ώρα έφτασε στο σπίτι του. Όταν μπήκε μέσα σκέφτηκε να μην ξαναπετάξει
ποτέ τόσο ψηλά. Έπειτα έφαγε, βγήκε έξω, είδε μια ωραία πεταλούδα που
πέταγε ψηλά την ακολούθησε και άντε πάλι απ’ την αρχή.

ΛΑΜΠΡΟΣ ΜΑΓΓΑΝΑΣ
ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

3 Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ

Ανοίξτε τον πιο κάτω σύνδεσμο:

https://e-didaskalia.blogspot.com/2020/04/propaideia.html

Ανοίξτε τον σύνδεσμο:

https://e-didaskalia.blogspot.com/2020/04/ousiastika.html

Λίγη Ιστορία ακόμα για την γ’! https://e-didaskalia.blogspot.com/2020/03/12-theoi.html

Περιοχή συνημμένων

Προβολή βίντεο YouTube Κλίση θηλυκών ουσιαστικών

Προβολή βίντεο YouTube Κλίση ουδετέρων ουσιαστικών