Σήμερα αποχαιρετίσαμε τη φίλη μας Μαριάννα ,η οποία μετακομίζει η οικογένειά της σε ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας…
Οι στιγμές ήταν συγκινητικές…και όσο σκέφτομαι πως σε λίγο θα πρέπει να τα χαιρετίσω όλα…ευτυχώς που τα βλέπω κάθε μέρα να μεγαλώνουν,στο δημοτικό.
Οι στιγμές ήταν συγκινητικές…και όσο σκέφτομαι πως σε λίγο θα πρέπει να τα χαιρετίσω όλα…ευτυχώς που τα βλέπω κάθε μέρα να μεγαλώνουν,στο δημοτικό.
Φτιάξαμε ζωγραφιές και τις κάναμε βιβλιαράκι…απλό και όμορφο,μαζί με όλα τα πραγματάκια της από όλη τη χρονιά και δωράκια!Χορέψαμε,γελάσαμε,αγκαλιαστήκαμε και χειροκροτήσαμε!!!
ΜΑΡΙΑΝΝΑ μας ,σου ευχόμαστε όλοι, καλή πρόοδο ,να σαι πάντα καλά και να περνάς όμορφα!
ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ!!!
Και μένα μου έφυγε ένα κοριτσάκι το Φλεβάρη 🙁 Πάντα υπάρχει ένα …σφίξιμο όταν κάποιο πουλάκι μας πετάει μακριά, ε;;;
Αχ!ναι και ιδίως όταν ξέρεις πως δύσκολα θα το ξαναδείς!!
ποσα παιδια περνανε απο τα χερια μας ..τι ευλογημενη δουλεια εχουμε ..να σε χαιρετανε τοσα παιδια στο δρομο ..μεγαλα πια και να σου λεν κυρια;;;; με θυμασαι;δεν ξεχνιουνται ποτε !!
εμενα κοριτσια μια χρονια μου φυγε ενα κοριτσακι γιατι χωρισαν οι γονεις του( οχι κ με τοσο καλο τροπο)…τι να πω ηταν τοσο ευαισθητο το καημενο μου! για πολυ καιρο ειχαμε επαφη, δεν ηθελε να παει σε αλλο σχολειο κ αλλα προβληματα! αν σς πω οτι ακομη το σκεφτομαι;