Σήμερα ημέρα που γιορτάζουμε τους 3 Ιεράρχες μας,αποφασίσαμε να ασχοληθούμε στο σπίτι με τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες.
Τα κορίτσια ζωγράφισαν με λαδοπαστέλ.
Φτιάξαμε και ένα κουτάκι για την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου
Ψάχνοντας σε κάτι συρτάρια ,βρήκα και τις μπογιές που μου είχε φέρει η θεία μου από τη Ρωσσία….μικρές μπαμπουσκίτσες.Τα κορίτσια ενθουσιάστηκαν με το νέο τους ΠΑΙΧΝΙΔΙ…
..και τότε μου ήρθε στο μυαλό και ο δικός μου ενθουσιασμός όταν πρωτοπήρα το αγαπημένο μου παιχνίδι στα χέρια μου μια παραμονή πρωτοχρονιάς.Μπαμπούσκα,μπαμπούσκα…ναι Μπαρμπούκο τον έλεγαν.
Ήταν μια χαριτωμένη κουκλίτσα με μια πιπίλα στο στόμα που όταν την έβγαζες έκλαιγε.
Μικρέ μου ΜΠΑΡΜΠΟΥΚΟ ,πόσο πολύ σε αγάπησα,πόσες όμορφες στιγμές περάσαμε μαζί,πόσο όμορφα έκανες τα παιδικά μου χρόνια,πόσες νύχτες σε κράταγα αγκαλιά όταν φοβόμουν τους σεισμούς,πόσα τρυφερά λογάκια άκουσες από μένα,πόσες φορές γελάγαμε και κλαίγαμε μαζί!!!
Και το πιο σημαντικό Ο ΜΠΑΡΜΠΟΥΚΟΣ είχε γίνει μέλος της οικογένειάς μας.
Τον αγαπούσαν όλοι,η μαμά μου ,ο μπαμπάς μου,ο αδελφός μου μέχρι και όλο το σόι μου μιλούσε για αυτόν.
Δε θα μπορούσα λοιπόν ,παρά να του έχω μια θέση όχι μόνο στη καρδιά μου και στα παιδικά μου όνειρα αλλά και μια θέση ψηλά εκεί στην σιδερένια βιβλιοθήκη της κρεββατοκάμαράς μου ,να με κοιτάει κάθε μέρα και να μου θυμίζει πως κάποτε ήμουν και εγώ ΠΑΙΔΙ.
 |
| Η Κουβερτούλα είναι επίσης από τα παιδικά μου χρόνια όπου σκεπαζόμουν τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες. |
 |
| Γλυκέ μου ΜΠΑΡΜΠΟΥΚΕ μπορεί τα χρόνια να σε έφθειραν και η σκόνη να αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά σου αλλά εγώ πάντα θα αγαπώ εσένα και τις υπέροχες στιγμές που μου χάρισες στη παιδική ,αθώα ηλικία!!! |
Αφήστε τα παιδιά να παίξουν και μη νοιάζεστε για την ακαταστασία.Το παιχνίδι φτιάχνει υγιείς και δυνατές προσωπικότητες.
Δε θα ξεχάσω τα λόγια ενός σπουδαίου καθηγητή παιδαγωγικής στο πανεπιστήμιο που σπούδαζα, όπου μας είπε:
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ!!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΝΝΗ…ΕΣΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΌΤΙ ΒΛΕΠΩ
Βιβλιαράκι πρόγνωσης-αντισεισμικής προστασίας http://aftarkia.wordpress.com
Αννη μου πολύ συγκινητική και γεμάτη ευαισθησία η σημερινή σου ανάρτηση!!.Μου άρεσε πολύ…..
🙂
Άννη ξέρω πολύ καλά τι θέλεις να πεις! Κι εγώ είχα τον κούκλο μου να με συντροφεύει όλα τα παιδικά μου χρόνια. Και ήταν το αντικείμενο αγάπης για μένα όπως λέγαμε στο ΤΕΙ.
🙂
Πολύ τρυφερή ανάρτηση!!!
Είναι πολύ όμορφο το δέσιμο που έχεις με την αγαπημένη σου κούκλα, είναι ο συνδετικός κρίκος του σήμερα και των παιδικών σου χρόνων! Κράτησέ την για πάντα, τόσο στη βιβλιοθήκή σου, όσο και στην καρδιά σου! Έτσι θα μπορείς με μια ματιά να γυρνάς πίσω, στα χρόνια την αθωότητας και της αληθινής αγάπης!
Καλή συνέχεια,
Αντώνης
Σε ευχαριστώ Αντώνη!!!
Πόσο τρυφερά μας άγγιξες απόψε….μου θύμησες το Φασουλέτο μου, τον θυμάστε;;;;;; Αυτός δυστυχώς έπεσε θύμα ενός καυγά με τον αδερφό μου, κλαψ, αλλά πάντα τον θυμάμαι με τόοοοση αγάπη…να ‘σαι καλά, χτύπησες ευαίσθητο σημείο!
Γλυκειά μου Δέσποινα ,το ξέρα πως θα σε άγγιζε!!!;)
πολύ ωραίο… με ταξείδεψες γλυκειά μου…
Σε ευχαριστώ Λάμπρο!!!
Τώρα έχουμε ένα μπαράζ σεισμών στον ελλαδικό σώρο 4-5 ρίχτερ.
Τι θα γίνει, όταν έρθει άλλο, αναμενόμενο μπαράζ 6-8 ρίχτερ;;;
Είμαστε ΟΛΟΙ υποψήφιοι ΑΣΤΕΓΟΙ λόγω αυξανόμενων ΣΕΙΣΜΩΝ-ηφαιστειακών εκρήξεων (αν δε συνεργαστούμε ΑΜΕΣΑ για την εφικτή ΑΠΟΤΡΟΠΗ τους* – ΝΕΑ, εμπλουτισμένη έκδοση!), αφού το τέλος των καυσίμων και μετάλλων, όπως ο χαλκός π.χ., βρίσκει την ανθρωπότητα απροετοίμαστη, και μια ενδεχόμενη ισοπέδωση γειτονιάς/σοδειάς από σεισμό/ηφαιστειακό χειμώνα, σε συνδυασμό με την κατευθυνόμενη εξαθλίωση, θα κάνει αδύνατη την ανασυγκρότηση οπουδήποτε στον πλανήτη…
http://aftarkia.wordpress.com