Ψυχική υγεία

(που προτείνονται)

– Να ακούν  το συνομιλητή /ήτριά τους και να μάθουν να εκφράζονται με λεκτικό και μη τρόπο.
-Να συστήνονται στην ολομέλεια και να νιώσουν ότι αποτελούν μέρος μίας ομάδας.

-Να μοιράζονται τα συναισθήματα τους, τις σκέψεις τους και τις ιδέες τους, με τη βοήθεια της κούκλας εμψύχωσης που τους παρουσιάζεται.

-Να αναπτύξουν την δημιουργικότητά τους και την καλλιτεχνία τους.

-Να ενισχύσουν τις κινητικές τους δεξιότητες και τη συνεργατικότητά τους,  μέσω του παιχνιδιού.

Ταξιδεύουμε με το άκουσμα του τραγουδιού του ήλιου:

 «Ένας ήλιος ξεπροβάλλει φωτεινός σαν πορτοκάλι,

ένας ήλιος τι καλά, ένας ήλιος που γελά.

Τα παιδάκια θα ξυπνήσει και θα τα καλημερίσει,

ένας ήλιος τι καλά, ένας ήλιος που γελά».

Απλώνεται ο αχτινο-ιστός στην ολομέλεια και ξετυλίγεται το κουβάρι των ονομάτων

 (παιχνίδι γνωριμίας).

Τα παιδιά σε ρόλο ξεναγού της παρουσιάζουν τους χώρους εντός σχολείου και η «Ηλιαχτίδα» ενσωματώνεται στην ομάδα. Απλώνει τη ζεστή αγκαλιά της,  για να τους μάθει το χορό του ήλιου. Ενώνουν τα χέρια, στο άκουσμα του τραγουδιού “you are my sunshine…” και εκφράζουν, μέσω της κίνησης, όλα όσα τους έχουν κατακλύσει τη δεδομένη στιγμή. Δίνεται ένα φύλλο αξιολόγησης, ώστε τα παιδιά να εικονοποιήσουν την καινούργια τους φίλη την  «Ηλιαχτίδα».

1.2.        Δώσε χρώμα στον ήλιο. Αναφορά στα θερμά – ψυχρά χρώματα. Εκφράζονται, μέσω της εικαστικής δημιουργίας – σύνθεση έργου, με τίτλο: «Αν βρεις τον ήλιο μέσα σου, άπλωσε παντού το φως».

1.3.        Εκτυλίσσεται παιχνίδι κινητικό – συνεργατικό στον αύλειο χώρο με τίτλο: «Πάμε να ξυπνήσουμε την Ηλιαχτίδα». Η «Ηλιαχτίδα» παρακοιμήθηκε σήμερα. Τα παιδιά αναρωτιούνται το λόγο, κάνοντας υποθέσεις, σχετικά με την απουσία της από το σχολείο.  Μπαίνουν σε ρόλο ‘ηλιο-εξερευνητή’ και την αναζητούν. Στον αύλειο χώρο, καλούνται να ακολουθήσουν σε ζεύγη, (φορώντας το βραχιολάκι του ήλιου που τους κρατά ενωμένους) τη ‘δαιδαλώδη διαδρομή’ που ξεδιπλώνεται μπροστά τους, με σκοπό να οδηγηθούν στον τελικό προορισμό, στο σπιτάκι του ήλιου.
Ακολούθως, το παιδάκι «οδηγός» την καλημερίζει, ενώ το παιδάκι που το ακολουθεί επαναλαμβάνει με ηχώ.

– Να μάθουν να εκτελούν συγκεκριμένες εντολές που δίνονται από την κούκλα εμψύχωσης.

-Να αναγνωρίζουν σημεία του σώματός τους και να τα υποδεικνύουν, όταν τους ζητηθεί.

-Να κινούνται με άνεση στο χώρο του σχολείου και να εξασκήσουν τις δεξιότητες προσανατολισμού.

-Να ενθαρρύνονται, ώστε να εκφράζουν το συναίσθημα που τους κατακλύζει μια δεδομένη χρονική στιγμή.

– Να αναγνωρίζουν τα αρνητικά και θετικά συναισθήματα σε άλλα πρόσωπα και να προβληματίζονται γύρω από τις καταστάσεις που βιώνουν τα εικονιζόμενα πρόσωπα.

Παιχνίδι 2: « Η Ηλιαχτίδα λέει να…». Στόχος να ακολουθήσουν τις οδηγίες που τους δίνονται. Είναι σε θέση να ανταποκριθούν; Για παράδειγμα, «Η Ηλιαχτίδα λέει να πιάσουμε το πόδι μας, να κουνήσουμε το κεφάλι μας δεξιά – αριστερά, να αγγίξουμε το χέρι του διπλανού μας, να χαϊδέψουμε τα μαλλιά μας, να πιάσουμε τον ώμο μας, τον αγκώνα μας, να στείλουμε ένα φιλάκι στον ήλιο κλπ.

2.2.        Παιχνίδι 3: «Ψάχνοντας την Ηλιαχτίδα» – θεατρικό παιχνίδι. Στην κόρη του ήλιου αρέσει πολύ να παίζει κρυφτό και μια μέρα που μας επισκέπτεται μας προσκαλεί να συμμετέχουμε σε ένα διασκεδαστικό παιχνίδι μαζί της. Άραγε μπορούμε να την εντοπίσουμε; Κλείνουν τα μάτια τους όσο η καινούργια τους φίλη προσπαθεί να βρει την κρυψώνα της. Έπειτα, ένα παιδί τη φορά κινείται ελεύθερα στο χώρο ακούγοντας μόνο την οδηγία κρύο – ζέστη, παγωνιά – καύσωνας, όπου κρύο/παγωνιά  πρέπει να απομακρυνθεί καθώς απέχει από το μέρος όπου βρίσκεται η κρυψώνα της, ενώ όταν ακούει τις λέξεις ζέστη/καύσωνας έχει πλησιάσει ικανοποιητικά και είναι σε θέση να την ανακαλύψει. Ταυτόχρονα, το παιδί όπου καλείται να συμμετέχει μπορεί να τη φωνάζει με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά άλλοτε δυνατά, άλλοτε σιγανά, άλλοτε ρυθμικά, τραγουδιστά, ώστε να αποκτήσει καλύτερο έλεγχο της δικής του φωνής.

2.3.        Παιχνίδι 4: «Η Ηλιαχτίδα μας παγώνει». Όσο ακούγεται ο ήχος της βροχής με το μουσικό όργανο που χτυπάμε η ηλιαχτίδα είναι μαζεμένη, καθισμένη κάτω. Όταν σταματά εκείνη εμφανίζεται και πιάνει ένα παιδάκι. Το παιδάκι αυτό μαρμαρώνει σε μία θέση και περιμένει μέχρι να ακινητοποιηθούν και οι υπόλοιποι. Νικητής αυτός που φτάνει μέχρι το τέλος, χωρίς να δεχθεί το άγγιγμά της. 

2.4.        Δίνεται  ατομικό φύλλο εργασίας, με βάση το οποίο επιλέγουν το συναίσθημα με το οποίο ήρθαν στο σχολείο τη συγκεκριμένη ημέρα. Πώς ξύπνησαν οι ίδιοι; Εξωτερικεύουν αυτά που νιώθουν κατά την πρωινή τους άφιξη. Θετική ή αρνητική η διάθεσή τους; Προβληματιζόμαστε και συζητάμε. 

2.5.        Σε δεύτερο στάδιο, εμφανίζεται ένας πίνακας με κρυμμένα συναισθήματα ανθρώπων. Ορατό σημείο προσώπου μόνο τα μάτια των εικονιζόμενων  υποκειμένων. Τα παιδιά καλούνται να ‘μαντέψουν’ τι νιώθει ο καθένας από αυτούς και γιατί αισθάνεται έτσι. Τι να τους συνέβη; Έχουν βρεθεί σε θέση ανάλογη και αν ναι πότε; Με ποιο τρόπο ο καθένας από τους εικονιζόμενους θα μας έλεγε την «καλημέρα» του; Ακούγονται  «καλημέρες» με διαφορετικό ύφος κάθε φορά, άλλοτε θυμωμένα, άλλοτε στεναχωρημένα, άλλοτε χαρούμενα, άλλοτε φοβισμένα άλλοτε με ενθουσιασμό, με έκπληξη κλπ.

-Να  παρουσιάσουν στην ολομέλεια τα αγαπημένα τους αντικείμενα, αιτιολογώντας γιατί συμπεριέλαβαν το καθένα από αυτά.
-Να αισθανθούν ότι βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής των άλλων και να προσπαθήσουν να κρατήσουν ενεργό το ενδιαφέρον των υπολοίπων μελών της ομάδας, με το λόγο τους.

-Να ανταλλάξουν  εμπειρίες, βιώματα, στιγμές, σκέψεις, όπου έχουν ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για εκείνα.

3.2. Δίνεται φύλλο αξιολόγησης στα παιδιά με το αγαπημένο τους αντικείμενο. Το ζωγραφίζουν και συμπληρώνουν ποιος τους το έδωσε, πώς έφτασε στα χέρια τους, γιατί έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για τα ίδια.

–       Να δημιουργήσουν μία φθινοπωρινή σύνθεση με φύλλα μέσα από τυπώματα και να προσπαθήσουν να τα ζωντανέψουν.

–       Να γνωρίσουν τη δύναμη του «Ήλιου» μέσα από την προβολή ιστορίας.

–       Να αποκτήσουν έλεγχο των κινήσεων του σώματός τους.

4.2. Με τα φύλλα κάνουμε μία εικαστική δημιουργία ο καθένας. Ένα έργο τέχνης με τύπωμα. Στη συνέχεια τα φύλλα στο χαρτί μας παίρνουν ανθρώπινη μορφή και εκφράζουν από ένα συναίσθημα. Η νηπιαγωγός, σε ρόλο γραφέα μεταφέρει το μήνυμα που επιθυμούν να εκφράσουν οι διαμορφωμένες φιγούρες τους. Γιατί νιώθουν θυμό; για ποιο λόγο αισθάνονται φόβο, λύπη ή χαρά;

4.3.  Προβολή ιστορίας « Ο ήλιος και ο άνεμος. Ποιος είναι δυνατότερος;» «Φθινοπωρινό αεράκι» – ενεργοποίηση σώματος. Με το ρυθμό της μουσικής και με τη βοήθεια του ανέμου που φυσά τα φύλλα αλλάζουν θέση. Κινούνται ανεξέλεγκτα στο χώρο, στροβιλίζονται, πέφτουν κάτω, ακινητοποιούνται. Άσκηση χαλάρωσης: τα παιδιά ξαπλώνουν κάτω, με σκοπό να αποκτήσουν τον έλεγχο της αναπνοής τους. Κλείνουν τα μάτια. Τοποθετούν το ένα χέρι στην κοιλιά τους και όταν δίνεται η οδηγία «ο άνεμος φυσά δυνατά» τα παιδιά βγάζουν και βάζουν αέρα σε γρήγορο ρυθμό μέσα τους. Όταν λέει: «o άνεμος φυσά αργά» η αναπνοή τους αλλάζει, μετατρέπεται σε πιο χαλαρή, σε πιο ήρεμη.

-Να γνωρίσουν τα παιδιά έργα πουαντιγιστών καλλιτεχνών.

-Να εκφράσουν μέσα από την παρατήρηση και την επεξεργασία πινάκων ζωγραφικής τα συναισθήματά τους.

-Να παίξουν με τα χρώματα και να παρατηρήσουν τον διαφορετικό τρόπο μίξης τους.

-Να δημιουργήσουν ένα πίνακα ζωγραφικής, με την τεχνοτροπία του πουαντιγισμού, έχοντας τη δύση του ηλίου να πρωταγωνιστεί στο χαρτί τους.

Γνωριμία με την τεχνική του πουαντιγισμού. Και από το ένα ‘στίγμα’ της ηρωίδας ‘Λίας’, μεταφερόμαστε στη χρήση των πολλών ‘στιγμάτων’ επάνω σε χαρτί. Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με έργα τέχνης του συγκεκριμένου κινήματος, ενώ τα μελετούν. Γίνεται αναφορά στο όνομα του ‘Σερά’ και του ‘Σινιάκ’, ως κύριοι πουαντιγιστές. Τι αισθάνονται όταν τα κοιτάζουν; Περιγράφουν τις δημιουργίες τους.

5.2. Σε ατομικό επίπεδο με τη χρήση μπατονέτας και χρώματα υγρής τέμπερας δημιουργούν τον ήλιο που δύει σε κάποιο εξωτερικό τοπίο σε Α4 χαρτί.

-Να συνθέσουν  ένα συνεργατικό έργο τέχνης δουλεύοντας σε ομαδικό επίπεδο.

-Να αποχαιρετήσουν τη «Μικρή Ηλιαχτίδα», εκφράζοντας τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους. 

6.2. Ομαδική εργασία σε χαρτί του μέτρου με τις παλάμες των παιδιών που συνθέτουν τις ακτίνες του Ήλιου περιμετρικά, ενώ στο κάτω μέρος του κύκλου τοποθετούν το δαχτυλικό τους αποτύπωμα, παράλληλα δημιουργούν τη φιγούρα τους και βάζουν την υπογραφή τους. Σε ρόλο γραφέα, η νηπιαγωγός καταγράφει σε λίστα τα όσα αισθάνθηκαν και τις εντυπώσεις που απέκτησαν από τις προαναφερθείσες δράσεις. Γίνεται δηλαδή, ένα είδος τελικής αξιολόγησης του προγράμματος. Συμπεριλαμβάνουν, με τις πιο χαρακτηριστικές λέξεις, όσα θέλουν να μοιραστούν με εκείνη, λέγοντας της αντίο. Και ίσως μελλοντικά να τους δοθεί πάλι η ευκαιρία να την ανταμώσουν ξανά.