Σήμερα Τετάρτη 13/4/2022 η Δ΄ τάξη του Σχολείου μας επισκέφθηκε στην περιοχή μας τους Αρχαιολογικούς Νεολιθικούς Οικισμούς του Σέσκλου και του Διμηνίου, για μια “νέου τύπου” αρχαιολογική ανασκαφή. Απ’ όσο θα δείτε στις φωτογραφίες το απόλαυσαν! Ήταν κάτι το ξεχωριστό!!
ΣΕΣΚΛΟ:
Ο οικισμός του Σέσκλου αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες θέσεις στον ελλαδικό χώρο για τη γνώση της Νεολιθικής (τέλη 7ης χιλιετίας – 5η χιλιετία), κυρίως επειδή εδώ το «νεολιθικό τρίπτυχο» (μόνιμη κατοικία, γεωργία, κτηνοτροφία) διαπιστώνεται καθαρά, αλλά και επειδή αναπτύσσεται συγχρόνως σε δύο επίπεδα πάνω στο λόφο Καστράκι (Σέσκλο Α) και στην επίπεδη πλαγιά δυτικά από το λόφο (Σέσκλο Β). Τα περισσότερα αρχιτεκτονικά ερείπια που είναι σήμερα ορατά τόσο στο Σέσκλο Α΄ όσο και στο Σέσκλο Β΄ ανήκουν στο σύνολό τους στη Μέση Νεολιθική περίοδο (5600-5200), η οποία αν και αποτελεί μια σχετικά σύντομη περίοδο, ωστόσο είναι η φάση ακμής του οικισμού.
Όλα τα σπίτια της Μέσης Νεολιθικής έχουν λίθινο θεμέλιο, πλίνθινη ανωδομή, δίκλινη στέγη με ξύλινες δοκούς σκεπασμένη με πηλό και με μια οπή στο κέντρο της για την έξοδο του καπνού της εστίας. Ανάμεσα από τα σπίτια υπάρχουν στενοί δρόμοι και σε ορισμένα σημεία σχηματίζονται πλατείες. Από τα κινητά ευρήματα αξίζει να σημειωθεί η γραπτή κεραμική (κεραμική «Σέσκλου») 4, τα πήλινα ειδώλια και η χρήση λίθινων εργαλείων καθώς και εργαλείων από οψιανό ο οποίος προέρχεται από το νησί της Μήλου.
ΔΙΜΗΝΙ:
Η πρώτη εγκατάσταση στο λόφο χρονολογείται στα μέσα της 5ης χιλιετίας, στη Νεότερη Νεολιθική περίοδο. Ήταν μία οργανωμένη κοινότητα 200-300 κατοίκων, που ζούσαν σε 30-40 σπίτια και ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, αλλά και με την αλιεία, λόγω της μικρής απόστασης από τη θάλασσα. Το Διμήνι ξεχωρίζει από τους άλλους νεολιθικούς οικισμούς γιατί παρουσιάζει ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό στοιχείο, τους έξι περιβόλους που ήταν κατασκευασμένοι από πέτρες και πηλό ως συνδετικό υλικό, και οι οποίοι είχαν οικοδομηθεί γύρω από τον οικισμό κατά ζεύγη, με σκοπό πιθανότατα να στηρίζουν το έδαφος του λόφου και να ορίζουν το χώρο κατοίκησης. Ανάμεσά τους ήταν κτισμένα τα σπίτια από πέτρες και πλίνθινη ανωδομή, ενώ στο κέντρο βρισκόταν μία ευρύχωρη αυλή. Τα σπίτια ήταν κολλημένα στους περιβόλους και αυτό καθόριζε και το ύψος τους.
Η κεραμική, που βρέθηκε στον οικισμό, γνωστή ως κεραμική «Διμηνίου», χαρακτηρίζεται από αγγεία με σκούρα διακόσμηση από γεωμετρικά μοτίβα, που καλύπτει όλη την ανοιχτόχρωμη επιφάνειά τους. Βρέθηκε, επίσης, μεγάλος αριθμός εργαλείων από οψιανό, πυριτόλιθο, λειασμένη πέτρα και οστό, ειδώλια και κοσμήματα (βραχιόλια από θαλασσινό όστρεο Spondylus Gaederopus). Οι ταφικές συνήθειες των κατοίκων δεν είναι γνωστές. Στον οικισμό βρέθηκαν μόνο δύο ταφές νηπίων τοποθετημένες μέσα σε αγγεία.
