Τις πρώτες μέρες στην τάξη μας ακούστηκε η φράση «Μα αυτό που φτιάχνεις είναι μια μουτζούρα»!!! Και τότε…. δόθηκε η αφορμή να διαβάσουμε το βιβλίο «Δεν είμαι απλώς μια μουτζούρα.
Αφορά μια χρωματιστή μουτζούρα που συναντά το σχέδιο ενός λευκού σπιτιού και του ζητά να παίξουν. Το σπίτι τη διώχνει γιατί είναι διαφορετική από οτιδήποτε έχει δει (έχει λαμπερό χρώμα και οι γραμμές της δεν είναι ίσιες). Έπειτα, συναντά το σχέδιο ενός ήλιου, επίσης τη διώχνει και την κοροϊδεύει λέγοντας της ότι μοιάζει με σφουγγαρίστρα. Στο τέλος, βέβαια, το μετανιώνουν και αποφασίζουν να της δώσουν μια ευκαιρία, την οποία δε μετάνιωσαν ΚΑΘΟΛΟΥ!!!
Μετά την αφήγηση, συζητήσαμε με τα παιδιά αν τους έχει συμβεί να τα κοροϊδέψει κάποιος, όπως τη μουτζούρα. Ή ακόμη αν έχουν βρεθεί στη θέση να κοροϊδέψουν εκείνα, όπως ο ήλιος και το σπίτι τη μουτζούρα της ιστορίας μας. Καταλήξαμε όλοι μαζί, με μια φωνή, πως αν δούμε να συμβαίνει κάτι τέτοιο γύρω μας θα παρέμβουμε, θα πούμε πως δεν είναι σωστό και έπειτα θα το πούμε σε κάποιον ενήλικα.
Και φυσικά, στο τέλος, ο καθένας ζωγράφισε τη δική του μοναδική μουτζούρα!!
