1922 Οι πρόσφυγες στην Πάτρα – Λευτέρης Χρ. Μαρινέλλης “…τη χρονιά εκείνη [1931] θεμελιώθηκε το ΙΖ’ στα χωράφια του Θεοφανόπουλου, από τον τότε υπουργό Παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου…όστις προ της αναxωρήσεώς του υπεσχέθη εις τον πρόεδρον της Παμπροσφυγικής Ενώσεως κ.Πιπέραν την ανέγερσιν εις τους προσφυγικούς συνοικισμούς και β’ προσφυγικού σχολείου,…[]. Οι εργασίες για την ανέγερση του ΙΕ’ ολοκληρώθηκαν λίγο πριν από τον πόλεμο του 40’. Αν ο «Δρόμος», στο γνωστό τραγούδι του Μάνου Λοΐζου, έχει «τη δική του ιστορία που κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά», τα σχολεία των Προσφυγικών της Πάτρας, γράψανε, κυριολεκτικά, με αίμα τη δική τους διαδρομή. Στη διάρκεια της Ιταλογερμανικής Κατοχής βομβαρδίστηκαν ενώ στις ταράτσες τους είχανε στηθεί μυδράλια που σκορπίσανε το θάνατο στο μπλόκο των Προσφυγικών το Δεκέμβριο του ’43.  Από τα θρανία των ίδιων σχολείων περάσανε πάρα πολλά παιδιά που αργότερα στελεχώσανε την Εθνική Αντίσταση και μερικά εκτελεστήκανε στην έπαυλη Λυμπεροπούλου…τον ίδιο εκείνο τραγικό Δεκέμβρη. Τα ίδια σχολεία χρησιμοποιήθηκαν από τους Μάυδες και άλλους παρακρατικούς μετά την απελευθέρωση, ως προσωρινές φυλακές των ανταρτών που συλλαμβάνονταν ή των διαφωνούντων προς την επικρατούσα τότε πολιτική κατάσταση. Τέλος και στο πραξικόπημα των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου του ’67 στηθήκανε οπλοπολυβόλα στις ταράτσες του 15 και του 17 και «φιλοξενήθηκαν» στις αίθουσές τους εκατοντάδες Πρόσφυγες και άλλοι πολίτες της Πάτρας, για αρκετές ημέρες μέχρις ότου πάρουνε το δρόμο της απόλυσης ή της εξορίας.”