Η 25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή.

Είναι θρησκευτική, γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και εθνική, γιατί η ημέρα αυτή σηματοδοτεί την έναρξη της ελληνικής επανάστασης ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία το 1821.

Οι ήρωες της επανάστασης!

Οι γενναίοι μας τσολιάδες
με τη φούντα, το σπαθί,
πολεμήσαν σα λιοντάρια,
για πατρίδα, για τιμή…..

Η Ελληνική μας σημαία…

Τα χρώματα γαλάζιο και λευκό συμβολίζουν, το γαλάζιο της Ελληνικής θάλασσας και το λευκό των αφρισμένων κυμάτων!

Οι οριζόντιες γραμμές είναι 9, όσες και οι συλλαβές του συνθήματος της Ελληνικής Επανάστασης, «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ `Η ΘΑΝΑΤΟΣ».

Φεγγαράκι μου λαμπρό
φέγγε μου να περπατώ……

Tα « Ελληνάκια » της Ευγενίας Φακίνου!

Λαική τέχνη στο Νηπιαγωγείο!

Μέσα από τα μάτια των παιδιών…

«Ρώτησα την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε…» Νίκος Καζαντζάκης

Πάντα πρώτη εγώ ανθίζω και την άνοιξη καλωσορίζω. Τι είμαι;
Η αμυγδαλιά

Είτε κοπελούδα, είτε μια παιδούλα,
μια φορά το χρόνο, ντύνομαι νυφούλα. Τι είμαι;
Η αμυγδαλιά…

Ο μύθος της Αμυγδαλιάς

Η Αμυγδαλιά και ο Παγωμένος Βοριάς….

Στο μάθημα των αγγλικών, με τον κύριο Σπύρο….Ανθισμένη Αμυγδαλιά με ποπ-κορν

«Ο Εγωιστής Γίγαντας» του Oscar Wilde στο σχολείο μας! Θεατρική παράσταση του Μικρού Βορρά!

Στον πανέμορφο κήπο του Γίγαντα, που ανθίζουν κάθε λογής λουλούδια, κάθε μέρα μαζεύονται τα παιδιά και παίζουν, καθώς δεν υπάρχει άλλος ελεύθερος χώρος. Όταν ο Γίγαντας επιστρέφει, θυμώνει και διώχνει τα παιδιά, χτίζοντας έναν πελώριο τοίχο.

Ερημιά και Χειμώνας θα επικρατήσει στον κήπο. Μέχρι που μια μέρα… η καρδιά του Γίγαντα θα πλημμυρίσει για πρώτη φορά από αγάπη και ο κήπος θα γεμίσει ξανά από χαρούμενα παιδιά!

Ευχαριστούμε πολύ την Εταιρεία θεάτρου…Μικρός Βορράς….Υπέροχο έργο με όμορφα μηνύματα!

Η 6^η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού!

ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ…….ΝΑΙ ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ

Ένα από τα παλαιότερα έθιμα είναι η Κυρά Σαρακοστή, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες μέχρι το Πάσχα.

Το ημερολόγιο αυτό, το έφτιαχναν με χαρτί. Ζωγράφιζαν μια γυναίκα με φαρδιά φούστα, μ’ έναν σταυρό στο κεφάλι, με σταυρωμένα χέρια λόγω προσευχής, χωρίς στόμα λόγω νηστείας, και με επτά πόδια- ένα για την κάθε εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής.

Ξεκινώντας από την Καθαρά Δευτέρα, κάθε Σάββατο που περνούσε, της έκοβαν και από ένα πόδι κι έτσι ήξεραν πόσες βδομάδες απέμεναν μέχρι το Πάσχα.

Εκτός από χαρτί, σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας έφτιαχναν την Κυρά Σαρακοστή από ζυμάρι, με αλεύρι, αλάτι και νερό!

Την κυρά Σαρακοστή
που’ ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν ένα τη βδομάδα
μέχρι να ρθει η Πασχαλιά!

Η γυναίκα του Μάρτη!

Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.

Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο!

Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!

Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει»