Πάντα πρώτη εγώ ανθίζω και την άνοιξη καλωσορίζω. Τι είμαι;
Η αμυγδαλιά

Είτε κοπελούδα, είτε μια παιδούλα,
μια φορά το χρόνο, ντύνομαι νυφούλα. Τι είμαι;
Η αμυγδαλιά

Πίνακες ζωγραφικής με θέμα την Αμυγδαλιά!

Η Αμυγδαλιά και ο Βοριάς

Η Αμυγδαλιά ήταν ένα νέο, όμορφο, ροδαλό κορίτσι, που κατοικούσε σε ένα μεγάλο πύργο. Η μητέρα της, την είχε μονάκριβη και την αγαπούσε τόσο πολύ και τον χειμώνα δεν την άφηνε να βγει έξω για να μην κρυώσει. Η Αμυγδαλιά καθόταν τις χειμωνιάτικες ημέρες μέσα στη ζεστασιά του δωματίου της και πίσω από το τζάμι του παραθύρου της, έβλεπε τη βροχή να πέφτει, τον άνεμο να λυσσομανάει, το χιόνι να στροβιλίζεται και να ντύνει κάτασπρη τη γη. Μια μέρα ο Βοριάς, ο ψυχρός από τους ανέμους που φυσάνε τη γη, πέρασε έξω από το παράθυρο της Αμυγδαλιάς, την είδε και την ερωτεύτηκε.

Πως όμως θα ερωτευόταν και αυτή το Βοριά. Τριγυρνούσε θλιμμένος έξω από το παράθυρό της, ώσπου μια νύχτα σκέφτηκε να μεταμορφωθεί σε έναν όμορφο πρίγκιπα και μια μέρα πήγε έξω από το παράθυρό της. Τον είδε η Αμυγδαλιά και τον ερωτεύτηκε. Ο Βοριάς της ζήτησε να παντρευτούν και εκείνη δέχτηκε την πρόταση του, αλλά του είπε να περιμένει έως το καλοκαίρι γιατί το χειμώνα δεν την αφήνει η μητέρα της να βγει έξω.

Μια μέρα που έλειπε η μητέρα της από τον πύργο, ντύθηκε στα λευκά και βγήκε έξω για να συναντήσει τον πρίγκιπα της. Βγήκε τρέχοντας και αγκάλιασε το Βοριά. Ο Βοριάς την έσφιξε στην αγκαλιά του, αλλά ήταν τόσο παγωμένος και η Αμυγδαλιά τόσο άμαθη στο κρύο που πάγωσε το σώμα της. Εκεί φύτρωσε ένα δέντρο που πήρε το όνομά της και από τότε κάθε χειμώνα ντύνεται νυφούλα και βιάζεται αν συναντήσει τον αγαπημένο της Βοριά !

Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε… (Ν. Καζαντζάκης)