Τα παιδιά δημιουργούν τη δική τους χειμωνιάτικη ιστορία εμπνευσμένα από το βιβλίο “Ο κλέφτης του Χιονιού”
Αναδύθηκαν λέξεις και συναισθήματα (χιόνι, χιονόμπαλα, παιδιά, σκύλος, χιονάνθρωπος, λιώνω, κοράκι, αγχώνομαι, αγαπώ, νιώθω ωραία) μετά την ανάγνωση του βιβλίου με τις οποίες δημιούργησαν την παρακάτω ιστορία.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν 4 παιδάκια και 1 σκυλάκι (Μάρκος) και παίζανε όλοι μαζί έξω στο χιόνι. Το 1 παιδάκι με το μωβ σκουφί έφυγε επειδή ήθελε να ξεκουραστεί στο σπίτι του (Ηλέκτρα), γιατί πεινούσε και διψούσε. (Άγγελος).
Έπειτα σκέφτηκαν να φτιάξουν 1 χιονάνθρωπο. Έφτιαξαν 3 χιονόμπαλες (Απόστολος), τις έβαλαν τη μία πάνω στην άλλη, ξεκινώντας από τη μεγαλύτερη μέχρι τη μικρότερη (Γαρυφαλλια). Έβαλαν για καπέλο έναν κουβά (Ερμιόνη), του έβαλαν σκούπα για να μην πέσει κάτω ο χιονάνθρωπος (Παναγιώτης Τσ), του έβαλαν πέτρες για κουμπιά και καρότο για μύτη (Παναγιώτης. Λυμπ).
Αργότερα ήρθε ένα πουλάκι, ένα κοράκι (Θανάσης), που κοιτούσε τα παιδιά, που έκαναν το χιονάνθρωπο, αλλά μπορεί να λιγουρευόταν και το καρότο (Απόστολος). Τελικά ο χιονάνθρωπος έλιωσε από τη βροχή, οι σταγόνες τον έλιωσαν (Άγγελος), γιατί έπεφταν με πολύ ορμή.(Μάρκος). Τα παιδιά αγχωθήκαν, ίσως και να στεναχωρήθηκαν ή και να ξαφνιάστηκαν και σκέφτηκαν “Τι συμφορά” (Γαρυφαλλιά).
Στο τέλος το κοράκι πέταξε και άρπαξε το καρότο και τα παιδιά το κυνήγησαν για να το πιάσουν αλλά το κοράκι πήγε ψηλά σε ένα δέντρο έφαγε το καρότο και πήγε στη φωλιά του (Μάρκος). Τα παιδιά γύρισαν στο σπίτι τους για να ζεσταθούν, για να φάνε και να ξεκουραστούν.