Ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, τα “ανθρώπινα δικαιώματα” ήρθε η ώρα να γνωρίσουν και να ανακαλύψουν τα παιδιά μας!!

Στο πλαίσιο του εργαστήριου αυτού και με αφορμή την παγκόσμια ημέρα των ατόμων με αναπηρία, αναφερθήκαμε σε αυτούς τους ανθρώπους (ποια δικαιώματα έχουν; ποιες ειναι οι δυσκολίες τους; κ.ο.κ). Αυτό φυσικά έγινε μέσα από την ιστορία μιας φίλης μας, της Αργυρώς!!

Ακόμη, δημιουργήσαν όμορφες κατασκευές, θέλοντας να δώσουν ένα μήνυμα…

Όμως τις επόμενες ημέρες…μία βαλίτσα και ένα σημείωμα εμφανίστηκε ξαφνικά στην τάξη μας!! Μα σε ποιον ανήκει; Ποιος την ξέχασε εδώ; Τι να έχει μέσα άραγε; Αφού προβληματιστήκαμε σχετικά με αυτά, ανακαλύψαμε ότι υπήρχε ένα σημείωμα από έναν περίεργο ταξιδιώτη. Αφού το διαβάσαμε, γνωρίσαμε την ιστορία του!! Ο παράξενος αυτός ταξιδιώτης έγραφε ότι έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, έχει δει όμορφες εικόνες, όμως… είδε και εικόνες που.. του πόνεσαν την καρδιά!! “Αυτές τις εικόνες θέλω να μοιραστώ μαζί σας, μήπως και με βοηθήσετε να νιώσω καλύτερα”, έγραφε ο ταξιδιώτης! Μέσα στη βαλίτσα λοιπόν κρύβοταν πολλές εικόνες από παιδιά και ανθρώπους που δεν “είχαν δικαιώματα” (φαγητό, ρούχα κ.ο.κ).

Μέσα από τον παράξενο ταξιδιώτη, τα παιδιά γνώρισαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, έπαιξαν με αυτά, ένωσαν τα χέρια και ταργούδησαν “αν όλα τα παιδιά της Γης”!! Όλοι έχουμε δικαίωματα, όλοι είμαστε ΙΣΟΙ!!

Με αφορμή αυτό δημιούργησαν τη Γη σε σχήμα καρδιάς από πλαστελίνη και γύρω γύρω ζωγράφισαν πολλά και διαφορετικά παιδιά!!

Μία όμορφη δραστηριότητα ήταν τα μπαλόνια των ανθρώπινων δικαιωμάτων!! Τα παιδιά έγραψαν πάνω στα μπαλόνια τα δικαιώματα και έπειτα βγήκαν και τα πέταξαν ψηλά!!!!!!!!

Και σε αυτό το σημείο, τα παιδιά άκουσαν ένα υπέροχο τραγούδι!! Ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ και αμέσως το έμαθαν!! Ένα όμορφο τραγούδι, που μας μαθαίνει να μην τα παρατάμε ΠΟΤΕ!!

Επίσης, τα παιδιά δημιούργησαν  το παζλ των δικαιωμάτων, καταγράφοντας τα!!

Ακόμη, όλοι μαζί δημιουργήσαμε το αερόστατο των δικαιωμάτων και πετάξαμε ψηλά!!

Όμως… με τα παιδιά αγαπήσαμε μία ακόμη ιστορία “το κουτί του Σιλάν”. Το διαβάσαμε, το επεξεργαστήκαμε, ενώ προσπάθησαν να μπουν στη θέση του ήρωα. Ο Σιλάν, ένας πρόσφυγας, ήρθε στη χώρα μας επειδή στη δικιά του υπήρχε πόλεμος. Πάντα είχε μαζί του όμως ένα κουτί. Δεν το αποχωριζόταν ποτέ. Τι να είχε μέσα εκεί;; Είχε ζωγραφιές, είχε τα χαμόγελα των φίλων του! Έτσι και στην τάξη μας βρέθηκε ένα κουτί!!! Από μέσα πέταξαν τα χαμογελά μας!! Παίξαμε με αυτά, προσπαθήσαμε να τα αναγνωρίσουμε, τα φόρεσαν άλλοι, είπαμε με τι μοιάζουν κ.ο.κ. Αφού παίξαμε, συζητήσαμε πόσο σημαντικό είναι το χαμόγελο μας και ότι δεν πρέπει να το ξεχνάμε ΠΟΤΕ….

Όμως, μετά από όλα αυτά, όλους τους ανθιρώπους που γνωρίσαμε και όλες τις ιστορίες, αποφασίσαμε με τα παιδιά ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε έτσι τα πράγματα. Πρέπει να κάνουμε κάτι. Να έχουν όλοι χαμόγελα! Είπαμε πολλές ιδέες!! Τελικά αποφασίσαμε να μαζέψουμε τρόφιμα στο σχολείο μας και να τα δωρίσουμε στο “Χαμόγελο του παιδιού”. Τα παιδιά έμαθαν γι αυτόν τον οργανισμό, έκαναν ζωγραφιές για αυτά τα παιδιά και χάρηκαν πολύ με τον έπαινο που κερδίσαμε, αλλά φυσικά επειδή χαρίσαμε χαμόγελα σε πολλά παιδιά!!!