Αλληλεγγύη σε μια κοινωνία της διαφθοράς!
Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία κλονίζεται από μια κρίση τόσο οικονομική όσο και ηθική.Αξίες που υπήρξαν αναλλοίωτες στην διάρκεια των χρόνων χάθηκαν μπροστά στην θεοποίηση του χρήματος.Κάθε τι που ακούει στο χρήμα έχει υψηλότερη θέση από κάθε άλλη κοινωνική αρχή που υπήρχε στο παρελθόν.Φυσικά, αυτή την τακτική δεν την ακολουθούν όλοι και χαρακτηριστικό παράδειγμα […]
Η Ροκ μουσική τώρα
Το σημερινό αφιέρωμα αφορά τη rock μουσική και γενικότερα όλα τα παρακλάδια της . Ο λόγος που διάλεξα την ροκ μουσική είναι το γεγονός ότι βρισκόταν υπό μερική αδράνεια έχοντας χάσει τον παλιότερο ενδιαφέρον της. Ωστόσο επανήλθε στο προσκήνιο την τελευταία δεκαετία κάνοντας την παρουσία της με δεκάδες νέα συγκροτήματα που στης μέρες μας αποτελούν το μέλλον της ροκ μουσικής και ελπίζουμε να εμφανιστούν κι αλλά. Η ροκ μουσική εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 .
Ο όρος ροκ στη μουσική, χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα είδη που προέκυψαν από την εξέλιξη του είδους του rock and roll. Η μουσική ροκ στο σύνολό της, αποτελεί ένα είδος δημοφιλούς μουσικής που χαρακτηρίζεται συνήθως από έντονο ρυθμό και από ευδιάκριτη, χαρακτηριστική μελωδία φωνητικών η οποία συνοδεύεται συνήθως από ηλεκτρικές, ηλεκτρικό μπάσο και ντραμς. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται και πληκτροφόρα όργανα, όπως πιάνο ή συνθεσάιζερ. Αυτός ο έντονος ρυθμός μουσικής όταν εμφανίστηκε ονομαζόταν ροκ εντ ρολ και ήταν ένα από τα είδη χορευτικής μουσικής των αφροαμερικανών. Μαύροι καλλιτέχνες όπως ο Little Richard, ο Chuck Berry και ο Fats Domino ερμήνευαν επιτυχίες του ροκ εντ ρολ, αλλά απευθύνονταν σε αφροαμερικάνικο κοινό. Αυτοί οι καλλιτέχνες του ροκ εντ ρολ, δέχτηκαν ρατσιστικές κριτικές σε μια εποχή που οι περισσότεροι χώροι διασκέδασης ήταν διαχωρισμένοι για λευκούς και μαύρους.
Η μαζική επιτυχία του ροκ εντ ρολ ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν λευκοί καλλιτέχνες διασκεύαζαν το υλικό των αφροαμερικάνων ή ακολούθησαν το στυλ τους, στο μουσικό είδος που έγινε γνωστό ως ροκαμπίλι,rockabilly .Οι μουσικοί που έφεραν την επανάσταση σε αυτή τη μουσική είναι ο Elvis Prisley και o Johnny Cash.H μουσική ροκ επηρεάστηκε και επηρεάζεται ακόμη και σήμερα από τα άλλα είδη μουσικής που είναι δημοφιλή ανά περίοδο.
- Rockabilly είναι είδος μουσικής που ουσιαστικά ήταν η έκφραση των λευκών μέσω των προαναφερθέντων ειδών αφροαμερικανικής προέλευσης. Συνεισφορά στον ήχο που πρωτοχαρακτηρίστηκε ροκ .Εμφανίστηκε στις αρχές του 1950.Κυριος αντιπροσωπευτης του ήταν ο Elvis Prisley.
- Folk rock εμφανίστηκε το 1960 και είναι η παραδοσιακή μουσική των λευκών κοινοτήτων των ΗΠΑ, η λεγόμενη folk, επηρέασε τη ροκ της περιόδου με αποτέλεσμα τη δημιουργία του folk/rock.Κύριος αντιπροσωπευτης του ήταν ο Woody Guthrie.
- Ψυχεδελικό rock.Η ψυχεδέλεια εμφανίστηκε το 1964. Περιλάμβανε στοιχεία folk αλλά και jug band , η μουσική δημιουργία τροφοδοτούνταν από τη χρήση LSD .Κύριοι αναντιπροσώπευτες της ήταν οι Eric Clapton,Jimmy Hendrix και οι Pink Floyd .
- Brit pop. Εμφανίστηκε το 1990 και ήταν κυρίως ως μια αντίδραση σε άλλα ανερχόμενα κινήματα μουσικής του τέλους της δεκαετίας του 1980, οι Blur, Oasis . οι Travis, οι Stereophonic και οι Coldplay ήταν τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα .
Ήταν από τα πρώτα είδη ροκ που εμφανίστηκαν και ακολούθησαν και άλλα .Δυστυχώς στην περιοχή μας δεν υπάρχει κανένα μουσικό κατάστημα όπου μπορεί κάνεις να ακούσει ροκ μουσική .Ωστόσο μπορεί κανείς να προμηθευτεί εύκολα ροκ μουσική είτε κατεβάζοντας ένα άλμπουμ από το διαδίκτυο είτε αγοράζοντας από ένα μαγαζί που πουλάει cd με ροκ μουσική .
ΠΗΓΕΣ
- ↑ http://www.livinblues.com/rockroll2.asp
- ↑ All Music Guide – Frampton Comes Alive! Overview
- ↑ All Music Guide – Terrapin Station. Overview
- 4↑ Christgau, Robert, “Please Kill Me: The Uncensored Oral History of Punk, by Legs McNeil and Gillian McCain” (κριτική βιβλίου)
τραγούδια που αξίζει να ακούσετε στο youtube :
Nirvana -smells like teen spirit
Guns and Roses -sweet child of mine
Pink Floyd – comfortably numb
Guns and Roses- Knocking on heavens door
Scorpions-Hurricane
Foo Fighters –Walk
Kansas-Dust in the wind
Under the Bridge – Red Hot Chili Peppers
Sunday Bloody Sunday – U2
Personal Jesus – Depeche Mode
Fake Plastic Trees – Radiohead
Alison – Elvis Costello
Lovesong –The Cure
I Will Follow – U2
About A Girl – Nirvana
Idioteque – Radiohead
gadgetmania
Ο προστάτης της Ζακυνθου
Έφτασε η γιορτή του Αγίου όπως λέμε στη Ζάκυνθο, κι όταν λέμε Άγιο ενοούμε τον Άγιο Διονύσιο. Ο δικός μας Άγιος γιορτάζει δύο φορές, μια το χειμώνα (17 Δεκεμβρίου) και μια το καλοκαίρι (24 Αυγούστου).
Να λοιπόν πως γιορτάζουμε εμείς οι ζακυνθινοί τον Άγιό μας τον χειμώνα.
Την παραμονή του Αγίου Διονυσίου (16 Δεκεμβρίου), στις 11:05 π.μ. οι ιεριείς βγάζουν τον Άγιο από τη Λάρνακα και με κλειστές τις πόρτες του ιερού τον κάνουν τρεις φορές περιφορά μέσα στο ναό. Εκείνη την ώρα σε όλο το νησί ακούγονται ντουφέκιες προς τιμή του Αγίου.
Ανήμερα (17 Δεκεμβρίου) της γιορτής του, στις 10:50 π.μ., τον βγάζουν από την θύρα κι ακολουθεί η λειτουργία. Την επόμενη μέρα ξανά τις 11:05 π.μ ακούγονται ντουφεκιές και ακολουθεί λειτουργία κατα την οποία τοποθετούν τον Άγιο ξανά στη Λαρνάκα.
Το επάγγελμα του δημοσιογράφου
Το Επάγγελμα Του δημοσιογράφου
Εκπαίδευση: Οι σπουδές δημοσιογραφίας παρέχονται στα αντίστοιχα Τμήματα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης των Πανεπιστημίων και των Τ.Ε.Ι., ή ακόμη των δημοσίων ή ιδιωτικών Ι.Ε.Κ. Επίσης, ο δημοσιογράφος μπορεί να έχει τελειώσει κάποια απ’ τις σχολές δημοσιογραφίας των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών ή των κέντρων ελεύθερων σπουδών.
Με αφορμή το μάθημα του project που ενσωματώθηκε τα τελευταία δύο χρόνια στα γενικά λύκεια, αναλάβαμε να παρακολουθήσουμε το επάγγελμα του δημοσιογράφου από μία πιο στενή οπτική γωνία. Έτσι, πήραμε συνέντευξη απο το δημοσιογράφο-παρουσιαστή Άγγελο Πυριόχο, ο οποίος μας κατατόπισε καλύτερα ώστε να καταλάβουμε τη σημασία του συγκεκριμένου επαγγέλματος.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Πώς αποφασίσατε να ακολουθήσετε αυτό το επάγγελμα; Ήταν όνειρο ζωής ή ήταν κάτι που προέκυψε στην πορεία;
Όχι, όχι! Δεν το ήθελα από μικρός. Έτυχε!
Με τι ρεπορτάζ ασχοληθήκατε;
Δεν έκανα ποτέ ρεπορτάζ. Έκανα θέατρο, δημοσίευα άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά και τέλος έκανα εκπομπές στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση.
Περάσατε από πολλές δυσκολίες για να καταφέρετε να φτάσετε σε ένα υψηλό επίπεδο;
Εύκολο δεν είναι τίποτα. Σε αυτές τις δουλειές δίνεις ΚΑΘΕ μέρα εξετάσεις. Όταν κάνεις κάτι μπορεί να πετύχεις, μπορεί και όχι. Είναι καθημερινός αγώνας.
Τι προϋποθέσεις χρειάζονται για να γίνει πετυχημένος ένας δημοσιογράφος;
Το να είσαι πετυχημένος, είναι επιθυμία όλων. Το να γίνεις όμως, χρειάζεται τύχη. Εγώ προσωπικά πιστεύω στην τύχη, καθώς είναι πολλοί που δεν άξιζαν κι όμως είναι πετυχημένοι. Επίσης, είναι θέμα σωστού timing.
Με τα σημερινά δεδομένα, θα προτείνατε το επάγγελμα του δημοσιογράφου στους νέους;
ΟΧΙ! Οι δημοσιογράφοι ήταν οι πρώτοι που έμειναν απλήρωτοι. Κάποιοι δημοσιογράφοι έκαναν εφημερίδες, περιοδικά, ακόμα και blogs… ΔΩΡΕΑΝ. Στις μέρες μας, ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ!
Αν γυρίζατε το χρόνο πίσω, θα αλλάζατε επαγγελματική πορεία;
Όχι, διότι οτιδήποτε έχω κάνει μέχρι σήμερα, ήταν τυχαία. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, μπορεί να γινόμουν μπογιατζής. Δεν ξέρω τι μπορεί να γινόταν αν γύριζε ο χρόνος πίσω και το μυαλό μου γύριζε πάλι στην τότε ηλικία.
Ο μισθός που παίρνει ένας δημοσιογράφος είναι ικανοποιητικός;
Πριν την κρίση, ήταν καλά. Γενικά όμως, άλλα λεφτά έχει η τηλεόραση, άλλα το ραδιόφωνο κι άλλα ο Τύπος. Πλέον, δε φτάνουν…τώρα είμαστε όλοι απλήρωτοι.
Πώς νιώσατε όταν βγήκατε πρώτη φορά στην τηλεόραση;
Δεν κατάλαβα τίποτα. Δεν ήταν ζωντανή εκπομπή κι έτσι είχαμε το χρόνο να διορθώσουμε τα λάθη μας.
Εργάζεστε το επάγγελμα του δημοσιογράφου τώρα;
Ναι! Γράφω σε ένα περιοδικό και σε μια εφημερίδα της Αθήνας. Το περιοδικό που γράφω, λέγεται: «TV box» και γράφω κάθε Πέμπτη για ένα διαφορετικό διάσημο. Και η εφημερίδα που γράφω, λέγεται: «Ο Αδέσμευτος» και γράφω συνήθως πολιτικά άρθρα.
Κρίνετε τον εαυτό σας;
Ναι! Κρίνω τον εαυτό μου και τις περισσότερες φορές… ΑΡΝΗΤΙΚΑ!
Πώς νιώθετε όταν κυκλοφορείτε και σας ξέρουν όλοι;
Στην αρχή ένιωθα αμήχανος και ντρεπόμουν. Σκεφτόμουν, μήπως είχα κάτι και με κοιτάνε όλοι. Στον τόπο μου όμως, δεν νιώθω έτσι, διότι με ξέρουν όλοι από παιδί.
Πιστεύετε ότι υπάρχει ένα επάγγελμα που μπορεί να βοηθήσει τους νέους;
Η Ελλάδα θα μπορούσε εκτός από τον τουρισμό να αξιοποιήσει και τον αγροτουρισμό. Εγώ πιστεύω πως το μόνο που μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους, και ειδικότερα τους νέους σήμερα, είναι οι καλλιέργειες. Μόνο με αυτό μπορείς να πετύχεις, αρκεί να τις χειριστείς σωστά.
Ποια είναι η γνώμη σας για τους νέους που αφήνουν την Ελλάδα για να πάνε να σπουδάσουν στο εξωτερικό; Θα το προτείνατε στο παιδί σας;
Είναι γεγονός που το έχει δημιουργήσει το Κράτος. Το ίδιο γινόταν και τη δεκαετία του 60, δε συμβαίνει μόνο τώρα. Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα στη χώρα μας, ναι φυσικά θα το πρότεινα στο παιδί μου.
Ωραία! Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνεργασίας σας!
Ημερομηνία: 22/11/2012
Χώρος Συνέντευξης: Πατρικό σπίτι δημοσιογράφου.
Επιμέλεια Συνέντευξης:
Το τανγκό των Χριστουγέννων
H ταινία αυτή περιγράφει μια διαφορετική ιστορία αγάπης σε ένα παγωμένο στρατόπεδο κάπου στον Έβρο, την εποχή της δικτατορίας. Οι πρωταγωνιστές αντιπροσωπεύουν τη ζωή και τις ανέλπιδες προσδοκίες πολλών ανθρώπων, στη συγκεκριμένη περίπτωση η κάθαρση έρχεται με ένα ρομαντικό τανγκό διάρκειας λίγων λεπτών στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή του στρατοπέδου. Το τέλος της ταινίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γλυκόπικρο καθώς κάποιοι στόχοι εκπληρώνονται ενώ άλλοι όχι. Είναι μια ιδιαίτερη ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου που την προτείνω σε όλους, μικρούς και μεγάλους.
Μια καλή ευκαιρία να δείτε αυτή την ταινία είναι κατά τη διάρκεια των γιορτών επειδή η ταινία διαδραματίζεται τέτοιες ημέρες επομένως θα είναι πιο εύκολο να καταλάβετε και να γίνεται μέρος της πλοκής. Ακόμη, είναι μια πολύ καλή επιλογή για τις μέρες των Χριστουγέννων γιατί στην ταινία κυριαρχεί η ελπίδα και η προσδοκία ότι θα επιτευχθεί ο στόχος του καθενός από τους πρωταγωνιστές. Ένα συναίσθημα που κυριαρχεί στη ζωή μας αυτές τις μέρες, δηλαδή η ελπίδα και η επιθυμία να πετύχουμε τους στόχους μας.
Σκηνοθεσία: Νίκος Κουτελιδάκης
σενάριο: Γιάννης Ξανθούλης
ηθοποιοί:Γιάννης Στάνκογλου,Βίκυ Παπαδοπούλου,Γιάννης Μπέζος και Αντίνοος Αλμπάνης.
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, η ταινία φιλοδοξεί να αφηγηθεί την ιστορία ενός ανέλπιδου έρωτα και μιας παράδοξης αντρικής φιλίας, μέσα από την επαρχιακή στρατιωτική ζωή.
Ο Στέφανος Καραμανίδης είναι ένας τραχύς υπολοχαγός σε στρατόπεδο του Έβρου κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Μόνη του επιθυμία να ζητήσει σε χορό τον κρυφό του έρωτα, την Ζωή, σύζυγο του Συνταγματάρχη του. Δεν ξέρει, όμως, να χορεύει και γι’ αυτό θα ζητήσει κρυφά την βοήθεια ενός φαντάρου, η γνωριμία του με τον οποίο θα είναι σύντομη αλλά καταλυτική.
Μια τρυφερή νοσταλγική ταινία που υμνεί τον έρωτα σε οποιαδήποτε μορφή του και μας θυμίζει ότι ο τολμών νικά ακόμη και σε τόσο δύσκολες εποχές. Αποτελεί επίσης, έναν ύμνο στη σημασία που οι μικρές στιγμές και τα φαινομενικά μικρά ή τυχαία γεγονότα έχουν στη ζωή των ανθρώπων. Λυρική, ποιητική και βαθιά ανθρώπινη ταυτόχρονα, καταφέρνει να μαγέψει και να κερδίσει τον θεατή ακριβώς εξαιτίας της απλότητας των χαρακτηριστικών της. Η πολύ καλή σκηνοθεσία και η μουσική αλλά κυρίως εξαιρετική ηθοποιία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ταινίας αυτής, καθώς όλοι οι ηθοποιοί συνεργάζονται άψογα για να δημιουργήσουν ένα μαγευτικό αποτέλεσμα. Περισσότερα για την ταινία…
Επιμέλεια άρθρου: Αγγελική Κακολύρη
Το αηδόνι του αυτοκράτορα!
«Στο ωραιότερο παλάτι του κόσμου,κάπου στην Κίνα, ζει ένας μελαγχολικός αυτοκράτορας.
Το παλάτι του, είναι φτιαγμένο από πορσελάνη,μα,παρ’ όλη την ομορφιά του παλατιού, ο αυτοκράτορας μας,συνεχίζει να ζει μέσα στην μελαγχολία.
Κάποιο βράδυ,ένα αηδόνι μαγεμένο από την ομορφιά του παλατιού,άρχισε να τραγουδάει στον κήπο του.
Αυτό γινόταν κάθε βράδυ..το εξαίσιο κελάηδημά του, έφερνε δάκρυα στα μάτια σε όποιον το άκουγε.
Τραγουδούσε για την αγάπη, την ειρήνη, τις ομορφιές της φύσης και της μάνας γης.»
Αυτή είναι η πρώτη παράγραφος του παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν με τίτλο “Το αηδόνι του αυτοκράτορα” το οποίο μετέφερε στο θεατρικό σανίδι η θεατρική σκηνή Ζακύνθου. Με αφορμή λοιπόν αυτό το έργο βρεθήκαμε με τους συντελεστές της παράστασης και τους ζητήσαμε να μας μιλήσουν τόσο για το θεατρικό τους όσο και γενικότερα για τη δουλειά και τη ζωή τους!
Να αναφέρουμε εδώ πως τη συνέντευξη μας έδωσαν η σκηνοθέτης του έργου Αργυρώ Κωνσταντινάκου, ο “αυτοκράτορας” Γιώργος Καραγεωργίου και το νεαρό “αηδόνι” Γωγώ Φωτομάρα.
– Ποια είναι η Θεατρική σκηνή Ζακύνθου;
Η “σκηνή” μας είναι μία μη κερδοσκοπική εταιρία που ιδρύθηκε εδώ και είκοσι χρόνια από φίλους του θεάτρου. Σημερινός πρόεδρος είναι ο Κ.κ. Ζότος. Τα τελευταία τρία χρόνια έχει δημιουργηθεί και ένα ουσιαστικά παιδικό τμήμα που περιορίζεται σε παραστάσεις-παραμύθια παρά σε πιο “δύσκολα” έργα.
– Γιατί επιλέξατε αυτό το έργο;
Ήταν ένα καλογραμμένο έργο του Άντερσεν, μας δηλώνει η σκηνοθέτης. Σίγουρα ξέραμε από την αρχή πως είναι μία καθαρά παιδική παράσταση αλλά πιστεύουμε πως κρύβει μηνύματα διαχρονικά. Καταλαβαίνει ο θεατής μέσα από τη σχέση του αηδονιού με τον αυτοκράτορα την πραγματική δύναμη της αγάπης και της φιλίας, η έλλειψη των οποίων φτάνει τον άρχοντα κοντά στο θάνατο. Ακόμα, το αηδόνι είναι η προσωποποίηση του καλού που κρύβεται στους ανθρώπους.
– Η παράσταση είναι πολύ επίκαιρη. Έχει νέα μέτρα και φόρους. Αυτό υπήρχε ή διαμορφώσατε το κείμενό σας σύμφωνα με το σημερινό κοινωνικό γίγνεσθαι;
Όχι, αυτό προϋπήρχε στο κείμενο του Άντερσεν. Φαίνεται πως η καταπίεση τον λαόν από τους ισχυρούς είναι κάτι διαχρονικό. Υπάρχει, θα υπάρχει και υπήρχε από πάντα.
– Γενικά, οι παραστάσεις σας έχουν απήχηση στο λαό της Ζακύνθου;
Ευτυχώς βρίσκουμε ανταπόκριση. Τη συγκεκριμένη μάλιστα παράσταση έχουν κλείσει να την παρακολουθήσουν όλα σχεδόν τα δημοτικά σχολεία της Ζακύνθου καθώς όπως είπαμε είναι κατά βάση ένα παιδικό έργο. Παράλληλα, όμως διοργανώσαμε και αυτές τις τρεις απογευματινές παραστάσεις (7-9/12/12) για τους ενήλικες και γενικά για όποιον ήθελε να την παρακολουθήσει εκτός των σχολείων.
– Παίρνετε επιχορηγήσεις από κάποιο κρατικό φορέα;
ΌΧΙ. Μάλιστα, πολλές φορές, βάζουμε και από την τσέπη μας.
– Έχετε σκεφτεί να βγάλετε το έργο σας εκτός Ζακύνθου;
Δεν το έχουμε σκεφτεί καθόλου γιατί απλά είναι πρακτικά και οικονομικά αδύνατον. Πρακτικά μεν, γιατί οι περισσότεροι από εμάς έχουμε και άλλες δουλειές και το θέατρο το κάνουμε σαν χόμπι (Ακόμα και τις συναντήσεις μας τις κανονίζαμε αργά το βράδυ, και έχουμε πραγματικά αξέχαστες αναμνήσεις από τα ξενύχτια που ρίχναμε για τις πρόβες.). Οικονομικά δε, γιατί τα περιθώρια έχουν στενέψει αρκετά ήδη ανεβάζοντας την παράσταση στο νησί μας. Πόσο μάλλον να αντέξουμε το βάρος ενός ταξιδιού καινούργιας διαφήμισης και εύρεσης χώρου.
– Τι άλλες παραστάσεις έχετε ανεβάσει;
Ο “αυτοκράτορας” μας αποκάλυψε πως ήταν η πρώτη του παράσταση ενώ το “αηδόνι” είχε συμμετάσχει σε μια ακόμα σχολική παράσταση. Η σκηνοθέτης όμως έχει ασχοληθεί με τρεις ακόμα παραστάσεις με την παιδική σκηνή (όπως και τώρα). Η πρώτη ήταν το “Περπατώ εις το δάσος” ενώ ακολούθησαν τα “Τρυφεράκανθος” και “Ματίας ο πρώτος”.
– Τέλος, ρωτήσαμε τους ηθοποιούς πως τους φάνηκαν οι ρόλοι τους και τι τους τράβηξε σε αυτούς.
Το “αηδόνι” μας είπε πως ήταν δύσκολα αλλά πως το ευχαριστήθηκε γιατί είχε χορούς και τραγούδια. Ο “αυτοκράτορας” από την άλλη, που θυμίζουμε πως ήταν η πρώτη του παράσταση, συμφώνησε πως ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα αλλά πως θα μπορούσε κάποιος να αντισταθεί σε έναν αριστοκρατικό ρόλο; Πρόσθεσε ακόμα πως τον τράβηξαν οι συνεχείς μεταπτώσεις στα συναισθήματα του ήρωα που κλήθηκε να παραστήσει.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΆ ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΈΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΉΣ:
Σκηνοθεσία:
Αργυρώ Κωνσταντινάκου
Παίζουν:
Γιώργος Καραγεώγος….. Αυτοκράτορας
Βαγγέλης Δέλλιος………. Αυλάρχης-Τσανγκ
Τάκης Καποδίστριας…… Μουσικός-Τσιν
Μαρία Βελιανίτη………… Σύζυγος Αυλάρχη-Μένγκ
Γωγώ Φωτομάρα………… Αηδόνι
Νίκη Κεφαλληνού……….. Λε-ού
Γιάννα Θεοδόση………….. Γιουάν
Ανδριανή Μαρούλη
Κοστούμια:
Γιάννα Θεοδόση
Φωτισμός:
Άκης Ζώντος
Ήχος:
Διονύσης Καρυδάκης
Μακέτα σκηνικών:
Άντα Κορφιάτη
Αλέξανδρος Κλάδης (Alie)
Σταυρούλα Μαλούχου
Σταυρίνα Παλαιοθοδώρου
Χριστουγεννιάτικα έθιμα στην Ελλάδα ανα τόπους.
Τα χριστουγεννιάτικα έθιμα διαφέρουν απο τόπο σε τόπο στην Έλλαδα.Στα Γιάννενα μαζέυουν ξερά δαφνόφυλλα και πουρναρόφυλλα και τα πετούν στο τζάκι,όταν τα φύλλα αρχίζουν και τρίζουν κάνουν μια ευχή,εύχονται «Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!» Αυτή είναι η καλύτερη ευχή για κάθε νοικοκύρη. Στην Θεσσαλία Οι κοπέλες τα χαράματα των Χριστουγέννων πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση “για να κλέψουν το άκραντο νερό” . Μετά αλείφουν τις βρύσες του χωριού με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι.Στην Μακεδονία την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μια ομάδα ατόμων μεταμφιέζονται σε καμήλες και φωνάζουν συνθήματα με σκοπό να παραπλανήσουν τους στρατιώτες του Ηρώδη που ψάχνουν να βρουν το νεογέννητο Ιησού.
Στην πόλη της Χίου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς υπάρχει ένα έθιμο, τα αγιοβασιλιάτικα καραβάκια. Σύμφωνα με αυτό, οι ενορίες κατασκευάζουν πλοία, σε σμύκρινση. Αυτά συναγωνίζονται μεταξύ τους ως προς την ποιότητα κατασκευής και ως προς την ομοιότητα με τα πραγματικά πλοία, ενώ οι ομάδες, το πλήρωμα, του κάθε πλοίου τραγουδούν κάλαντα.Μέσα απο όλα αυτά τα έθιμα,καταλαβένουμε πόσο δημιουργικοί και παραδοσιακοί είναι οι Έλληνες.Ίσως και για αυτό η Ελλάδα ποτε δεν πεθαίνει!
Πηγή:http://ellinonpaligenesia.blogspot.gr/2011/12/blog-post_5109.html
Πέτρος Σταμίρης Β3
Μια βόλτα……θάνατος
Με αφορμή την τρίτη επέτειο από τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου έγιναν οι καθιερωμένες διαδηλώσεις από τους μαθητές.Πιο συγκεκριμένα, ήταν 6 Δεκεμβρίου 2008 στα Εξάρχεια, όταν μια βόλτα μιας παρέας ανήλικων παιδιών εξελήχθηκε σε τραγωδία.Ένα παιδί 16 χρονών έχασε την ζωή του από το πυροβολισμό ενός ασυνείδητου αστυνομικού.Η αφορμή για να πυροβολήσει ο αστυνομικός στον αέρα και στην συνέχεια να εξοστρακιστεί η σφαίρα και να τραυματίσει θανάσιμα τον ανήλικο, δεν έχει εξακριβωθεί.Οι φίλοι του έγιναν θεατές μιας στυγερής δολοφονίας.Τις επόμενες μέρες ακολούθησαν διαδηλώσεις για την αδικοχαμένη ψυχή.Οι αστυνομικοί πλήρωσαν ακριβά την άμελλη πράξη στην οποία προέβη ο ειδικός φρουρός.Πλήθος κόσμου βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει τα παράπονα του προς την πολιτεία μέσα από αυτές τις διαδηλώσεις.Φυσικά, οι διαμαρτυρίες αυτές δεν ήταν πάντοτε ειρηνικές.Κάποιοι άνθρωποι, οι λεγόμενοι από την πολιτεία “γνωστοί-άγνωστοι”, άρπαξαν την ευκαιρία για να καταστρέψουν την περιουσία των ιδιωτών.Το κόστος των ζημιών που άφησαν πίσω τους οι διαδηλώσεις ήταν ανυπολόγιστο.Ύστερα από έξι μήνες, ο κατηγορούμενος βρέθηκε ενώπιον του δικαστηρίου.Η απόφαση αυτού ήταν Ισόβια κάθειρξη και φυλάκιση 15 μηνών για πράξεις οπλοχρησίας.Οι συγγενείς του παιδιού ήταν απαρηγόρητοι όποια και αν ήταν η απόφαση του δικαστηρίου.Κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου οι μαθητές οργανώνουν πορείες για την μνήμη του Αλέξη.Ίσως αυτή να είναι ευκαιρία των μαθητών να εκφράσουν την δυσαρέσκεια τους για την πολιτική κατάσταση της χώρας.Δεν τους δίνεται η δυνατότητα να την εκφράσουν διαφορετικά.Συνοψίζοντας, υπάρχει ακόμα ένα ερώτημα που βασανίζει την σκέψη πολλών ανθρώπων.Άραγε ποιο ήταν το κίνητρο που οδήγησε τον ειδικό φρουρό σε αυτή την αποτρόπαια πράξη;
Αλεξάνδρα
Skyfall: H νέα ταινία του πράκτορα 007

Την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου έκανε πρεμιέρα και στο νησί μας η 23η ταινία του πράκτορα της ΜΙ6. Και το όνομα αυτής… SKYFALL. Είναι αλήθεια ότι οι δύο προηγούμενες ταινίες του James
Bond (Casino Royale και Quandom of Solace) είχαν απογοητεύσει τούς θεατές και οι προσδοκίες για τη νέα ταινία ήταν μεγάλες. Αφού λοιπόν ξεπερά
αν στις πρώτες ταινίες του πράκτορα κάπου στην δεκαετία του 60′. στηκαν οι δυσκολίες της εταιρείας παραγωγής και το λιοντάρι της MGM μπορούσε να ξαναβρυχήσει περήφανο στις σκοτεινές αίθουσες, η ταινία ολοκληρώθηκε. Εμείς πήγαμε και την είδαμε και ποιά είναι η γνώμη μας? όχι μόνο δεν απογοήτευσε τους θεατές αλλά μπορεί να θεωρηθεί μια απ’ τις καλύτερες (αν όχι η καλύτερη) ταινία του πράκτορα 007. Η διάρκειά της είναι η μεγαλύτερη απ’ όλες τις ταινίες και όχι μόνο δεν σε κουράζει αλλά σου κρατάει το ενδιαφέρον απ’ το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Η πλοκή είναι αρκετά γρήγορη με πολλές παράλληλες “μίνι” ιστορίες που κρατάνε το ενδιαφέρον αμείωτο. Η σκηνοθεσία του πολυτάλαντου Sam Mendes σε πολλά σημεία πραγματικά κόβει την ανάσα και τέλος το κάστ των ηθοποιών εξαιρετικό και μάλιστα θα νόμιζε κανείς ότι οι ρόλοι γράφτηκαν για τον καθένα ξεχωριστά. Θα πρέπει όμως να τονίσουμε ότι στο “Skyfall” γκρεμίζεται και ξαναχτίζεται ο μύθος του James Bond. Βλέπουμε την απόλυτή καταπτωσή του και την σταδιακή ανασύνταξη του εξωπραγματικού πράκτορα. Ας μην ξεχνάμε ότι μέσα στην ταινία ο Javie Bardem θέλοντας να τον μειώσει τον αποκαλεί “Mr Bond”. Η τελευταία φορά που ακούστηκε κάτι τέτοιο ήτ
Ειλικρινά αξίζει να δώσετε δυόμιση ώρες για να δείτε την ταινία. Δεν πρόκειται να το μετανιώσετε.
Σκηνοθεσία:Sam Mendes
Πρωταγωνιστούν:Daniel Craig, Ralph Fiennes, Javier Bardem, Helen McCrory, Ben Whishaw
Διάρκεια : 143′
Η πολυαναμενόμενη τρίτη ταινία του James Bond, μετά το επιτυχημένο reboot που ξεκίνησε με το «Casino Royale» και συνεχίστηκε με το «Quantum of Solace», επιτέλους θα συναντήσει τα μάτια μας και μάλιστα με την υπογραφή του σπουδαίου Sam Mendes. Μετα από μια αποτυχημένη επιχείρηση στην Κωνσταντινούπολη, ο James Bond εξαφανίζεται και θεωρείται νεκρός.
Η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη, όταν τα στοιχεία όλων των πρακτόρων της MI6 διαρρέουν στο internet και η Βρετανική κυβέρνηση ανακρίνει την Μ για την αδυναμία της να χειριστεί την κατάσταση. Η επανεμφάνιση του Bond γεμίζει την Μ με ελπίδες, όμως όταν αυτός θα βρεθεί στην Κίνα, η αφοσίωση του σε αυτήν και την υπηρεσία θα δοκιμαστεί.
39η επέτειος απ’ την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και με την πρέπουσα τιμή γιορτάστηκε η 39η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στο σχολείο μας. Μια λιτή, αλλά με ουσία εκδήλωση που οργανώθηκε εξ’ ολοκλήρου από τους μαθητές με τραγούδια και πολύ πετυχημένα σκερτσάκια.

Αυτή η επέτειος όμως μας δίνει την δυνατότητα να μιλήσουμε για την σημερινή σημασία της και για τον άνισο πόλεμο που γίνετε από ορισμένους εναντίον της. Η φετινή επέτειος είναι αλήθεια ότι ήταν πιο ιδιαίτερη σε σχέση με άλλες χρονιές. Συγκεκριμένες φωνές προσπάθησαν να απομυθοποιήσουν τη σημαντικότητα της επετείου αλλά ευτυχώς πέρασαν απαρατήρητες. Μπορεί πολλοί από τους αγωνιστές του πολυτεχνείου να ήταν οι μετέπειτα πολιτικοί ηγέτες της χώρας και πάνω τους να κτίστηκε το σάπιο σύστημα της μεταπολίτευσης, μπορεί να ξέχασαν αυτά για τα οποία αγωνίζονταν αλλά αυτή η επέτειος δεν είναι για να τιμήσουμε αυτούς συγκεκριμένα, αλλά είναι για να μας θυμίσει κάτι άλλο πιο σημαντικό. Το ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε ενάντια σε ότι μας καταπιέζει και ότι όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Στους δύσκολους και ταυτόχρονα πολύ περίεργους και επικίνδυνους καιρούς που ζούμε, η επέτειος του Πολυτεχνείου θα έπρεπε να ήταν η πυξίδα για το τι πρέπει να κάνουμε, χωρίς απαραίτητα να οδηγηθούμε στη βία και την ανομία. Ένα καινούργιο Πολυτεχνείο θα μπορούσε να είναι εσωτερικό, μια πνευματική “επανάσταση” ενάντια στην διάβρωση των κοινωνιών και στην απαξίωση των αξιών που έπληξαν την Ελλάδα κατά τη Μεταπολίτευση και μας οδήγησαν στη σημερινή τραγική εικόνα της χώρας μας. Αυτή η “επανάσταση” δεν είναι άλλη από τη γνώση. Η γνώση είναι το μόνο εφόδιο του ανθρώπου που δεν μπορεί να το χάσει ποτέ. Να είστε σίγουροι ότι αν έχει γερά θεμέλια κανένα “τανκ” δεν θα καταφέρει να τη ρίξει ποτέ. Γι’ αυτό το Πολυτεχνείο δεν θα πρέπει να είναι μόνο ένα ιστορικό γεγονός αλλά ένας “φάρος” ιδεών που θα μας οδηγήσουν σίγουρα σε ένα καλύτερο μέλλον. Η γενιά των αγωνιστών του δεν εκμεταλλεύτηκε σωστά αυτές τις ιδέες, ας ελπίσουμε ότι όλοι εμείς η νέα γενιά θα καταφέρουμε να τις αξιοποιήσουμε καλύτερα μέσα απ’ τη μεγάλη ευκαιρία που μας δίνετε τώρα που λόγω της κρίσης καταρρέουν όλα τα σαθρά οικοδομήματα της μεταπολίτευσης.







