Φτάσαμε κι εφέτος στη Μεγαλοβδομάδα, συμμετέχοντας στα΄Άγια Πάθη με έναν διαφορετικό τρόπο. Τίποτα δεν είναι όπως τις άλλες φορές. Τα σχολεία, ήδη κλειστά, δεν έκλεισαν παραμονή του Λαζάρου για τις συνηθισμένες διακοπές του Πάσχα, δεν αντήχησαν οι σχολικές αίθουσες και τα γραφεία από χαρούμενους αποχαιρετισμούς, εναγκαλισμούς, ευχές και φιλιά ανάμεσα σε παιδιά και δασκάλους. Οι εκκλησιές κλειστές με τις ακολουθίες των άγιων αυτών ημερών να γίνονται χωρίς πιστούς να προσέρχονται με κατάνυξη και συγκίνηση , για να τιμήσουν τον Θεάνθρωπο που βαδίζει προς το Σταυρικό θάνατο. Χωρίς κεριά αναμμένα, στεφάνια στα πόδια του Εσταυρωμένου, λουλούδια και αρώματα να ραίνουν το Άγιο Του Σώμα στην Αποκαθήλωση, χωρίς περιφορά του Επιταφίου, χωρίς συμμετοχή με λαμπάδες αναμμένες στην Ανάσταση, χωρίς Πάσχα στα χωριά ή στις αυλές και τους ανθισμένους κήπους με τους αγαπημένους, συγγενείς και φίλους. Συνέχεια ανάγνωσης
