Εθελοντές από την Ευρώπη έως την Ασία ήρθαν στην Αθήνα με «πινέλα» και μεταμόρφωσαν δύο σχολεία του Κεραμεικού.

Οι κουβάδες με τις μπογιές άδειασαν. Τα πινέλα και οι παλέτες πλύθηκαν. Και από τις προσόψεις δύο δημοτικών σχολείων του Κεραμεικού ξεπηδούν χρώματα μαζί με αριθμούς, κινέζικα ιδεογράμματα, γράμματα που σχηματίζουν τις λέξεις «σχολείο, école, xué xiào».

Αποστολή εξετελέσθη, μέσα σε δύο εβδομάδες. Περίπου 30 εθελοντές από την Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Ρωσία, την Κίνα και την Κορέα μεταμόρφωσαν δύο από τα εκατοντάδες γκρίζα σχολεία της Αθήνας.

Η ιδέα ανήκει στη μη κυβερνητική οργάνωση ΕΛΙΞ και η χρηματοδότηση στην Εταιρεία Τουριστικής και Οικονομικής Ανάπτυξης του Δήμου Αθηναίων. «Ουσιαστικά πρόκειται για δύο προγράμματα» εξηγεί η υπεύθυνη επικοινωνίας της ΕΛΙΞ Ντόρα Βουγιούκα και συμπληρώνει: «Ένα στο 64ο Δημοτικό στην οδό Μ. Αλεξάνδρου και το άλλο στο 56ο στην Τιμαίου. Υλοποιήθηκαν στο γενικότερο πλαίσιο των εθελοντικών μας δράσεων σε όλη την Ελλάδα».

Οι περισσότεροι από τους εθελοντές δεν είχαν ζωγραφίσει ποτέ άλλοτε σε τοίχο. Γι’ αυτό ήταν δίπλα τους καθημερινά τα κορίτσια της ομάδας εικαστικών εφαρμογών “the3forart”,Ελένη Αβραμίδου και Ελευθερία Δανιηλίδη.

«Εμείς πιάσαμε δουλειά λίγες ημέρες πριν από τους εθελοντές, διότι έπρεπε να φτιάξουμε τα περιγράμματα που οι εθελοντές θα γέμιζαν με χρώμα». Η παρέμβαση έχει θέμα, όπως εξηγεί η Ελένη: «Βάλαμε το ουράνιο τόξο στην αυλή. Βάψαμε, δηλαδή, επτά κολόνες με τη σειρά των χρωμάτων του ουράνιου τόξου. Και όπως λέει το παραμύθι, στην άκρη του κρύβεται ο θησαυρός. Ο δικός μας εικαστικός θησαυρός είναι ένα σεντούκι από το οποίο ξεπηδούν διάφορα γράμματα και δημιουργούν τη λέξη ειρήνη σε πολλές γλώσσες.

Σχεδιάσαμε, επίσης, πουλιά και προσθέσαμε λίγα περισσότερα δέντρα δίπλα στα αληθινά. Δέντρα διαφορετικά, καθώς οι ρίζες τους είναι αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα».

Οι εθελοντές έβαψαν τα πάντα: τοίχους, περβάζια και ό,τι άλλο χρειαζόταν ανανέωση. «Το μόνο που αφήσαμε ήταν τρεις τοιχογραφίες στο σκεπαστό μέρος της αυλής. Ο διευθυντής μάς εξήγησε ότι είχαν ζωγραφιστεί από μαθητές του σχολείου. Και σεβαστήκαμε την επιθυμία του» λέει η Ελευθερία. Η επιλογή των καλλιτεχνών έγινε από την ΈΛΙΞ. Κατά τη διάρκεια των εργασιών δεν έλειψαν οι περίεργοι, κυρίως μικροί επισκέπτες.

«Ερχόντουσαν παιδιά της γειτονιάς κάθε μέρα. Ως επί το πλείστον παιδιά μεταναστών, που ήθελαν κι αυτά να ζωγραφίσουν. Γίναμε μια παρέα».

Εθελοντές γένους θηλυκού

Από τους 28 εθελοντές, οι 27 ήταν γυναίκες. «Τέτοιες πρωτοβουλίες οι γυναίκες τις μυρίζονται από μακριά. Οι άνδρες όταν ξυπνούν δεν υπάρχουν πια θέσεις. Είχαμε, ωστόσο, την τιμή να έχουμε έναν Κορεάτη στην ομάδα» διευκρινίζει η Ντόρα.
Το συντονισμό και το δέσιμο των ομάδων ανέλαβαν ομαδάρχες, ο Νίκος Νικολαΐδης και η Ζωή Μαργέλη. Άτυπα οι ομάδες ονομάζονται «παλέτα» και «πινέλο». Τυπικά είναι το Έλιξ 27 και 28. Η ομαδάρχισσα Ζωή δηλώνει εθισμένη με τον εθελοντισμό και υποστηρίζει ότι τουλάχιστον στην Ελλάδα τη συγκεκριμένη δουλειά δεν θα την έκανε κανείς άλλος.

Οι εθελοντές μένουν στους χώρους όπου καλούνται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Τα θρανία στο 64ο δημοτικό βγήκαν έξω και οι υπνόσακοι μπήκαν μέσα. Η Ζωή περιγράφει το καθημερινό πρόγραμμα των εθελοντών: «Εγερτήριο στις οκτώ το πρωί και αμέσως μετά πρωινό με γάλα και ζεστό ψωμί από το φούρνο δίπλα στο σχολείο. Κατά τις εννέα δουλειά.

Τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο για το συντονισμό,  ποιος θα πάει πού και σε ποια ομάδα. Κάποιοι έμεναν στο 64ο και κάποιοι άλλοι πήγαιναν στο 56ο. Εκεί είχαμε παρέα τους εργάτες που ανακαίνιζαν το σχολείο.

Πρώτο διάλειμμα στις δώδεκα με φρούτα, μπισκότα και πολύ κρύο νερό. Γύρω στις τρεις μαζευόμασταν ξανά στο 64ο για το μεσημεριανό. Κάθε ημέρα υπήρχε κι άλλο home team – δύο παιδιά που εκ περιτροπής αναλάμβαναν τις δουλειές του νοικοκυριού. Μαγείρευαν, καθάριζαν, διότι το σχολείο ήταν το σπίτι μας. Μετά ξάπλα. Λίγο η δουλειά και κυρίως ο ήλιος, τους έβλεπες τους καημένους να πέφτουν σαν τις μύγες. Και μετά, το απόγευμα ερχόταν η ώρα του τουρισμού στην πόλη.

Αυτή η εμπειρία για μένα ήταν πολύ διαφορετική, κυρίως διότι ήμασταν στο κέντρο της πόλης μέσα στους πειρασμούς. Ωστόσο κανένα από τα παιδιά δεν ήρθε με τη νοοτροπία των διακοπών».

Η Νάταλι Ντέιλι από τη Νέα Ζηλανδία είναι δασκάλα εδώ και τρία χρόνια στη Νυρεμβέργη. Έμαθε για το πρόγραμμα από το ίντερνετ. «Ήταν η πρώτη φορά. Θα το ξανακάνω. Με έπεισε το είδος της δουλειάς, παρόλο που δεν είχα ασχοληθεί με τη ζωγραφική. Σοκ. Αυτό ένιωσα βλέποντας το σχολείο. Παρόλο που δεν μπορέσαμε να το αλλάξουμε εξ ολοκλήρου, αυτό που κάναμε έδωσε στην αυλή μια άλλη όψη, το μεταμόρφωσε. Κοιμόμασταν σε τάξεις, οπότε είχα την αίσθηση του σχολείου. Αν και άλλοι ακολουθήσουν το δικό μας παράδειγμα, η περιοχή του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου να αναζωογονηθεί. Διότι είναι κρίμα να υπάρχει τόση μιζέρια τόσο κοντά στο κέντρο της πόλης».

Ο μοναδικός άντρας της παρέας, ο Κιμ Τουκ, έχει ασχοληθεί ξανά με τη ζωγραφική, αλλά στο στρατό. «Είχα συμμετάσχει σε μια παρόμοια εικαστική προσπάθεια στην αεροπορία. Ωστόσο στο στρατό δεν ζωγραφίζαμε τόσο χαριτωμένα. Βρέθηκα σε ένα σχολείο για μικρά παιδιά και είχα την αίσθηση ότι συνέβαλα στο μέλλον τους και ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον της Ελλάδας.

Ξαφνιάστηκα όταν κατάλαβα ότι θα προσέφερα εργασία στο κέντρο της Αθήνας. Μου άρεσε πολύ η πόλη και κυρίως ότι πρόκειται για ένα τόσο διαφορετικό περιβάλλον και τοπίο από αυτό που έχω συνηθίσει στην Ασία. Είναι η πρώτη μου επίσκεψη στην Ευρώπη και αν κρίνω από την Αθήνα μού άνοιξε η όρεξη για να δω κι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις».

Αυτός που θα αντικρίζει καθημερινά μαζί με τους μαθητές τη δουλειά των εθελοντών είναι διευθυντής του σχολείου, Κέκος Δημήτριος: «Νομίζω ότι ο φετινός αγιασμός θα είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τα παιδιά, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Αν ήξερα ότι υπάρχουν παιδιά που προσφέρουν τέτοια εθελοντική εργασία, σίγουρα θα το είχα κάνει νωρίτερα».

Για τα προγράμματα εθελοντικής εργασίας δες στο www.elix.org.gr

Πηγή: www.goodchannel.gr

«Οταν χτυπούν ένα παιδί κάθε μέρα, του χαλούν τα πράγματα, δεν το αφήνουν ήσυχο, το κοροϊδεύουν, το ενοχλούν και το παιδί τότε δεν νιώθει καλά, μετά δεν έχει θάρρος και δεν μπορεί να το ξεπεράσει». Μόνο τα ίδια τα παιδιά μπορούν να δώσουν με τη μεγαλύτερη ακρίβεια το νόημα της λέξης bullying. Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο, όπως έχει αποδοθεί στα Ελληνικά, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Οι έρευνες γύρω από αυτό, όμως, ξεκίνησαν μόλις στη δεκαετία του ’70 στο εξωτερικό, ενώ στην Ελλάδα πολύ πιο πρόσφατα.

Ενα 10% με 15% των μαθητών δημοτικού και γυμνασίου πέφτει θύμα διαφόρων μορφών εκφοβισμού στο σχολείο, με τους μαθητές που ασκούν βία να υπολογίζεται ότι ξεπερνούν το 5% του συνόλου των μαθητών. Προς το παρόν, δεν υφίσταται από την πολιτεία οργανωμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης του φαινομένου το οποίο, σύμφωνα με τους ειδικούς, είθισται να κάνει την εμφάνισή του στο δημοτικό, να κορυφώνεται στο γυμνάσιο και να μειώνεται στο λύκειο. Οι όποιες προσπάθειες εξαντλούνται αφ’ ενός σε αυτοτελείς πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών που εντάσσουν το σχολείο τους σε ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως η περίπτωση ενός γυμνασίου στον Ασπρόπυργο, καλουμένων παράλληλα να αντιμετωπίσουν τη δυσπιστία και την καχυποψία συναδέλφων ή αρμοδίων από τους οποίους περνούν υποχρεωτικά προς έγκριση τα προγράμματα. Αφ’ ετέρου, σε φορείς που εφαρμόζουν σχετικά προγράμματα, όπως η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (www. epsype. gr).

Το πρόγραμμα «Δάφνη»

Υπό την καθοδήγηση του αναπληρωτή καθηγητή Παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και επιστημονικού υπευθύνου της ΕΨΥΠΕ, Γιάννη Τσιάντη, εδώ και τρία χρόνια η Ελλάδα συμμετέχει στο διακρατικό πρόγραμμα «Δάφνη» μαζί με την Κύπρο, τη Γερμανία και τη Λιθουανία, με ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε σχολεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Τα αποτελέσματα, μαζί με άλλες πτυχές, θα συζητηθούν σε διήμερο συνέδριο που αρχίζει σήμερα (Divani Palace Acropolis, Παρθενώνος 19 – 25), τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια και συνδιοργανώνεται από την ΕΨΥΠΕ και τη Σχολή Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου. Απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και ειδικούς ψυχικής υγείας, με θέμα τη σημασία της πρόληψης για τον εκφοβισμό και τη βία στο σχολείο μεταξύ των μαθητών.

Με αυτήν την αφορμή, στην Ελλάδα βρίσκεται ο πρωτοπόρος και θεμελιωτής στην έρευνα γύρω από το φαινόμενο του εκφοβισμού, Σουηδός Νταν Ολβιους, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέργκεν στη Νορβηγία. Το βιβλίο του «Εκφοβισμός και βία στο σχολείο – Τι γνωρίζουμε και τι μπορούμε να κάνουμε», που έχει μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες και στην Ελλάδα εξέδωσε η ΕΨΥΠΕ, παρουσιάστηκε χθες σε κεντρικό βιβλιοπωλείο. Το 1970, ο Ολβιους ξεκίνησε την πρώτη επιστημονική μελέτη για το φαινόμενο και στη δεκαετία του 1980 διεξήγαγε το Πρόγραμμα Πρόληψης του Εκφοβισμού που φέρει το όνομά του. Εδώ και οκτώ χρόνια, είναι επικεφαλής πρωτοβουλίας της νορβηγικής κυβέρνησης για την εφαρμογή του στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

ο καθένας από μας

πρέπει να διαφέρει!!!!!

Σου λένε ότι πρέπει να αλλάξεις?

άλλαξε μόνο για εσένα…μην ακούς

πάντα τους άλλους….εξάλλου σε όσους αρέσουμε για

τους άλλους δεν θα μπορέσουμε….:)

Πολλά σχολεία  διοργανώνουν   σχολικούς διαγωνισμούς όπως είναι  για  τα διάφορα αθλήματα  και  για  τα  διάφορα  μαθήματα. Υπάρχει  όμως  και  ένας  καλύτερος διαγωνισμός  όπως  είναι  αυτός  εδώ, πολλά  παιδιά κρύβουν  μέσα τους  μεγάλα ταλέντα  χωρίς  να  ξέρουν  πως  να  τα  εκφράσουν, πρέπει  λοιπόν  περισσότερα παιδιά  που νομίζουν ότι έχουν  κάτι  να  δώσουν,  να  λαμβάνουν μέρος, με αυτόν  τον  τρόπο  διευρύνουν  τους ορίζοντες  τους  και   παράλληλα  ασχολούνται  με  κάτι  που  τους αρέσει. Αυτή  θα  ήταν  μια  καλή προσπάθεια  για  να  δείξουν  και  στους  άλλους  τι  αξίζουν……..

Η είναι η «αρχαιότερη» εταιρεία σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των videogame (Sony, Microsoft, Sega, EA, Ubisoft κ.λπ.), με ιστορία που ξεκινάει πριν από περίπου τριάντα χρόνια, από τις αίθουσες των ηλεκτρονικών παιχνιδιών (arcade / coin – op όπως λέγονται) και τις πρώτες φορητές παιχνιδο-κονσόλες (Nintendo Game & Watch). Πριν από λίγες μέρες, επίσημα διατέθηκε και στη χώρα μας η νέα φορητή κονσόλα Nintendo 3DS με δυνατότητα 3D απεικόνισης (στο εξωτερικό την υποδέχθηκαν οι καταναλωτές με αρκετά μεγάλη επιτυχία στις πωλήσεις) – όμως αυτό δεν είναι το πρώτο εγχείρημα στην 3D απεικόνιση της εταιρείας.

Έχουν προηγηθεί αρκετά βήματα όλα αποτυχημένα, μερικά γνωστά – όπως το Virtual Boy που είχε έρθει και στα ελληνικά καταστήματα της εποχής, τα Χριστούγεννα του 1994. Ο γράφων θυμάται, όταν τότε εργαζόταν σε αντίστοιχο κατάστημα της Καλλιθέας, την έκπληξη των πελατών, αλλά και τη δυσκολία χρήσης, όπως και τη χάλια ποιότητα γραφικών που οδήγησαν στην απόσυρση του Virtual Boy έναν χρόνο μετά τη διάθεσή του – και μερικά άγνωστα (όπως τα γυαλιά 3D για την κονσόλα του 1985 NES, που δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα, και μια έκδοση του GameBoy με 3D υποστήριξη που δεν βγήκε ποτέ από τα εργαστήρια της εταιρείας). Όταν, λοιπόν, η Nintendo αποφάσισε να δώσει στον λαό το Nintendo 3DS, το είχε μελετήσει καλά, είχε την τεχνογνωσία και σημαντικότερο την προγενέστερη εμπειρία.

Έτσι, έκπληξη προκαλεί η δήλωση του Reggie Fills-Aime, προέδρου της Nintendo USA και ανθρώπου που μετάλλαξε προς το καλύτερο την παγκόσμια εικόνα της εταιρείας, ότι «κατά πάσα πιθανότητα η επόμενη [σσ. οικιακή/σταθερή] κονσόλα μας δεν θα υποστηρίζει 3D». Ο λόγος είναι απλός: για την Nintendo παίζει μεγάλο ρόλο η προσβασιμότητα ή, αν θέλετε, η ευκολία χρήσης και η αμεσότητα στην εμπειρία με μια κονσόλα.

Προς το παρόν, η τεχνολογία 3D στις τηλεοράσεις αποδίδεται με δύο διαφορετικούς τρόπους: με ειδικά γυαλιά και χωρίς – με γυαλιά επιτυγχάνεται πολύ καλύτερη 3D απόδοση και η θέαση έχει μεγάλες γωνίες (όπως δηλαδή πρέπει, αφού την τηλεόραση δεν την παρακολουθούμε «καρφωμένοι» από μια συγκεκριμένη απόσταση και γωνία), αλλά δυστυχώς θα πρέπει να φοράμε μόνιμα τα ειδικά γυαλιά, ενώ χωρίς αυτά, ναι μεν δεν φοράμε κάτι, αλλά η τεχνολογία περιορίζει: συγκεκριμένη απόσταση και γωνία θέασης, ειδάλλως η 3η διάσταση «πάει περίπατο».

Κατά τη Nintendo, κανένας από τους παραπάνω τρόπους δεν είναι ο ενδεδειγμένος για μια κονσόλα για το σπίτι – το Nintendo 3DS, ως φορητή κονσόλα, όταν την κρατάει στα χέρια του ο χρήστης, υπάρχει συγκεκριμένη γωνία θέασης και απόστασης, όμως στο σπίτι δεν είναι θεμιτό να περιορίσεις τον χρήστη σε συγκεκριμένο σημείο, ούτε να απαγορεύσεις άλλους χρήστες να μπορούν να δουν την 3η διάσταση (αφού θα κάθονται σε «λάθος γωνία/απόσταση) με την τεχνολογία 3D άνευ γυαλιών. Για την τεχνολογία 3D με χρήση γυαλιών, η Nintendo ούτε καν που το συζητάει, καθώς θεωρεί ότι είναι υπερβολικά κουραστική η συνεχόμενη επί ωρών χρήση για τις ανάγκες ενός videogame. Βέβαια, η εταιρεία δεν αποκλείει εντελώς το ενδεχόμενο, μια και στο μέλλον θα υπάρξουν 3D τηλεοράσεις μεγάλης γωνίας θέασης / ποικίλης απόστασης άνευ γυαλιών, όμως κάτι τέτοιο ακόμα δεν υπάρχει (η Samsung έχει δηλώσει πως χρειάζεται ακόμη μια πενταετία τουλάχιστον για μια τέτοια τηλεόραση από μεριάς της, ώστε να πετύχει ποιότητα, μεγάλη γωνία θέασης, απόστασης και χαμηλή τιμή)…

Όσα χρειάζεται να ξέρεις για το μοναδικό ενημερωτικό εργαλείο της πολιτικής των εταιριών ζωικών προϊόντων ενάντια στα μεταλλαγμένα.

Πηγή:http://www.greenpeace.org/greece/el/

Τα ζώα είναι οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου, του συμπαραστέκονται και στα καλά και στα δύσκολα, παρόλο που νομίζουμε οτι τα ζωα δεν μας καταλαβαίνουν αυτά ξέρουν τα πάντα! Τα ζώα μας χρειάζονται όπως και εμείς αυτά, χρειάζονται την απαραίτητη φροντιδα μας την αγάπη μας και την προστασία μας, και εμείς χρειαζόμαστε από αυτά τα χάδια τους! Υπάρχουν όμως και άνθρωποι οι οποίοι τα κακομεταχειρίζονται με διάφορους τρόπους, τα βασανίζουν και τα ταλαίπωρου, τα αφήνουν στους πέντε δρόμους τραυματισμένα και εγκαταλειμμένα. Ας δώσουμε λοιπόν εμείς ένα τέλος σε όλο αυτό το μαρτύριο που μπορεί να περάνε χιλιάδες ζώα. Ας τα αφήσουμε να ζησουν την ζωή που τους χαρίζεται, να μπορούν να είναι ελεύθερα και ευτυχισμένα για ένα καλύτερο μέλλον γεμάτο ζώα!

Kapioi mac lene oti I hrici twn greeklish eyine ynwcti apo tin E.M.Y tin E9niki Meteoroloyiki Ypirecia pollec dekaetiec prin apo tin hrici touc cto diadiktio. Ta greeklish mporei na einai or9oyrafika,   dld na akolou9oun touc kanonec tic ellinikic or9oyrafiac, h’ fwnitika dld me ckopo tin apodwci twn ellinikwn. Oi periccoteroi omwc hricimopioun ena mikto cuctima pou cundiazei tin or9oyrafia me thn fwnikiti apodoci.mia koinwc apodekti

Yparhoun polloi tropoi y n yrapcei kaneic greeklish afou den uparhei mia koinwc apodekti me9odoc pou na einai olio oi hrictec tic ylwccac greeklish ikanopioimenoi. Ya paradeiyma to “θήτα” :

1: thita

2: 8hta

3: uita

4: 9hta.

Daktuloyrafontac to can to pliktroloyio na einai cta ellikina enw ctn praymatikotita yrafoume agglika tha yrapcoume: U;hta. H hrici tou arithmou “8” ya to yramma “Θ/θ” einai cuhni h’ tou “u” h” tou “th”.

Όποιος κατάλαβε κατάλαβε !!!

Είναι πραγματικά εκπληκτικό το τι μπορεί να κατεβάσει ως ιδέα ένα «επιχειρηματικό μυαλό». Ειδικά όταν συνδυάζεται με το «ρεύμα» της εποχής.

Μία από τις πιο δημοφιλέστερες εφαρμογές/δυνατότητες του facebook είναι τα κουμπιά «Like» και «Dislike» που όλοι μας -λίγο πολύ- έχουμε πατήσει για μία φωτογραφία ή δήλωση.

Τι κρίμα όμως που μπορούσαμε να το κάνουμε μόνο στο ίντερνετ και συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα του facebook;

Ευτυχώς, υπάρχει λύση και δεν είναι… AMAN teleshopping! Ήρθαν οι νέες σφραγίδες «Like» και «Dislike» για να μπορείτε να εκφράζεστε και offline!

Είστε προϊστάμενος και δεν σας αρέσει μια αναφορά στη δουλειά; Είστε καθηγητής και διορθώσατε ένα γραπτό που ήταν κάτω της βάσης; Αφήστε τις αξιολογήσεις και «σταμπάρετε» το με το νέο πρωτοποριακό προϊόν: τη φέισμπουκοσφραγίδα!

Πέρα από την πλάκα, βέβαια, κάτι μας λέει ότι πάει για τρελές πωλήσεις ο εμπνευστής του προϊόντος…