Ταυτόχρονα ο άνθρωπος οδηγήθηκε στην αλαζονεία γιατί θέλησε και προσπάθησε να καταπατήσει και να εκμεταλλευτεί την φύση στο έπακρου παράλογη αυτή στάση του προκάλεσε ανυπέρβλητα προβλήματα που μέχρι και σήμερα καταστρέφουν με ραγδαίους ρυθμούς το περιβάλλον, το όποιο μολύνεται και εξοντώνεται, αφήνοντας τον άνθρωπο έρμαιο της απληστίας του, της ανοησίας του αλλά και της ανευθυνότητας του.

    Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που συνδέονται με την αλόγιστη καταστροφή του φυσικού κόσμου είναι το νέφος, αυτό το γκριζωπό και αποπνικτικό νεφέλωμα που σκεπάζει τον ουρανό πάνω από τις περισσότερες πόλεις του κόσμου και που προκαλείται από τα καυσαέρια των αυτοκίνητων, τις βιομηχανίες και τις κεντρικές θερμάνσεις που εκπέμπουν  άφθονο μονοξείδιο και διοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του θειου, μονοξείδια του αζώτου και υδρογονάνθρακες. Αυτή η δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα κάνει αφόρητη την αστική ζωή και έχει σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία των κάτοικων. Εδώ και χρόνια άλλωστε, έχει διαπιστωθεί ότι το νέφος προκαλεί αναπνευστικά προβλήματα, καρκίνο και φυματίωση.

   Τα δηλητηριώδη αέρια της ατμόσφαιρας, ενώ επιτρέπουν την είσοδο της ηλιακής ακτινοβολίας στη γη, εμποδίζουν την έξοδο της θερμότητας με αποτέλεσμα το φαινόμενο του θερμοκηπίου, όπως ονομάζεται η παραπάνω δραστηριότητα να υπερθερμαίνει τη γήινα λιώνει τους πάγους να προκαλεί πλημμύρες και να εξαφανίζει πολλά ειδή ζωών και φυτών.

   Επιπλέον η τρύπα του όζοντος έχει φέρει σε απόγνωση τους επιστήμονες παγκοσμίως γιατί το όζον λειτούργει ως φίλτρο στις υπεριώδεις ακτίνες και που  αν δεν υπήρχε, θα εξαφανιζόταν κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη μας. Δυστυχώς η μεγαλύτερη τρύπα του όζοντος βρίσκεται πάνω από τον Νότιο Πόλο και έχει έκταση ώση με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

   Ας μην ξεχνάμε όμως και την όξινη βροχή που προκαλείται επίσης από τα καυσαέρια και όταν πέφτει στη γη, προκαλεί τον θάνατο στα ψάρια των λιμνών, καταστρέφει τα δάση και τα εδάφη και διαβρώνει τα κτήρια. Η όξινη βροχή μπορεί να προκαλέσει ακόμη και τον θάνατο ανθρώπων, εφόσον αυτοί καταναλώσουν προϊόντα ήδη μολυσμένα από αυτό το περίεργο φαινόμενο που δεν είναι τίποτε άλλο από διοξείδιο του θειου, που έρχεται σε επαφή με την υγρασία.

   Ποιος μπορεί άραγε, περά από την ατμοσφαιρική μόλυνση, να αγνοήσει και την μόλυνση των υδάτων; Είναι γεγονός ότι οι θαλασσώματα ποτάμια και οι λίμνες έχουν μετατραπεί σε τεραστίους σκουπιδότοπους καθώς εκεί καταλήγουν λύματα ανθρώπων ζωών, βιομηχανικά απόβλητα, απορρυπαντικά και πλήθος από λιπάσματα. Επιπλέον τεράστιες θαλασσιές εκτάσεις μολύνονται καθημερινά από πετρελαιοκηλίδες ύστερα από κάποιο ατύχημα πλοίου ενώ πολλά ραδιενεργά απόβλητα καταλήγουν στους ωκεανούς. Έτσι κλονίζεται η οικολογική ισορροπία που οδηγεί στην εξαφάνιση πολλών ειδών φυτών και ζωών ενώ παράλληλα κινδυνεύει και η ανθρωπινή υγεία.

   Πέρυσι το καλοκαίρι αλλά και φέτος, γίναμε όλοι μάρτυρες ενός φρικτού εγκλήματος, της καταστροφής μεγάλων δασικών εκτάσεων από πυρκαγιές. Στην πραγματικότητα, κάθε χρόνο η γη χάνει 125.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δασικών εκτάσεων είτε από φωτιές, είτε από ασυλλόγιστη υλοτομία, είτε από ανάγκη για οικοπεδοποίηση. Δυστυχώς οι αναδασώσεις που πραγματοποιούνται κατά διαστήματα, δεν γίνονται με εντατικούς ρυθμούς, επομένως δεν αντικαθίσταται άμεσα και ολοκληρωτικά η ζημία που έχει προκληθεί.

   Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε την συνεχή μόλυνση των εδαφών από τα φυτοφάρμακα, τα εντομοκτόνα και τα ραδιενεργά κατάλοιπα άνθρωπος προκειμένου να εξασφαλίσει όλους τους φυσικούς πόρους που χρειάζεται, να κινήσει τις βιομηχανίες και να καλύψει τις ποικίλες ανάγκες του, δηλητηριάζει ασύστολα έδαφος και υπέδαφος, με αποτέλεσμα την σταδιακή πτώχευση του φυσικού πλούτου της γης.

   Ας θυμηθούμε έστω και για λίγο στιγμές της καθημερινότητας μας και τότε θα καταλάβουμε ποσό δυσάρεστοι  είναι στην ακοή μας ήχοι δυνατοί κ ενοχλητικοί που προκαλούν νευρά και άγχος στον σύγχρονο άνθρωπο. Και για όσους δεν κατάλαβαν, η ηχορύπανση είναι σοβαρό οικολογικό πρόβλημα, καθώς διαταράσσει την ηρεμία και την γαληνή των ανθρώπων, ενώ παράλληλα προκαλεί σημαντική βλάβη στα αυτιά.

   Τελειώνοντας την ατελείωτη λίστα των οικολογικών προβλημάτων, θα πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρουμε τη χρήση της πυρηνικής ενεργείας από τον άνθρωπο που αποτέλεσε τη σοβαρότερη απειλή εξαφάνισης ακόμη και ολοκλήρου του ανθρωπινού είδους. Το ατύχημα του Τσερνομπίλ το 1986 μόλυνε απίστευτη ποσότητα ραδιενέργειας ολόκληρο τον κόσμο που ακόμη και σήμερα θρηνεί τις πληγές που άφησε εκείνο το τραγικό γεγονός. Πως όμως να γιατρευτεί μια πληγή όταν χρόνια μετά το ατύχημα οι άνθρωποι εξακολουθούν να δηλητηριάζουν ζωντανούς οργανισμούς κάνοντας δόκιμες πυρηνικών όπλων;

   Καμία κυβέρνηση ποτέ δεν πτοήθηκε για να αντιμετωπίσει σοβαρά ζητήματα όπως τα παραπάνω, ενώ η δράση οικολογικών οργανώσεων ήταν πάντοτε φτωχή, εφόσον κάνεις δεν βρέθηκε ποτέ να χρηματοδοτήσει σοβαρά και με υπευθυνότητα δραστηριότητες που θα έφερναν ίσως κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

   Κάνεις δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο μονός του όπως είπε κάποτε ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματα του. Όλοι μαζί όμως μπορούμε να κάνουμε θαύματα αρκεί να μην μένουμε αδιάφοροι μπροστά στην παγκόσμια καταστροφή που συντελείται. Να λοιπόν τι μπορεί να γίνει:

   Αρχικά μπορούν να αξιοποιηθούν  ηπιότερες μορφές ενεργείας όπως η ηλιακή, η αιολική και η γεωθερμική που δεν παράγουν επικίνδυνα απόβλητα για το περιβάλλον, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να γίνεται συστηματικότερη ανακύκλωση υλικών όπως το γυαλί, το χαρτί και το πλαστικό και επιπλέον να εφαρμοστεί σε όλες τις περιοχές, αστικές και βιομηχανικές ο βιολογικός καθαρισμός των απόβλητων.

   Πολύ καλή λύση θα ήταν να δημιουργηθούν κίνητρα για αποκέντρωση, προκειμένου να ανακουφιστούν τα μεγάλα αστικά κέντρα και παράλληλα να εφαρμοστεί αυστηρή νομοθεσία που θα υποχρέωνε τους πολίτες να πληρώνουν πρόστιμο κάθε φορά που ρυπαίνουν το περιβάλλουμε αυτό τον τρόπο οι πολίτες θα αποκτούσαν ισχυρή οικολογική συνείδηση, θα έπαιρναν πρωτοβουλίες και θα δραστηριοποιούνταν άμεσα για ένα καθαρό και υγιές περιβάλλον.

   Θα ήταν επίσης χρήσιμο να προστατευτούν οι βιότοποι και οι εθνικοί δρυμοί που αποτελούν πολύτιμη κληρονομία για κάθε χωρά και να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι καλλιέργειας λιγότερο βλαπτικές για κάθε βιώσιμο οργανισμό. Πάνω σε αυτό το θέμα θα μπορούσε κάλλιστα να προωθηθεί και η διεθνής συνεργασία για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση κοινών οικολογικών θεμάτων.

   Τέλος, ευχής έργο θα ήταν να εφαρμοστεί η άρτια περιβαλλοντική εκπαίδευση στα σχολεία που στόχο θα έχει να ευαισθητοποιήσει, να ενεργοποιήσει αλλά και να ενημερώσει τους μαθητές για τα οικολογικά προβλήματα και φέρνοντας τους σε επαφή με αυτά, να κατανοήσουν σε βάθος την αξία του περιβάλλοντος αλλά και την άρρηκτη σχέση ανθρώπου-φύσης.

   Είναι στο χέρι μας να φτιάξουμε ένα κόσμο καλύτερο, όχι απαραίτητα αγγελικά πλασμένο, αλλά τουλάχιστον ικανό να θρύψει υγιείς και ολοκληρωμένους οργανισμούς.