[slideboom id=652496&w=425&h=370]
Οι προϋποθέσεις για την επιτυχία της ελληνικής επανάστασης ήταν σαφώς καλύτερες στο νότιο ελλαδικό χώρο, γιατί:
- οι ελληνικοί πληθυσμοί ήταν περισσότεροι από τους Τούρκους,
- η παρουσία οθωμανικού στρατού δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυρή,
- μεγάλο μέρος των οθωμανικών δυνάμεων ήταν απασχολημένο στον πόλεμο εναντίον του Αλή πασά της Ηπείρου,
- εδώ πολυάριθμοι Φιλικοί προετοίμαζαν και ανέμεναν τον ξεσηκωμό,
- υπήρχαν ένοπλα σώματα Ελλήνων (κλέφτες),
- υπήρχαν ελληνικά εμπορικά σκάφη, που τότε ήταν εφοδιασμένα με κανόνια,
- πολλοί Έλληνες διέθεταν σημαντική εμπειρία ένοπλων συγκρούσεων τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα,
- ήταν μακριά από την Κωνσταντινούπολη
- και τα ορεινά εδάφη της Πελοποννήσου και της Στερεάς διευκόλυναν τον κλεφτοπόλεμο.
Επαναστατικές εστίες Επαναστάσεις ξέσπασαν τον Μάρτιο του 1821 σε διάφορα σημεία της Πελοποννήσου και στη συνέχεια στη Στερεά Ελλάδα, στην Κρήτη, στα νησιά του Αιγαίου, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο, στη Μακεδονία και στη Θράκη.
Στα τέλη του 1820 και στις αρχές του 1821 οι Φιλικοί Παπαφλέσσας και Κολοκοτρώνης φτάνουν στην Πελοπόννησο. Συνεργάζονται με τους προκρίτους και τους αρχιερείς της περιοχής για το συντονισμό του Αγώνα.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ξεσηκώνει τους Έλληνες στη Μάνη.
Ο Παπαφλέσσας διατρέχει την ύπαιθρο μεταφέροντας με ενθουσιασμό το μήνυμα της Επανάστασης.
- Καλούν προληπτικά τους αρχιερείς και τους προεστούς στην Τριπολιτσά (Τρίπολη).
- Όσοι πηγαίνουν φυλακίζονται.
- Οι υπόλοιποι πραγματοποιούν σύσκεψη στις 10 Μαρτίου στη μονή της Αγίας Λαύρας.
- Στη συνέχεια επιστρέφουν στις επαρχίες τους και στρατολογούν παλικάρια.
Η μονή Αγίας Λαύρας όπου, σύμφωνα με το θρύλο, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης.
Ο πίνακας του Βρυζάκη: Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλογεί την σημαία της επανάστασης.
Η Επανάσταση ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1821 στην Πελοπόννησο, με επιθέσεις εναντίον οχυρωμένων Τούρκων στα Καλάβρυτα και στη Βοστίτσα (Αίγιο).
Στις 23 Μαρτίου παραδόθηκε στους Έλληνες η Καλαμάτα και άρχισε η πολιορκία των κάστρων, όπου κατέφευγαν οι Οθωμανοί.
Έλληνες που είχαν συγκεντρωθεί στην Πάτρα, ύψωσαν τη σημαία της Ελευθερίας και ψήφισαν επαναστατική επιτροπή με ηγέτη τον μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανό. Τον επόμενο μήνα (14 Απριλίου 1821) οι Τούρκοι νικήθηκαν ακόμη μία φορά στο Λεβίδι της Αρκαδίας.
Με την εξάπλωση της Επανάστασης σε ολόκληρη την Πελοπόννησο φάνηκε ότι χρειαζόταν ένα συντονισμένο σχέδιο, καθώς δεν αρκούσε ο ηρωισμός των οπλαρχηγών, που πολεμούσαν χωρίς να έχουν επαφή μεταξύ τους. Την ηγεσία των ενόπλων ανέλαβε τότε ο Κολοκοτρώνης. Αυτός έκρινε αναγκαία για την επιτυχία της Επανάστασης την κατάληψη της Τριπολιτσάς, που ήταν το διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο της Πελοποννήσου, κι έπειτα των υπολοίπων φρουρίων.
Τον Ιούνιο του 1821 έφτασε στην Πελοπόννησο και ο Δημήτριος Υψηλάντης, στη θέση του φυλακισμένου αδελφού του Αλέξανδρου, για να αναλάβει την αρχηγία της Επανάστασης. Με τη βοήθεια Επτανήσιων εθελοντών, οι εξεγερμένοι Έλληνες κατέλαβαν τη Μονεμβασιά και το Νεόκαστρο. Η Επανάσταση είχε σημειώσει τις πρώτες επιτυχίες της.
