Με τον Αγιασμό στα Σχολεία παρέχεται ψυχική, πνευματική και σωματική ωφέλεια των μαθητών/τριών και των εκπαιδευτικών, αλλά και όλης της σχολικής κοινότητας. Αγιασμός ονομάστηκε η λειτουργική πράξη της Εκκλησίας διά της οποίας καθαγιάζεται νερό με ορισμένες ευχές και επικλήσεις της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος, καθώς και με την σταυροειδή ευλογία και εμβάπτιση του Τιμίου Σταυρού. Ο Αγιασμός, κατά το ξεκίνημα των μαθημάτων, στα σχολεία του σύγχρονου ελληνικού κράτους, από την απελευθέρωσή του από τους Τούρκους και μετά, συνδέεται με την ευαισθησία των Ελλήνων ως προς τα θέματα της πίστης, των αξιών και του νοήματος της ζωής, που έχουν άμεση αναφορά στο Θεό.

Επίσημα καθιερώθηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια το 1830. Όμως γνωρίζουμε, ότι τελούνταν ο σχολικός Αγιασμός και κατά τους χρόνους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, καθώς και στα σχολεία, που λειτουργούσαν κατά την Οθωμανική υποδούλωση, όπως και στα πρώτα έτη μετά την Επανάσταση του 1821.

Ήταν παλαιότερα περισσότερο και είναι και σήμερα ως ένα σημείο, διαμορφωμένη η κοινή πεποίθηση ότι με τον Αγιασμό τα παιδιά αποκτούν πνευματική δύναμη και ασφάλεια.

Και δείχνει ακόμη ο Αγιασμός ότι η βάση, πάνω στην οποία διαμορφώνεται το μορφωτικό/ εκπαιδευτικό ιδεώδες δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή της πίστης.

Εξάλλου η εξοικείωση του μαθητή με το θρησκευτικό φαινόμενο είναι απολύτως θεμιτή σε ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, καθώς και κατά το Σύνταγμά μας δεν νοούνται μαθητές θρησκευτικώς απαίδευτοι.