Στο εργαστήριο αυτής της εβδομάδας γνωρίσαμε το σκελετό μας, το στήριγμα όλου του σώματος μας. Είδαμε ένα video με πολύ σημαντικές πληροφορίες για τα οστά μας, παρατηρήσαμε διάφορα βιβλία για το ανθρώπινο σώμα, ψάξαμε να βρούμε κάθε φορά τα οστά για τα οποία μιλούσαμε στο σώμα μας και στο τέλος, συμπληρώσαμε 2 φύλλα εργασίας, το πρώτο για εμπέδωση του προηγούμενου εργαστηρίου με τον κύκλο ζωής του ανθρώπου και το δεύτερο ένα ανοιχτό όπου μέσω καθοδηγούμενης ζωγραφικής δημιούργησε ο καθένας το δικό του σκελετό, σημειώνοντας και τον αριθμό του συνόλου των οστών που έχουμε στο σώμα μας. 

Την παρούσα εβδομάδα υλοποιήθηκε το 3ο Εργαστήρι από το θεματικό κύκλο: «Ζω καλύτερα/Ευ ζην – Βλέπω με τα μάτια της καρδιάς». Θέσαμε το σενάριο ότι στο σχολείο μας θα έρθει να φοιτήσει ένα παιδί με προβλήματα όρασης. Τα παιδιά αναρωτήθηκαν για τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει το παιδί αυτό σε σχέση με το χώρο και έτσι διαμορφώσαμε το χώρο χωρίς γωνιές και εμπόδια. Συγκεκριμένα τα παιδιά είπαν και έπραξαν: 1) Η πόρτα μας θα μένει ανοιχτή. 2) Οι κάδοι θα βρίσκονται έξω από την τάξη μας. 3) Το μαγαζάκι θα τοποθετηθεί στην άκρη, στον τοίχο. 4) Θα διώξουμε τα παγκάκια της παρεούλας. Στη συνέχεια υλοποιήσαμε τις ρουτίνες της τάξης, έχοντας κλειστά τα μάτια. Κάναμε το ημερολόγιο, φάγαμε, ζωγραφίσαμε, παίξαμε με πλαστελίνη και τουβλάκια, έχοντας για δέκα λεπτά κλειστά τα μάτια. Παίξαμε επίσης «Αισθητηριακά παιχνίδια αφής», «Μάντεψε ποιος;», «Γίνε οδηγός μου»
Τέλος, συμπληρώσαμε στο σχετικό φύλλο εργασίας.

Την εβδομάδα αυτή στα εργαστήρια δεξιοτήτων ασχοληθήκαμε με τον κύκλο της ζωής μας. Αρχικά είδαμε ένα video από το Kidepedia για το πως ήρθαμε στον κόσμο.

Στη συνέχεια, τα παιδιά είχαν φέρει φωτογραφίες από τη γέννηση τους και τη βρεφική τους ηλικία. Κάθε παιδί έκανε τη δική του παρουσίαση και τα υπόλοιπα παιδιά προσπαθούσαν να βρουν ομοιότητες και διαφορές.

Στο τέλος, ζωγράφισε ο καθένας πώς φαντάζεται πως θα είναι όταν μεγαλώσει.

Αφού επιστρέψαμε από τις διακοπές συνεχίσαμε το 2ο εργαστήριο από τον θεματικό κύκλο: «Ζω καλύτερα/Ευ ζην – Βλέπω με τα μάτια της καρδιάς».
Παρακολουθήσαμε το βίντεο της κ. Αλεξάνδρου Γ. στην εκπαιδευτική τηλεόραση «Φένια, η αγαπημένη των ήχων» 

Επρόκειτο για ένα κορίτσι που έχει χάσει την όραση της.
Κατά τη διάρκεια προβολής τα παιδιά απαντούσαν σε σχετικές ερωτήσεις (π.χ. Τι είναι το λευκό μπαστούνι που κρατάει η Φένια στα χέρια της; Γιατί νομίζετε ότι τα μουσικά παιχνίδια και οι ήχοι της φύσης, είναι από τις αγαπημένες απασχολήσεις της Φένιας; κ.ά.).
Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε τη Φένια και τους ήχους που της αρέσουν και δημιουργήσαμε ένα ομαδικό κολάζ με τις ζωγραφιές τους. Παίξαμε παιχνίδια ακουστικής ικανότητας, (όπως και Φένια στο βιντεο) κλείνοντας τα μάτια και αναγνωρίζοντας ποιοι μουσικοί ήχοι ακούγονται.
Στο τέλος του εργαστηρίου καθίσαμε όλα τα παιδιά στον κύκλο. Ακούστηκε μία απαλή μουσική και ένα – ένα παιδί είπε με μια λέξη, τι «κράτησε» από αυτό το εργαστήριο. Τα παιδιά είπαν: «Ισότητα», «Να βοηθάμε», «Να μην κοροϊδεύουμε», «Να δίνουμε αγάπη», «Όλοι μπορούμε να κάνουμε ίδια πράγματα», «Είμαστε ξεχωριστοί», «Είμαστε μοναδικοί».

Ξεκινήσαμε τη δεύτερη θεματική ενότητα των εργαστηρίων δεξιοτήτων “Ζω καλύτερα -Ευ ζην” επιλέγοντας το θέμα “Γνωριμία με το ανθρώπινο σώμα”. Το πρώτο εργαστήριο αφορούσε την ενδυνάμωση της ομάδας και τη συνεργασία. Διαλέξαμε να παίξουμε το παιχνίδι “φύλλο-άνεμος” όπου τα παιδιά επέλεξαν το ζευγάρι τους. Στη συνέχεια ο ένας έγινε φύλλο και φυσούσε διαφορετικό κάθε φορά μέρος του σώματος του παιδιού που είχε γίνει φύλλο και με διαφορετική ένταση. Το παιδί -φύλλο έπρεπε να κινηθεί με βάση την ένταση του ανέμου και το μέρος του σώματος το οποίο φυσούσε. 

Στο 2ο εργαστήριο χορέψαμε με τη βοήθεια των τραγουδιών “Κεφάλι-Ώμοι-Γόνατα” και “Χόκυ-Πόκυ”, προσπαθώντας να ακολουθήσουμε όσο πιο καλά μπορούσαμε τις οδηγίες των τραγουδιών. Στη συνέχεια, ζητήθηκε από τα παιδιά να θυμηθούν τι κουνούσαμε κάθε φορά στο αντίστοιχο τραγούδι ενώ το εργαστήριο ολοκληρώθηκε με ζωγραφική απεικόνιση του τραγουδιού που άρεσε περισσότερο στο κάθε παιδί.  

Αυτή την εβδομάδα ξεκίνησαν τα εργαστήρια του επόμενου θεματικού κύκλου «Ζω καλύτερα/Ευ ζην – Βλέπω με τα μάτια της καρδιάς». Στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι η ευαισθητοποίηση σε θέματα αναπηρίας μέσα από την καλλιέργεια της συναισθηματικής ανάπτυξης με έμφαση στα άτομα με προβλήματα όρασης. Στην κοινωνία μας επιβάλλεται περισσότερο από ποτέ να «βγούμε από τη γυάλα της μονοπολιτισμικότητας» και να συναισθανθούμε τον/την οποιοδήποτε/οποιαδήποτε «άλλον». Έτσι λοιπόν, τα παιδιά κλήθηκαν στον κύκλο να παίξουν τυφλόμυγα. Στη συνέχεια συζητήσαμε στην ολομέλεια για τις δυσκολίες που συνάντησαν, οι οποίες όπως είπαν τα παιδιά ήταν: ο φόβος μήπως πέσουμε, ο φόβος επειδή βλέπουμε σκοτεινά, ο φόβος επειδή δεν ξέρουμε που να πάμε. Κατόπιν τα παιδιά χωρίστηκαν σε μικρές ομαδούλες και ανταλλάξαν απόψεις αναζητώντας τρόπους αντιμετώπισης των δυσκολιών που συνάντησαν και απαντώντας στο ερώτημα: Τι χρειάζονται τα άτομα που δεν έχουν την όρασή τους; Η ομάδα Α πρότεινε: 1) Έναν άνθρωπο να τους βοηθάει. 2) Να τον μάθει κάποιος πως να τρώει και να πίνει νερό. Ομάδα Β: Να κρατάει ένα μπαστούνι. 2) Να τον διευκολύνουμε δίνοντας του πράγματα στα χέρια. Ομάδα Γ: 1) να υπάρχουν γραμμούλες στους δρόμους, ήχοι στα φανάρια. 2) Να κρατάει ένα μπαστούνι. Έπειτα ανακοίνωσαν στην ολομέλεια τις προτάσεις τους, τις κουβεντιάσαμε όλοι μαζί και να αναπαραστήσαμε.
Στο τέλος του εργαστηρίου όλα τα παιδιά κάθισαν στον κύκλο. Ακουγόταν μία απαλή μουσική και ένα – ένα παιδάκι έλεγε με μια λέξη, τι «κράτησε» από αυτό το εργαστήριο. Οι λέξεις των παιδιών ήταν: βοήθεια, καθοδήγηση, υποστήριξη, προσοχή, φροντίδα, σεβασμός, προστασία, να είμαστε ίσοι.