Στο 6ο Εργαστήρι αυτής της εβδομάδας προσπαθήσαμε να βρούμε τρόπους με τους οποίους μπορούμε να λύσουμε τις διαφωνίες μας χωρίς να φτάσουμε στον τσακωμό. Αρχικά χορέψαμε ελεύθερα στην τάξη με το τραγούδι “Διαξιφισμοί” από το Φτερό του Δράκου.

Μετά ακούσαμε προσεκτικά τους στίχους του για να κατανοήσουμε το περιεχόμενό τους. Στη συνέχεια, παρατηρήσαμε μια εικόνα που έδειχνε 2 παιδιά να τσακώνονται και διατυπώσαμε υποθέσεις για το λόγο που μπορεί να τους οδήγησε σε αυτή την κατάσταση αλλά και πώς αλλιώς μπορούσαν να αντιδράσουν πριν φτάσουν στον καβγά. 

Στο τέλος, χρησιμοποιήσαμε τις ρουτίνες σκέψης “Βλέπω-Σκέφτομαι-Αναρωτιέμαι” και “Τίτλοι” για να αποτυπώσουμε όλες τις ιδέες που αναφέραμε νωρίτερα.

Η πρώτη μας θεματική ενότητα φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της, γι’ αυτό την εβδομάδα αυτή δουλέψαμε στο 5ο εργαστήρι σε ομάδες των 4 και 5 ατόμων. Ξεκινήσαμε παρακολουθώντας το video animation “Wings” και συζητήσαμε πως το ποντικάκι της ιστορίας πέτυχε το όνειρό του να πετάξει χάρη στη φιλία και τη συνεργασία με το φίλο του το πουλί.

Στη συνέχεια είπαμε να δοκιμάσουμε και εμείς να χορέψουμε ομαδικά. Μεταμφιεστήκαν λοιπόν, τα παιδιά, σε μεγάλους δράκους, όπου ύστερα από συζήτηση κατέληξαν να διαλέξουν τη θέση που θα έχουν (κεφάλι, σώμα, πόδια, ουρά). Η μουσική ξεκίνησε και η χαρά αλλά και ο ενθουσιασμό μας δεν περιγράφεται. Όταν ολοκλήρωσαν όλες οι ομάδες το χορό τους, καθίσαμε και συζητήσαμε αν τα κατάφερε η κάθε ομάδα, αν κάπου δυσκολεύτηκε, αν συνεργάστηκαν όπως περίμεναν ή αν υπήρχαν δυσκολίες. Όλες αυτές μας οι σκέψεις αποτυπώθηκαν σε ένα φύλλο αυτοαξιολόγησης και μια ρουτίνα σκέψης. 

Συνεχίζοντας τα εργαστήρια δεξιοτήτων παίξαμε ένα παιχνίδι το οποίο είχε ως στόχο την εύρεση τρόπου επικοινωνίας και συνεργασίας ανάμεσα στα παιδιά, με έναν ιδιαίτερο βαθμό δυσκολίας.

Η νηπιαγωγός ενημέρωσε τα παιδιά πως το προηγούμενο βράδυ διαπίστωσε πως κάποια εξωγήινα παιδιά επισκέφθηκαν τον πλανήτη μας και προσπάθησαν να επικοινωνήσουν μαζί της. Δυστυχώς όμως η ίδια δεν γνώριζε τη γλώσσα τους και δεν κατάφερε να τους βοηθήσει. Ζήτησε λοιπόν, τη βοήθεια των παιδιών, τα οποία έπρεπε να μεταμορφωθούν σε μεταφραστές.

Τα παιδιά διάλεξαν το ζευγάρι τους και ετοιμάστηκαν να παίξουν. Σε κάθε ζευγάρι, ένα παιδί ήταν εξωγήινος και το άλλο μεταφραστής. Στόχος ήταν να μπορέσουν να επικοινωνήσουν χωρίς όμως να χρησιμοποιήσουν την ίδια γλώσσα.

Ο εξωγήινος μιλούσε μια γλώσσα δική του, χρησιμοποιούσε νοήματα και εκφράσεις του προσώπου του και ο μεταφραστής προσπαθούσε να μαντέψει τι ήθελε να πει. Τα παιδιά το ευχαριστήθηκαν πάρα πολύ και ζητούσαν να παίξουν ξανά και ξανά.

Χατίρι δεν χαλάμε, οπότε τα ζευγάρια άλλαξαν ρόλους και το παιχνίδι μας συνεχίστηκε.

Στο τέλος, τα παιδιά κλήθηκαν να κάνουν την δική τους αξιολόγηση σχετικά με την συνεργασία και την επικοινωνία που είχαν με το ζευγάρι τους. Επίσης, χρησιμοποιώντας τη ρουτίνα σκέψης Χρώμα-Σύμβολο-Εικόνα αποτύπωσαν τι σημαίνει Συνεργασία για το κάθε παιδί…

Την εβδομάδα αυτή στα εργαστήρια δεξιοτήτων θελήσαμε να ανιχνεύσουμε τι σκέφτονται τα παιδιά ακούγοντας τη λέξη συνεργασία. Για να κάνουμε πιο δελεαστική τη δραστηριότητα μας, αποφασίσαμε να πάμε στην αυλή. Ο καιρός βοηθούσε πολύ και τα παιδιά ενθουσιάστηκαν. Ξεκινήσαμε με ένα κινητικό παιχνίδι, στο πάτωμα υπήρχαν χρωματιστά χαρτιά. Στην αρχή τα παιδιά διάλεξαν σε ποιο χαρτί θα αφήσουν τη μολυβοθήκη τους. Μετά δίνοντας η νηπιαγωγός το ρυθμό με ένα ταμπουρίνο, τα παιδιά έπρεπε να περπατούν ανάμεσα στα χαρτιά που σχημάτισαν ένα λαβύρινθο χωρίς να πατήσουν τα χαρτιά αλλά και να μιλήσουν σε όποιον συναντούν. Ο ρυθμός εναλλασσόταν από αργό σε γρήγορο και το αντίστροφο. Στην τελευταία εναλλαγή δόθηκε στα παιδιά η οδηγία να βρουν τη μολυβοθήκη τους και να ζωγραφίσουν τι τους έρχεται στο μυαλό ακούγοντας τη λέξη συνεργασία. Οι απαντήσεις τους για μια ακόμη φορά καταπληκτικές…

Παιδιά περιμένουν στη σειρά, παιδιά να βοηθούν το ένα το άλλο, ένα παιδί βοηθά ένα φίλο του που κινδυνεύει να πέσει πάνω του μια πέτρα, 2 άντρες είναι στη δουλειά τους και γράφουν γράμματα, μια οικογένεια πάει βόλτα, άνθρωποι που παίζουν μαζί, παιδιά που ανεβαίνουν στην τσουλήθρα, εμείς που ζωγραφίζουμε στην αυλή, παιδιά που μοιράζονται παιχνίδια, μια οικογένεια πάει στο λιμάνι, ένα κορίτσι βοηθά ένα άλλο να μαζέψει τα παιχνίδια του…

Στα πλαίσια των εργαστηρίων δεξιοτήτων την εβδομάδα αυτή συμφωνήσαμε για τους κανόνες που πρέπει να έχουμε στην τάξη μας για να μπορούμε να περνάμε όλοι όμορφα. Οι ιδέες ήταν πολλές, ίδιες και διαφορετικές… Στην αρχή της καταγράψαμε σε ένα ιδεόγραμμα και στη συνέχεια ζωγράφισε κάθε παιδί έναν κανόνα, βάλαμε τη λεζάντα του, τον κολλήσαμε στην μεγάλη μας καρδιά και έτσι φτιάξαμε “Τους κανόνες της καρδιάς μας”. Μόλις ολοκληρώσαμε την καταγραφή μας, παίξαμε ένα παιδί θετικής ενίσχυσης. Τα παιδιά διάλεξαν ένα ζευγάρι και χόρευαν μαζί. Στο σταμάτημα της μουσικής αρχικά έπρεπε να κάνουν την ίδια κίνηση, στη συνέχεια αλλάζοντας κάθε φορά ζευγάρι έπρεπε να χαιρετηθούν με έναν αστείο τρόπο, να κάνουν μια σφιχτή αγκαλιά ενώ στο τέλος χάριζαν στο ζευγάρι τους “όμορφα λογάκια”, όπως σε αγαπώ, μου αρέσει ο τρόπος που ζωγραφίζεις, μου αρέσει πως χορεύεις, μου αρέσει όταν γελάς, έχεις όμορφα μαλλιά, φοράς ωραία μπλούζα κ.α. 

     Την εβδομάδα που μας πέρασε για τα παιδιά του τμήματος 1 ξεκίνησαν τα εργαστήρια δεξιοτήτων. Αρχίσαμε με τη θεματική “Ενδιαφέρομαι και ενεργώ” επιλέγοντας το θέμα “Συνεργασία στο Νηπιαγωγείο”. Το πρώτο εργαστήρι αφορούσε τη συγκρότηση της ομάδας. Ξεκινήσαμε να κινούμαστε ελεύθερα στο χώρο και κάθε φορά που σταματούσε ο ρυθμός που η νηπιαγωγός έδινε με τα ξυλάκια, έπρεπε τα παιδιά να χαιρετηθούν με διαφορετικό κάθε φορά τρόπο. Προχωρήσαμε σε κίνησε με μουσική όπου στο σταμάτημα της, ακολουθούσαμε την οδηγία που έδινε η νηπιαγωγός, π.χ. περπάτα με λυγισμένα πόδια, περπάτα σαν τον ελέφαντα…. Στη συνέχεια κάναμε ζευγάρια και χορεύαμε μαζί στο χώρο, στο σταμάτημα της μουσικής έπρεπε γρήγορα το ζευγάρι να συνεννοηθεί και να κάνει την ίδια κίνηση ή να πάρει την ίδια στάση σώματος. Στο τέλος του εργαστηρίου παίξαμε το γνωστό παιχνίδι μουσικές καρέκλες, με μια παραλλαγή. Δεν έβγαινε κάποιο παιδί από τον κύκλο αλλά προσπαθούσε να πάρει τη θέση κάποιου άλλου χωρίς όμως να μιλήσει, κοιτώντας τον στα μάτια.