Συνεχίζουμε τα εργαστήρια του θεματικού κύκλου: «Ενδιαφέρομαι και ενεργώ – Κοινωνική συναίσθηση & Ευθύνη / Καραβάνια χωρίς σύνορα: αναζητώντας την πατρίδα της καρδιάς μας».

Σκοπός του εργαστηρίου είναι η έκφραση και η ερμηνεία των συναισθημάτων τούτων μαθητών, ο σεβασμός στα δικαιώματα των άλλων, καθώς και η ανάπτυξη δεξιοτήτων φιλίας και αλληλοβοήθειας.

Με αφορμή τη συζήτηση για τα δικαιώματα των παιδιών που είχαμε κάνει στο 4ο εργαστήριο, τονίσαμε ξανά ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν πρόσβαση σε όλα τα δικαιώματα με σκοπό να νιώθουν ασφάλεια και όχι φόβο.
Ζητήσαμε στη συνέχεια από τα παιδιά να εκφράσουν και να αποτυπώσουν εικαστικά τους δικούς τους φόβους. Έτσι λοιπόν, το κάθε παιδί μίλησε για τον δικό του φόβο μέσα από την ζωγραφιά του. Αποφασίσαμε να κάνουμε μπάλες τις ζωγραφιές με τους φόβους και να τις πετάξουμε μακριά σε ένα σημείο που δεν θα μας ενοχλούν.

Στη συνέχεια, δημιουργήσαμε την «Αλυσίδα της Φιλίας, της Καλοσύνης και του Σεβασμού». Ζητήσαμε από τα παιδιά να αναφέρουν τρόπους με τους οποίους δείχνουν καλοσύνη και φιλικότητα, σε γνωστούς και σε άγνωστους ανθρώπους. Κάθε παιδί παρουσιάσε έναν τρόπο στην ολομέλεια. Οι ιδέες σημειώθηκαν σε μια λωρίδα χαρτιού και θα αποτελούν κρίκο της αλυσίδας.
Στην αρχή κάθε μέρας αφαιρείται ένας κρίκος από την αλυσίδα,
διαβάζεται και ζητείται από τα παιδιά να προσπαθήσουν να εφαρμόσουν τον τρόπο καλοσύνης/ευγένειας μέχρι το τέλος της ημέρας.

Συνεχίζουμε τα εργαστήρια του θεματικού κύκλου: «Ενδιαφέρομαι και ενεργώ – Κοινωνική συναίσθηση & Ευθύνη / Καραβάνια χωρίς σύνορα: αναζητώντας την πατρίδα της καρδιάς μας».

Σκοπός του εργαστηρίου είναι οι μαθητές να
γνωρίσουν τα δικαιώματά τους, να αντιλαμβάνονται τα αναγκαία αγαθά και τα συσχετίζουν με τα δικαιώματα, να αλληλεπιδράσουν με παιδιά από διαφορετικά κοινωνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα και τέλος να αντιλαμβάνονται και να προβάλουν τα δικαιώματά τους έξω από την τάξη.
Για τον σκοπό αυτό αρχικά συζητήσαμε στην ολομέλεια για τις ανάγκες ενός παιδιού για να είναι ευτυχισμένο. Στη συνέχεια, παρουσιάσαμε τα δικαιώματα του παιδιού με εικονογραφημένες καρτέλες και παρακολουθήσαμε το παρακάτω βίντεο.
Τέλος, ολοκληρώσαμε το εργαστήριο δημιουργώντας μια αφίσα, η οποία αποτυπώνει τα δικαιώματα των παιδιών και την αναρτήσαμε στην τάξη μας.

Συνεχίζουμε τα εργαστήρια του θεματικού κύκλου: «Ενδιαφέρομαι και ενεργώ – Κοινωνική συναίσθηση & Ευθύνη / Καραβάνια χωρίς σύνορα: αναζητώντας την πατρίδα της καρδιάς μας».

Αρχικά παρακολουθήσαμε τη ταινία «η Ειρήνη», η ιστορία μιας μικρής προσφυγοπούλας. Με αφορμή το συγκεκριμένο βίντεο συζητήσαμε για τους όρους «δικαίωμα», «υποχρέωση» και «ανάγκες» και διαπιστώσαμε ότι σε κάποιες χώρες τα δικαιώματα των ανθρώπων κινδυνεύουν.
Στη συνέχεια δραματοποιήσαμε την ιστορία.

Σκοπός του εργαστηρίου είναι να μάθουν τα παιδιά να είναι δεκτικά στην ενημέρωση για πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις, να αναπτύξουν σεβασμό και θετική στάση απέναντι στο διαφορετικό και τέλος μέσα από τη δραματοποίηση να εξοικειωθούν με τη τεχνική της μίμησης και το παιχνίδι ρόλων.

Συνεχίζουμε τα εργαστήρια του θεματικού κύκλου: «Ενδιαφέρομαι και ενεργώ – Κοινωνική συναίσθηση & Ευθύνη / Καραβάνια χωρίσ σύνορα: αναζητώντας την πατρίδα της καρδιάς μας».

Σκοπός είναι η επίλυση προβλημάτων συνεργατικά και δημιουργικά, η ανάπτυξη κριτικής σκέψης, η καλλιέργεια της ενσυναίσθησης, η
κατανόηση της διαφορετικότητας και τέλος η ευαισθητοποίηση σε κοινωνικά ζητήματα.

Στο παρόν εργαστήρι συζητήσαμε για την καθημερινή ζωή πολλών παιδιών του τρίτου κόσμου, τις ελλείψεις σε αγαθά που είναι αναγκαία για την επιβίωση, όπως το καθαρό/πόσιμο νερό, την επαρκή και ποιοτική τροφή για τα ίδια και τις οικογένειές τους, για τις δυσκολίες πρόσβασης στην εκπαίδευση και για τα προβλήματα στέγασης.

Έτσι λοιπόν, συναποφασίσαμε και φτιάξαμε μια αφίσα με τα προβλήματα και τις λύσεις που θέλουμε ως τάξη να δώσουμε και να κοινοποιήσουμε.

Ξεκινάμε τα εργαστήρια του θεματικού κύκλου: «Ενδιαφέρομαι και ενεργώ – Κοινωνική συναίσθηση & Ευθύνη / Καραβάνια χωρίσ σύνορα: αναζητώντας την πατρίδα της καρδιάς μας».

Σκοπός είναι: η ενίσχυση της ομαδικής συνοχής και της αυτοεκτίμησης, η προώθηση της συνεργασίας και της ομαδικής συνύπαρξης και η συνειδητοποίηση της ομαδικότητας.

Αρχικά, τα παιδιά περπάτησαν αργά στο χώρο με τη συνοδεία του ρυθμικού ταμπουρίνου και κινηθήκαν κοιτώντας πάντα στα μάτια όποιον συναντούσαν χωρίς να μιλούν, μέχρι να συναντήσουν τον επόμενο (σαν το βλέμμα να τα ενώνει με ένα αόρατο νήμα).
Έπειτα, περπατούσαν ξανά και όταν σταματούσε το χτύπημα του ταμπουρίνου έσφιγγαν το δεξί χέρι κάποιου παιδιού και χαιρετούσαν. Στη συνέχεια, περπατούσαν στο χώρο ελεύθερα κάνοντας μια υπόκλιση κάθε φορά που συναντούσαν κάποιο παιδί.
Κατόπιν, δώσαμε τα χέρια «όλοι μαζί» χωρίς συγκεκριμένη διάταξη και προσπαθήσαμε να ξεμπερδευτούμε για να φτιάξουμε ένα κύκλο.
Τέλος, δημιουργήσαμε μια μεγάλη καρδιά με τα ονόματα όλων των παιδιών και το κάθε παιδί (πάνω από το όνομά του) ζωγράφισε το πρόσωπό του.